دوستـم

داکتر آرین

« دوستم» نام کتابی است که زنده گی نامه پر تب و تاب و پر فرازو نشیب مردی را به تصویر می کشد که یک عمر در مبارزات طبقاتی، ملی و مترقی افغانستان جایگاه و نقش داشته است، مردی که در دامان خانواده ای سخت محروم و زحمتکش در یک شهر دور افتاده افغانستان رشد می کند و پا به پای تمام محرومیت ها، دردها و حرمان های زحمتکش ترین لایه های اجتماعی بزرگ می شود. این مرد در نوجوانی با زدودن ابهام و خیالات از پیرامون ذهن و اندیشه اش به مبارز آگاه و دلیری در دفاع از تمامی دردها، محرومیت ها و بی عدالتی های اجتماعی مبدل می شود و بر میدان حوادث روزگار داخل نبرد شده و به قهرمان شکست ناپذیر مبدل می گردد. نویسنده این کتاب زنده یاد داکتر حنیف بکتاش با ذکرجالب ترین خاطرات خود از آقای دوستم وازمیهن دوستی خدشه ناپذیر او و از عشق و علاقه فراوان او به فرهنگ های مختلف مردم افغانستان و به خصوص فرهنگ پویایی باشنده گان سمت شمال افغانستان یاد نموده و به این نکته هم پرداخته بود که چطور این جنرال بی هراس و شجاع به « دوستم » مشهور شده و این کلمه بلاخره  تخلص اش شد.

نگارنده آرین، با جنرال قهرمان دوبار ملاقات نموده ام بار اول در کمیته مرکزی حزب دموکراتیک خلق افغانستان که من کارمند و خدمتگذار حزب خویش  در آنجا بودم  و بار دوم در لندن که رفیق انور انصاری و شخصیت  بزرگ و سیاسی افغانستان جناب سید جعفر آغا هم در همان مجلس تشریف داشتند، با تاسف هر باری که با رفیق دوستم گرامی ملاقات نموده ام افغانستان و مردم آن در شرایط سخت و بحرانی قرار داشت و تمام هوش و گوش جنرال عزیز همواره مصرف دفاع از هجوم بیگانه گان و مزدوران داخلی آن بود و فرصت مساعد نشد تا از خودش و از فامیلش بپرسم، به همین خاطراز شرایط جنگ تحمیلی و اعلان ناشده و وضع در میهن پرسان می نمودیم، جنرال گرامی در حالی که با ما نشسته بود و به سوالات ما جواب می گفت، در عین زمان از حال و احوال وطن و شرایط جنگی در افغانستان هم هر پنج دقیقه اطلاع می گرفت، پرسان می کرد که وضع آب و هوا چطور است؟ چند درجه است؟

مبارزات دوستم گرامی در چهل سال اخیر مبارزه به خاطر رسیدن به  واقعیت، حقیقت، ترقی و دموکراسی در افغانستان است که همواره توطیه های ارتجاع و استعمار را درهم شکسته و پیروزمندانه راه را برای مردم افغانستان گشوده و در پهلوی آنان سنگر به سنگر جهت آزادی، عدالت و دموکراسی رزمیده است. 

به این سبب به آقای غنی می گو یم که برای شما پنجاه سال دیگر ضرورت است تا آنچه که دوستم گرامی می گوید، شما آنرا بفهمید و هوشدار می دهم که اگر جنرال قهرمان ترا « پوف» بکند فردا نه تو ونه بوت پاکان دور و برت است، بیست و پنج سال است که مردم افغانستان شما نوکران زر و زور و تروریزم و بنیاد گرایی را تحمل می کنند و در این امید اند که، اگر فردا خوب شود و یا پس فردا خوب شود، اما افسوس که شما از «جنسی »  نیستید که به انسان، انسانیت، دموکراسی، حقوق بشر، ترقی و خوشبختی میهن و مردم تان متهعد و آنرا مراعات نموده و وفادار باشید.

 رییس جمهور انتخاب شده ای مردم افغانستان! وضع در افغانستان مانند ارگ ریاست جمهوری نیست که شب ها زیر چراغ های رنگا رنگ آن قدم می زنید و خود را حاکم مستبد و مطلق العنان مردم بی چاره، بی نان، بی خانه، فقیر، بی پا، بی دست وبی چشم و کشوری که در آتش ظلم و بی مسوولیتی های شما می سوزد می دانید و فخر می کنید، یک بار به خود بیایید و فکر کنید با عقل سلیم! من حتا خجالت می کشم که بعضی از دوستانم را تشویق نمودم تا به  شما رای اعتماد بدهند.

آقای غنی اگر شما به این باور هستید که مانند دولت اوباما  دولت جدید ایالات متحده امریکا با شما دزدها و قاچاقبران مواد مخدر همکاری می نماید و سر جوال را می گیرد و بازهم جان کیری پیدا خواهد شد و به داد تان خواهد رسید، بدانید که  اشتباه بزرگی را مرتکب شده اید، در تاریخ جهان دیگر ورق برگشته است و جایی برای تروریزم و بنیاد گرایی وجود ندارد، تروریزم که شما در افغانستان از آن پشتیبانی می نمودید و می نمایید و آنرا رشد می دادید دیگر به زباله دان تاریخ سپرده شده و بقایای آن هم سپرده می شود، به این خاطر اگر که هوشیار هستید و می خواهید در قدرت که ازجان کرده هم بیش تر دوستش دارید چند روز اضافه تر بمانید به تروریزم و توطیه نه، بلکه به مردم به نیروهای مترقی و وطنپرست مراجعه نمایید، نه به جنایتکاران مشهور و بین المللی که در لیست سیاه دولت های بوش و اوباما قرار داشت، نه به مشوره های دولت های کثیف عربی و « خردجال های » قاتل هزاران انسان بی گناه، همین حالا برایت می گویم که نوبت دولت های عربی که حامی تروریزم هستند می رسد، جهان انسانیت و نظم واقعا نوین که در جهان عنقریب به وجود خواهد آمد در محکمه واقعا بین المللی زمامدارن کشورهای که به تعلیم، تربیه و تولید تروریزم مصروف اند کشانیده می شود. به همین دلیل برای شما پیشنهاد می نمایم که دست از توطیه و ترور باید دولت افغانستان بردارد.  مردم ما می گویند که « شاه بخشیده شاقولی نمی بخشد» در حالی که سیاست جهانی دیگر طرفدار تروریزم نیست از دست شما هم چیزی ساخته نخواهد شد. به خاطری که حرف های من مغرضانه جلوه نکند، من یک بار دیگر توجه جهانیان و شما را به « طرح برای رسیدن به صلح »  را جلب می نمایم که در ماه فبروری امسال نوشته ام و در آرشیف سایت های وزین بامداد ، وطندار و آزادی رو موجود است. 

 بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۱۶ـ ۲۱۲۲