مبارزه ترقی خواهانه نیازمند موضعگیری مشخص و پیام روشن است

عبدالوکیل کوچی

به هیچکس پوشیده نیست که افغانستان در مرکزداغ حوادث داخلی وخارجی قرار دارد. از دوام جنگ های ویرانگر سی ساله گرفته تا به تشدید حملات گروه های تندرو اسلامی  طالب، داعش و لشکرمسلح مهاجر آمده از خاک پاکستان با هزینه هنگفت از سوی خارجی ها به منظور دنبال نمودن استراتیژی های کلان در منطقه که با دستیاری رژیم اسلام آباد برکشور ما تحمیل میشود که در اثر آن روزانه ده ها نفر از هموطنان ما جان های خود را ازدست داده وصدها بیگناه دیگر زخمی وهزاران نفر از سکنه کشور بی خان و مان میشوند.

بآنکه نیروهای امنیتی کشوربه خاطر دفاع از خاک ونوامیس ملی در برابر دشمنان وطن تا پای جان میرزمند ونقشه های شیطانی دشمن را نقش بر آب میسازند ؛ ولی عدم دسترسی به امکانات لازم وتجهیزات پیشرفته از یکسو و از سوی دیگرضعف مدیریت در رهبری نا کارآمد دولت ، خلای امنیتی را بوجود می آورد که به موجب آن دامنه جنگ ها دربیش از بیست ولایات کشور کشانیده شده وچند ولسوالی بدست طالبان و داعش افتاده است. که در پیآمد خطرناک آن مردم از خانه و کاشانه خود فرار نموده ، مکاتب ، شفاخانه ها موسسات دولتی و زیرساختارهای اقتصادی به آتش کشیده شده وتعدادی ازانسان های بیگناه سر بریده میشوند. گذشته از آن چرخ صنعت ، زراعت وهر گونه فعالیت ای اقتصادی ، اجتماعی وفرهنگی از فعالیت باز مانده وبه حالت رکود قرار دارد.

مردم جنگ زده بازهم در گرداب نا امنی فقر، مرض وبیچاره گی، بیکاری، بیماری ومحرومیت بسر برده ودرمیان شعله های آتش وباروت به سختی نفس میکشند. به این ترتیب دارد کشور در بحران عمیق سیاسی، اقتصادی و اجتماعی فرومیرود که به موجب آن استقلال سیاسی ، تمامیت ارضی و حاکمیت ملی را بیش از هر زمان دیگر به خطر جدی روبرو میسازد و درصورت عدم توانایی مقابله لازم ونیرومند با این صاعقه خطر ناک ، دشمنان افغانستان با خیالات خام که گویا تقدیر کشور پنجهزار ساله افغانستان وسرنوشت ملت آن بدستان ناپاک سندی های اجیر و مزدوران پنجابی رقم زده خواهد شد .

چنانچه درسایه این رویا های شوم ، گروه های مسلح صادرشده از خاک پاکستان هم چون مار وملخ ، زاغ و زغن بدور سنگ های لاجورد ، معادن مس ، نفت و گاز وثروت های رده اول زیرزمینی های کشورهمچو کفچه ماران سیاه حلقه زده ومنابع اقتصادی کشور را در کمین گرفته اند. از سوی دیگردشمنان افغانستان درروند پروسه داعش سازی میخواهند کشور را به تخته خیز اجیران گماشته شده پاکستانی مبدل سازند که از حضور بالفعل وبالقوه شان حتا سران منطقه نگرانی خود را ابراز داشته اند .

 این مداخلات نشاندهنده آنست که آنها افغانستان را در محراق نیات شوم خود قرار داده

اند. با چنین حال وهوا واوضاع پیچیده کشورواضح است که مبارزین وترقی خواهان کشوربه خاطر نجات وطن از حالت کنونی با موضعگیری مشخص وبرنامه های کاری علما تنظیم شده وبا بیان روشن ، حقایق اوضاع داخلی وخارجی کشور را دنبال نموده ودر پیشاپیش آنان اندیشمندان فرهیخته وقلم بدستان متعهد ومسوول  با تحلیل عمیق وهمه جانبه اوضاع وحوادث داغ کشور را به بررسی گرفته وبا موضعگیری های وطنپرستانه ومسولانه راه حل های قابل قبول را به پیشگاه مردم شریف کشور ارایه میدارند و با آفرینش ها و آموزه های علمی واکادمیک شان  راه را بسوی نجات وطن میگشایند که قلم شان توانا باد .

اما هستند عده یی از رفقای قلم بدست ما که حتا با داشتن تجارب گرانبها ودسترسی کافی درعرصه علم وفرهنگ تا هنوز از کنار این همه حوادث خونین با سکوت می گذرند واگرچیزی هم می نویسند از حاشیه روی پا فراتر گذاشته وبا سرهم بندی جملات مقبول وجدا از وقایع وحوادث داغ روز ،  به  موضوعات دور از مسایل ضروری ومبرم می پردازند. درحالیکه مردم گیرمانده در بحران جنگ فقط درحال حاضر به خاطر پیدا کردن راه برون رفت از بحران کنونی نیازمند راه حل هایی هستند که به موجب آن بتوانند حد اقل نفس بکشند وچاره بهتری را برای نجات خود  پیدا کنند چنانچه این موضوع بمثابه مبرمترین مسله برای مردم الویت دارد .

زیرا الویت دادن به مسایل ضروری و اساسی طبعاً بحث های دیگری را در قدمه دوم قرارمیدهد. چیزیکه مردم به آن چشم امید دارند همانا کار روشنگرانه و آگاهی دادن مردم از طریق رسانه های جمعی و سایر امکانت موجود برای بیداری مردم است که نیازمند شعارهای مشخص و پیام های روشن بخاطر اتحاد وهمبستگی ومبارزه مشترک برای پیدایش راه حل های موثر ونجات وطن از حالت کنونی میباشد . این درزمانی میسر شده میتواند که رفقای قلم بدست وفرهیخته ما به مسایل مبرم تمرکز نموده  با نیروی قلم با بیان روشن واستخراج طرح های عملی برای تصامیم مشترک وظایف مبرم وحیاتی را مشخص ساخته وبه جامعه پیشکش نمایند. ضرورت زمان است که نویسنده گان متعهد ومسوول ، گذشته ازهمه مسایل فرعی ، بیشترین توانایی خود را به تحلیل مسایل داغ روز وجریان سیرتحولات جاری در کشور جنگ زده افغانستان باز هم متمرکز ساخته ودیگر آفریده های علمی وغیرعاجل را متعاقبا رویدست بگیرند .

قلم  زیباست در ابهام رنگش را مکن ضایع

که شف شف گفتن بیحد به شفتالو نمی ارزد

طوریکه معلوم است مردم درزیر پاشنه های خونین ستمگران وزورگویان ، درمیان خون وآتش وحملات جنگی دوسوی جبهه گیرمانده اند  ودر گرداب بحران های سیاسی ، منطقه وی ، قومی و مذهبی نفس کشیده و در حالت بی سرنوشتی بسر میبرند وهرلحظه بیم آن میرود که درچنین تیره راه ظلمت به اشتباه قدم بردارند. ازین رو مردم در حال حاضر نیازمند جهش هشیارانه وبیدار کننده ای هستند که بر بنیاد آن بتوانند سرنوشت خود را به دست خود گرفته در راه صلح وثبات کشور سهم فعالانه بگیرند. پس ازین مردم نباید قربانی نیرنگ ها، تظاهر وطلسمات دشمنان گردند. آنچه مسلم است عمل است وعمل ملاک معرفت آنهاست که بر پایه آن شناخت دوست از دشمن تکمیل می شود مردم باید دشمنان خود را از نیات شوم واعمال و کردارشان شناسایی کنند و پس ازین فریفته بازی با کلمات نشوند. از معاملات پشت پرده آنها و زد وبند های پی درپی ایشان را تشخیص دهند. وقتی مردم درست می توانند بیاندیشند که در پرتو اندیشه های نجات بخش و آفرینش ها وپیام های مشخص سروران قلم بیشترازپیش قرار بگیرند که چشم امید ملت بسوی آنها باز است.

هموطنان بگویید چاره وتدبیر چیست

بهر نجات وطن مشکل  تاخیر  چیست

میرود  این  سر زمین  در لبه   پرتگاه

راه برونرفت  ازین  حالت دلگیرچیست

هستی   این   میهنم   رفته   بکام   بلا

راه نجاتش بگو توضیح و تفسیرچسیت

ملت هردم  شهید   منتظر  کار  ماست

گر نشویم ما یکی شکوه ز تقد یرچیست

تا   به   ثریا   ر سید  ناله  و فریاد ها

گوش اگر  نشنود حاجت  تقریر چیست

با  عمل  ظالمي  ظا هر دین   پروري

شخص مسلمان رالازم  تزویر  چیست

خیزکه همره شویم درپی این کوره راه

عاشق سر گشته راغصه زنجیر چیست

گر من وتو ما شویم ،مشت توا نا شویم

خاک  شود کیمیا  حاجت اکسیر چیست

(عبدالو کیل کوچی )

 بامداد ـ دیدگاه ـ ۳ /۱۵ ـ ۲۶۰۶