وضع افغانستان درطی بیشترازیازده سال
نوشته :عزیزه عنایت
جنگ های خانمانسوزو ویرانگری ای که بیشتراز سی سال میشود دامنگیرافغانستان گردیده است، دشمنان میهن ازهمان آغاز سعی کرده اند که تروریزم را پرورش وازآن سوی مرزها به خاک افغانستان بفرستند که دراین کارموفقانه پیشروی نمود ه و افغانستان رادرجهان به لانه تروریزم معرفی نمودند.چنانچه که حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ باعث گردید که امریکا ومتحدینش بخاطرازبین بردن لانه های تروریسم وارد خاک افغانستان شوند که به همین اساس نیروی نظامی ۴۳ کشوردرافغانستان مستقرگردید.ولی ازآن زمان تاکنون که بیشترازیازده سال میگذرد باوجود موجودیت عساکر۴۳ کشورجهان، وبا سرازیرشدن پولهای هنگفت، دولت امریکا ومتحدینش نتوانستند که جنگ را در افغانستان متوقف و دشمنان ضد بشریت را نا بود سازند. با آنکـــه دراین مدت عملیات های نظامی آنان درساحات مختلف کشورادامه داشت که دراین عملیات هاهزاران تن از افراد بیگناه کشور اعم از زنان و کودکان معصوم جانهای شیرین خویش را ازدست داده وصد ها خانه درروستاهای کشوربه ویرانه مبدل شد اهل آن مناطق ازمحل زیست خویش بیجا شده وبه مراکز کشورمخصوصاً شهرکابل پناه آوردند که با تجمع افراد بیجا شده و مهاجرین برگشته ازکشورهای همسایه (پاکستان و ایران) وضع شهر کابل نیز به همۀ هموطنان عزیز معلوم است که ایـن بحث دیگری است که گنجایش دراین مقال را ندارد .
اکنون که موضوع خروج سربازان ناتو مخصوصاً امریکا تا سال ۲۰۱۴ درمیان است اوضاع افغانستان نسبت به سالهای گذشته بیشترناامن گردیده و روز تاروز وضع امنیتی مخصوصاًدرنقاط دوردست کشورخراب ترمیشود.علاوه ازاینکه در مناطق دوردست ، حتی درشهرها و حوزه شمال کشوروضع امنیتی خوب نبوده دولت پاکستان نیزبا مداخله درخاک افغانستان (ولایت کنر) را بارها مورد حمله قرارداده وبا پرتاب راکت های خویش مردم آن محل رانسبت خراب شدن منازل وساحات سرسبزوطن نگران ساخته است .
درحالیکه دولت امریکا درتوافق نامۀ درازمدت که بین دولت ا فغانستان وامریکا صورت گرفته بود وعده سپرده بود که ازسرحدات افغانستان دفاع می کنـــد ولی دیده شده که دربرابرپرتاب راکت های پاکستان وساختن دروازه های سرحدی دراین اواخرازسوی دولت پاکستان به خاک فغانستان خاموشی اختیار
نموده وهیچ عکس العملی به دفاع ازسرحدات افغانستان نشان نمیدهد.
از جانب دیگر مقامات دولتی افغانستان که خود درگیرمسایل فساد اداری وغیره میباشد به کنترول اوضاع تسلط نداشته درطی بیشترازیازده سال پولهای که بعنوان بازسازی به افغانستان وارد شد بجای ساختن فابریکات صنعتی، جوانان بی کارا به کارگماشتن، تقویه تاجران ملی، کمک به کشاورزان جهت صادرات محصولات وطن به کشورهای خارج،جلوروبه افزایش مواد مخدررا گرفتن،ازجانب معامله گران حیف ومیل گردیده، زخمهای و طن را مدا وا نکرد.
البته نا دیده نباید گرفت کارهای که تاکنون درعرصه های آبادی وساختن بلند منزل هادر افغانستان صورت گرفته است آنهم بیشترین آنها ازجانب افراد پولدارو یا تاجران ملی بوده است که اکثراین بلند منزل ها و یا هوتل های ساخته شده خارج ازماسترپلانهای شاروالی ها بدون درنظرداشت کانالزیسیون ها میباشد جاده ها و سرکهای که تاکنون به قیرریزی آن اقدام نموده اند یک تعداد آن غیراستندرد بوده که با گذشت زمان کوتاه ازبین میرود، شاهراه سالنگ با همان کند وکپرومملوازدود وسایل نقلیه که باعث مریضی و ناراحتی مسافرین میگردد همان طوربه حال خود ودست نخورده مانده است بلکه بیشتراز پیش با گذشت هرروزخرابتـرنیز شده است.
اکنون که موضوع انتخابات نیزهمزمان بابرآمدن سربازان امریکا یی پیشرو است مسوولین مقامات دولتی نسبت به کارها وفعالیت درعرصه های بهبودوطن بیشتربه فکر مسایل انتخاباتی مصروف هستند که این موضوع نیز نگرانی رابارآورده وامکانات فساد گسترده تررامیها میسازد.چه قدرت طلبان سعی میکنند بخاطر کمپاین نمودن انتخابات خویش به هرنوع که باشد پول به دست آورده وجهت گرفتن قدرت به صرف آن بپردازند.که کنترول آن ازجانب دولت نیزبعید است .
دولت افغانستان منحیث یک دولت عادل هیچ گاه به فکر ملت نبوده و به دفاع مردم ستم دیدۀ کشور نپرداخته است چنانچه که شاهد به دارزدن جوانان پناهــنده درکشور ایران ازجانب دولت ایران بودیم و تاهنوزچه تعداد دیگرمنتظراعدام نشسته اند معلوم نیست، ولی حکومت افغانستان نتوانسته است که ازاین افراد مظلوم دفاع کند. نا گفته نماند نه تنها جوانان وپناهندگان افغان که درایران به سرمیبرندبلکه درکشورهای دیگرنیزمثل کشور یونان و بعضی ازکشورهای دیگر دچارمشکلات وبحال مشقتبار زندگی میکنند ، اگردولت افغانستان واقعاً توجهی بحال ملت داشته باشد با مقامات مسوول این کشورها بتماس وراه حلی برای این پناه جویان ستم دیده جستجو نماید.
همچنان جوانانکه ازکشور(یران وپاکستان) بامید آباد نمودن و زندگی کردن در کشورخود به افغانستان برگشته است ازبیکاری وفقر به مواد مخدرروآورده اندکه
این جوانان اگرازجانب مقامات مسئول بحال شان توجه نشود سرنوشت شوم راپیشرو خواهند داشت که هم به ضررخودشان وهم به ضرر جامعه خواهد بود.
موضوع مهمی که قابل یاد آوری است درسال۲۰۰۷ نظربه فیصله وتصویب ۵۶ کشوراسلامی شهرغزنی که پایتخت فرهنگی اسلامی شناخته میشد
بتاریخ ۱۲ اپریل سال روان میلادی چنانکه انتظارمیرفت وهمه توقع آنرا داشتند که دراین مدت شهرغزنی بسیاربازسازی وبه جهان معرفی میشود نشد.البته درتاریخ متذکره به مرکز فرهنگی اسلامی شناخته شد ولی درآن شهر بجزازویرانی وتوده های خاک چیزی دیگری دیده نمیشد که آنهم مردم عام غزنه وحتا ژورنالیستان درآن مراسم اشترا ک کرده نتوانستند . غزنی که با قدامت تاریخی وسلاطین نامداری چون سلطان محمودغزنوی وبزرگان دیگری که غزنه را به مهد تمدن درجهان معرفی نموده بودند حتادرعرصه نهال شانی وسرسبزی آن هم کار صورت نگرفته بود چه رسد به بــازسازی آبدات تاریخی وسرکهای آن. اگر دراین مدت بیشتر از پنج سال کارصورت میگرفت شهرغزنه درروز نامگذاریش به پایتخت فرهنگی اسلامی میبایست به گلشن دنیا مبدل میشد که نشد.
اکنون که موضوع توافق نامۀ امنیتی بین دولت افغانستان و امریکا درمیان است وجناب رییس جمهور کرزی فرمودند که به امضای آن عجله ندارم بادرنظـرداشت منافع ملی کشور عمل خواهم کرد، امید است که این مسئله درحرف باقـی نماند وجامۀ عمل بپوشد منافع ملی کشور را بیشتردرنظر داشته باشند تا ملت ستــمدیده افغانستان بیشترازاین متضررنشوند.
۲۰۱۳/۴/۲۰