نتیجه نظرسنجی بنیاد کوربر:

                     مردم المان در برابر سیاست خارجی آنکشور

ترجمه: ر. نافعی

نزدیک به دوسوم از شهروندان المان مخالف آنند که المان « مسوولیت » بین المللی بیشتری بپذیرد. این حاصل نظرپرسی است که به سفارش وزارت خارجه المان همراه با بنیاد کوربر  صورت گرفته است.

طبق این نظر پرسی ۳۷ در صد از مردم المان خواستار تعهدات بیشتر المان در جهان شده اند  و ۶۰ در صد مخالف آن هستند.

بیست سال پیش نسبت ها تقریبا برعکس بود: در سال ۱۹۹۴ تعداد خواستاران دخالت بیشتر المان در امور بین المللی ۶۲ درصد بود و ۳۷ در صد مخالف آن بودند.

اگر قرارباشد این « مسوولیت» با قدرت نظامی به کرسی نشانده شود، مخالفت شدید تر است. فقط ۱۳ در صد از نظر دهنده گان موافق بکار بردن قدرت نظامی برای کسب «مسوولیت » بیشتر و ۸۲ درصد خواستار فعالیت های نظامی کمتر هستند.

حتا ارسال اسلحه به کشورهای هم پیمان نیز با مخالفت ۸۲ درصد و موافقت فقط ۱۳ در صد روبروست. نظر پرسی حکایت از آن دارد که مخالفان به گروه سنی معین، به سطح فرهنگی  ویژه و یا به حزبی خاص تعلق ندارند و حاصل نظر پرسی در غرب و شرق المان یکسان است. آنچه بویژه چشمگیر است این است که ۹۰ در صد افراد بالای ۶۰ سال، یعنی کسانی که بسیاری از آنها خود شخصا جنگ و عواقب آن را تجربه کرده اند ، در زمره مخالفان هستند.

به این صورت اکثریت مردم المان مخالف آن هستند که این کشور در آینده نقش پولیس جهانی و یا دقیق بگوییم  – در کنار امریکا- نقش کمک پولیس را بعهده بگیرد.

از سوی دیگر، در برابر این خواست مردم المان، توقعات مکرر دیگر اعضای ناتو، بویژه ایالات متحده امریکا، قرار دارد که می گویند المان با قدرت اقتصادی بیشتری که دارد ، باید سهم بیشتری برای دخالت در امور دیگر کشورها بعهده بگیرد.

۹۳ در صد از پرسش شونده گان معتقدند که مهمترین وظیفه المان در عرصه سیاست خارجی دفاع از حقوق بشر است. توصیه پژوهندگان این تحقیق ، که نامنتظر هم نیست، این است که در بحث جاری بر سر دخالت بیشتر المان در امور بین المللی، تکیه المان باید بر ابزارهای غیرنظامی و منابع دیپلماتیک باشد.

  این نظر پرسی که نتیجه آن   روز سه شنبه منتشر شد، از ابتکارات فرانک اشتاین مایر، پس ازبازگشت به وزارت خارجه المان است. اورزولا  فن درلاین ، وزیر دفاع و یوآخیم گاوک، رییس جمهور المان، چند ماه پیش تذکر داده بودند که المان باید درعرصه نظامی فعال تر گردد. با توجه به این پس زمینه ، نظرپرسی کنونی در خدمت سنجش وضعیت اجتماعی و برای دانستن این است که مقاومت مردم در برابراین خواست تا چه حد می تواند باشد.

اشتاین مایر روز سه شنبه در کنفرانسی در برلین گفت درعرصه سیاست خارجی، میان افکارعمومی و ( خواست) سرآمدان « فاصله عمیقی» وجود دارد که باید بر آن غلبه کرد. «سیاست باید از این  فاصله عبور کند تا در دراز مدت بتواند توانایی خود را برای عمل حفظ نماید» – بعبارت دیگر: مردم را باید روی خط اورد تا درعرصه سیاست خارجی، حتی الامکان بدون  ابراز مخالفت ، به جاه طلبی های «  سرامدان » جامه عمل بپوشانند. اشتاین مایر گفت با توجه به تغییرات جهان باید « درآنچه مسلم به نظر می رسد تردید کرد «.

آنطور که مشاهده می شود «  تردید در مسلمات »  همان کاری است پیوسته بخش بزرگتری از مردم المان می کنند ، اما نه  به آن صورت که « سرامدان سیاست خارجی » را خوش آید. مثلا بخش بزرگی از مردم خواستار همکاری بیشتر با چین است( ۶۱ درصد) هستند تا با امریکا ( ۵۶ درصد) – همکاری ترانس آتلانتیک ( همکاری میان اروپا و امریکا که از مسلمات است.م ) رو به تق ولق شدن است. البته در نظرخواهی در باره همکاری های بیشتر، امریکا هنوز سه در صد از روسیه جلوتر است ( روسیه ۵۳ درصد) اما این رقم هم چندان دلپذیر نیست ، اگر در نظر گیریم که این نظرخواهی در ماههای مارس و آوریل صورت گرفته، یعنی در زمانی که کارزار حملات تبلیغاتی به روسیه از ماهها پیش بوسیله رسانه های وزین با حرارت تمام در غلیان بوده است.

از قرارمعلوم گزارش دهی های یک جانبه در باره نقش روسیه در چالش اوکرایین ، که بخشی از آن در بسیاری از رسانه کاملا جنگ طلبانه بود، برای « روی خط » آوردن مردم ، موثر نبوده است. برعکس، بنظر می رسد این شیوه سبب جبهه گیری مردم علیه آن تبلیغات  شده است، یعنی برخلاف میل عاملان آن ، درست به نتیجه عکس رسیده است .

کلید رسیدن به موفقیت آنگونه که « سرآمدان سیاست خارجی » می خواهند کجاست؟ نظرخواهی مذکور به این پرسش نیز پاسخ داده است. نسل جوانتر( زیر ۲۹ سال) که برخلاف نسل سالخورده تر علاقه چندانی به سیاست خارجی ندارد، بیشتر حاضر به حمایت از دخالت در امور بین المللی است. این نتیجه با نتیجه نظر خواهی در امریکا ( ماه اپریل) هماهنگ است. در آنجا هم حمایت از دخالت های نظامی درمیان کسانی که آگاهی کمتری دارند بیشتر است.

بنابراین چگونه ممکن است نارضایتی اشتاین مایر از وجود « فاصله عمیق» برطرف گردد ؟ پژوهش موجود توصیه می کند  که باید نسل جوان را تشویق کرد تا به سیاست خارجی توجه کند، ولی این شیوه برای رسیدن به مقصود اصلا مناسب نیست.

آنچه موفقیت آمیز بنظر می رسد تشویق جوانان ( و نه تنها جوانان) به Tittyainment و باشگاه ورزشی و Lifestyle – Apps و نگاه داشتن جوانان در دره بیخبران است – تا پرداختن به سیاست فقط ویژه سرامدان باشد.

( آینده ما )

 بامداد ـ سیاسی ـ ۱۴/۱ ـ ۰۴۰۶