بمناسبت گرامیداشت از ۸ مارچ روز همبستگی بین المللی زنان
درست ۱۰۸ سال قبل از امروز درهشتم مارچ زنان کارگر نیویارک در یک فابریکه بافنده گی ( نساجی) برای اولین بار به خاطر کسب حقوق شان به یک اعتصاب هدفمند دست زدند. این حرکت که سرآغاز یک مبارزه اجتماعی زنان به خاطر کسب حقوق مساوی شان بود ، در ادامه تحرکات مشابه به یک حرکت خود جوش زنان در مبارزه به خاطر کسب حقوق شان تداوم یافت وچنانچه در یک شعر معروف زمان ( نان و نسترن) بیان گردید، با پیشنهاد یکی از مبارزان اجتماعی از کشور المان ( کلارا زتسکین) در کنفرانس زنان سوسیالیست ( کوپن هاگن ۱۹۱۱) هشتم مارچ روز همبستگی بین المللی زنان جهان اعلان گردید که هدف بیسج توانایی زنان در مبارزه مشترک شان به خاطر کسب حقوق مساوی با مردان و مبارزه بر ضد تبعیض جنسی زنان در حیات اجتماعی بوده است. هشتم مارچ در سال ۱۹۷۸ از جانب ملل متحد به حیث روز همبستکی بین المللی زنان جهان به رسمیت شناخته شده شد.
این روز که در اکثریت کشور های جهان به خاطر ارجگذاری از مبارزه تاریخی زنان به خاطر کسب جایگاه وزین اجتماعی و تضمیمن های قانونی آن به تجلیل گرفته می شود و با محافل شادی آفرین استقبال می گردد، در کشور ماتم زده افغانستان لست ارتکاب جنایات بشری توسط بنیادگرایان عقبگرای قرون وسطایی و تسلط فرهنگ عقب مانده در سطح بربریت بر ضد زن و دختر افغان طولانی تر می گردد و کشور افغانستان ، به مانند سوریه، به ماتم خانه ارتکاب شدید ترین جنایات بر ضد انسان و انسانیت تبدیل گردیده که زنان « نصف وجود جامعه » بزرگترین قربانی این جنایات اند.
هنوز درد جنایت « بزرگ » در برابر جسد درهم کوبیده شده و سوختانده شده فرخنده شهید در دل ها تازه بود که رخشانه ای در زیر پارچه سنگ های وحشیان ، زیر نام دین و جهاد بر سر و روی و سینه این مظلوم در ولایت بادغیس کوبیده می شود. رخشانه که از زیر باران سنگ های سنگسار کننده گان فقط یک ناجی اش را مظلومانه صدا میزد که آن « مادر» بود ولی این مادر ناتوان می توانست به حالت مظلومانه دخترش فقط اشک بریزد. دختری دیگری باز به حکم جاهلان فی الارض در کندوز سنگسار می گردد، دختر خورد سالی دیگری در ولایت بلخ توسط ملا امام مورد تعرض و خشونت جنسی قرار میگیرد، دختر ۱۳ ساله در ولایت تخاز به مانند یک جنس در حضور صد ها مرد وحشی و تشنه غرایض شهوانی در معرض لیلام قرار می گرد ، بینی چندین دختر و زن جوان در ولایات مختلف وحشانه با تیغ بریده میشود. عمال وحشی داعشی – طالبانی در ادامه جنایات خوفناک و نا بخشودنی شان بر ضد ملت و مردم بی دفاع حتا با قتل و کشتار ژورنالیستان زن در شهرکابل دست زدند و مهرسیاه را بر پیشانی شان یکبار دیگر کوبیدند و صد ها جنایات دیگر.
تداوم نقض حقوق زن و ارتکاب جنایات شدید در برابر زنان و دختران افغان بدون شک ناشی از بقا و تداوم دولت فاقد اختیار و در عمق فساد فرو رفته افغانستان ، تسلط حکام بی اراده و نا کارا در ساختار های ارگان های محلی قدرت و اداره دولتی ، دستگاه ضعیف عدلی و قضایی در ولایات کشور و حتا زمینه سازی چنین جنایات خوفناک در تبانی با دستگاه های عدلی و قضایی و دیگر نهاد های حراست حقوق و مصوونیت اجتماعی و مدنی شهروندان صورت می گیرد.
تبلیغات سازمانیافه دلالان دین که از عقب میکروفون ها بر ضد حقوق زن و همه ارزش های قانون اساسی قانون مدنی کشور صورت می گیرد و در عمل جنایات وحشیانه ضد انسان و انسانیت و تبعیض جنسی را که ناشی از عقب مانده گی فرهنگی جامعه و تسلط روان مردسالاری اند، آگاهانه رنگ و روی دینی و مذهبی می دهند و هر باری با توحش و بربریت چهره ضد انسانی و ضد مدنی شانرا به نمایش میگذارند و تعرض به شرف و حیثیت و آزادی انسان را به خواست و بنیاد گرایانه خویش مشروع می دانند ولی در مقابل این عاملان وحشت، دهشت و بربریت با استفاده از فرصت های داده شده توسط حکام ضعیف و بی اختیار دولت و حکومت، قانون اساسی ، قوانین جزایی و مدنی و اعلامیه یی جهانی حقوق بشر و میثاق های ناشی از آنرا به اوراق سیاهی جنایات شان معاوضه می نمایند.
انجمن حقوقدانان افغان در اروپا در این مقطع حساس مبارزات مدنی زنان و دختران را که محصول اراده و مسوولیت پذیذی زنان و دختران با عزت وطن و یک جهش بزرگ اجتماعی میداند ، از آن حمایت می نماید. تبارز اجتماعی و مدنی بزرگ زنان در حادثه قتل فرخنده شهید، به شانه کشیدن جنازه شهیدان وطن مانند فرخنده و ژورنالیستان تلویزیون طلوع ، ساختمان منار یادبود از حادثه قتل فرخنده و دیگر برآمد های سیاسی ، اجتماعی و مدنی زنان محصول شکل گیری جنبش های تغیر و تحول اند که نسل پر افتخار نوین و آینده ساز کشور یعنی نسل جوان علم بردار این جهش امید بخش اجتماعی است.
رهبری انجمن حقوقدانان افغان در اروپا ضمن اینکه خود را در این جهش سازنده اجتماعی زنان کشور شریک دانسته و از آن حمایت می نماید ، روز هشتم مارچ ، روز همبستگی بین المللی زنان را به همه زنان و دختران با همت ما در داخل و خارج افغانستان ، منجمله حقوقدانان هم مسلک ما و اعضای محترم انجمن حقوقدانان افغان در اروپا تبریک و تهنیت می گوید وتامین امیدهای بزرگ شان را در کسب و تحکیم حقوق کامل شان آرزو می نماید.
« زنده باد امید »
از ازحام این همه ظلمت بی عصا چراغ را هم از من گرفتند اما دیوار به دیوار از لمس معطر ماه بسوی در این خانه باز برگشتم . « پس زنده باد امید » .
در تحمل بیتاب تشنه گی، میل به طعم باران را ازمن گرفتند اما من شبنم به شبنم از دعای عجیب آب به پایان دریا رسیدم. « پس زنده باد امید » .
چراغ ها، چشم ها، کلمات، باران و کرانه ها را از من گرفتند، همه چیزرا حتا « نا امیدی » را.
« پس زنده باد امید »!
بااحترام
هیئت اجراییه
انجمن حقوقدانان افغان در اروپا
بامداد ـ اجتماعی ـ ۱ /۱۶ ـ ۰۸۰۳