تاریخچه هشتم مارچ
نجیبه آرش
انتخاب روز بین المللی زن و سابقه تاریخی آن به ۸ مارچ ۱۸۵۷ برمیگردد ، درین روز زنان کارگر کار خانه جات نساجی نیویارک برای کاهش ساعت کار و اعتراض به پایین بودن سطح دستمزد شان، دست به تظاهرات زدند۰ پلیس نیویارک با شدت عمل این تظاهرات مسالمت آمیز زنان کار گر را خنثا ساخت۰ بسیاری از زنان تظاهر کننده باز داشت و از کار اخراج شدند۰ اما زنان کارگر علی الرغم سرکوب شدید پلیس سال بعد نیز با جمع غفیر از زنان کارگر نیویارک و شیکاگوبطور گسترده تر به خاطر بزرگ داشت همرزمان خود در هشت مارچ ۱۸۵۷ به تظاهرات وسیع پرداختند۰ دو سال بعد زنان اولین اتحادیه کارگری خود را تشکیل داده و به شدت مبارزه خود افزودند۰ و علاوه بر شعار های سال قبل ، خواستار پایان دادن به کار توان فرسا، داشتن حق رای برای زنان و جلوگیری از بهره کشی کودکان نیز شدند ۰ مبارزات تا سال ۱۸۶۹ ادامه داشت بعدا انجمن ملی حق رای برای زنا ن را تاسیس کردند۰ در نیمه دوم قرن نزده جنبش زنان در کشور های مختلف سرمایه داری نیرو گرفت، در سال ۱۹۱۰ در دو مین کنفرانس بین المللی زنان کلرا زیتکین مبارز برجسته آلمانی از رهبران جنبش کارگری و کمونیستی در کنفرانس پیشنهاد کرد که هر سال ۱۹ مارچ به عنوان روز زن جشن گرفته شود و مسایل زنان مورد بحث قرار گیرد ۰ این پیشنهاد رسما از طرف انترناسیونال دوم (دومین کنفرانس سازمانهای جهانی کارگری) پذیرفته شد و اولین جشن رسمی در ۱۹ مارچ۱۹۱۱برگزار گردید۰ دراین مراسم مجله «رای» برای زنان در آلمان و مجله « روز زن» در اتریش منتشر شد۰ و مباحثی در مورد زنان وپارلمان، رابطه زن خاندار و سیاست و یک سلسله مطالب دیگر مربوط زنان مطرح بحث قرار گرفت۰ در سال ۱۹۱۳ مجدداً روز جهانی زن به هشت مارچ انتقال یافت و از آن روز به بعد این روز به عنوان روز جهانی زن در تاریخ ثبت وبه روز مبارزه مشترک زنان در سراسر جهان تبدیل گردید و از آن روز به بعد میلیون ها زن در سراسر جهان طی محافل گسترده، کنفرانس ها، اعتصابات ، اعتراضات علیه ظلم و استبداد فردی و اجتماعی شوریدند۰ از آن به بعد کنفرانس های بین المللی حقوق بشر سال ۱۹۶۸ در تهران، کنفرانس دوم حقوق بشر در سال ۱۹۹۳ در «وین» برگزار شد که حاصل کار این کنفرانس بنام اعلامیه « وین» برنامه عمل به تصویب ۱۷۱ تن از نماینده گان دولت های جهان در زمینه توسعه حقوق بشر، حقوق کودکان، حقوق زنان و اقلیت ها بسط و گسترش پیدا کرد که پیامد آن کنفرانس های چهار گانه ملل متحد در سال ۱۹۵۷ در «مکسیکو ستی» و کنفرانس کوپنهاگین در ۱۹۸۰ ، کنفرانس نایروبی در سال ۱۹۸۵ و کنفرانس نیویارک در سال ۱۹۹۵ در خصوص وضعیت زنان بسیار مشهور و حایز اهمیت است۰
تجلیل از هشتم مارچ روز بین المللی زن در کشور عزیز ما افغانستان:
هشتم مارچ این روز تاریخی با نام سازمان دموکراتیک زنان افغانستان پیوند نا گسستنی دارد، سازمان دموکراتیک زنان افغانستان در راه تحقق خواسته های بر حق زنان افغان با تحلیل از اوضاع و شرایط کشور در سال ۱۳۴۴ هجری با گام های مصمم و استوار زن خردمند و مبارز کشور ما داکتر اناهیتا راتبزاد اساس گذاشته شد و با در نظر داشت عنعنه و رسم و رواج پسندیده مردم ما وجایب و رسالت خود را به طور شایسته انجام داده، در هشتم مارچ سال ۱۳۴۶ هجری نخستین برنامه عمل سازمان زیر عنوان دفاع از حقوق زن افغان ، مبنی بر حق برابری زن، تنویر ذهنیت و باورمندی خود زن به هویت وشخصیت مستقل او، شرکت فعال او در ساختمان یک افغانستان آزاد، اباد و سر بلند، نشر گردید ۰ از آن به بعد تجلیل از هشتم مارچ همه ساله به یک عنعنه سر تاسری مبدل گردید۰
بخصوص در سال های ۸۰ الی ۹۱ میلادی استقبال ازین روز خجسته با اشتراک لایه های وسیع و گوناگون زنان در محافل با شکوه با سهم گیری مقامات عالی رتبه دولتی، روسا و کارمندان ادارات، تصدی ها و فابریکات، مکاتب و پوهنتون ها و محلات زیست زنان و حتا در ارگان های قوای مسلح کشور به انگیزه نیرومندی برای مبارزه بخاطر تغیر بنیادی در زنده گی زنان و ارتقا سطح آگاهی زنان، تساوی حقوق زنان و مردان مبدل گردیده بود۰ زنان در دهه ۸۰ جایگاه خود را درعمل به گونه واقعی نه به شکل نمادین و نمایشی احراز نموده بودند۰ برابری زنان با مردان از لحاظ در قانونی در اصول اساسی افغانستان و بعدا درقانون اساسی دولت جمهوری افغانستان و همین طور در اکثریت قوانین و مقرارات کشوری اعلام گردیده بود چنانکه در اثر معروف یادداشت های سیاسی و رویداد های تاریخی محترم سلطانعلی کشتمند سابق صدراعظم افغانستان آمده است که: « البته ادعای صد در صد برابری زنان با مردان در شرایط جامعه عقب مانده، سنت گرا و با تسلط ذهنیت های مرد سالارانه دور از واقعیت است ولی دیده میشود که زنان در زنده گی اجتماعی و اقتصادی جامعه ما به گونه روز افزون و نقش موثر به پیش میرود آنان از لحاظ حقوقی برابر با مردان در کار و مزد کار بهره میگیرند۰ چنانکه برای نخستین بارشمار زیادی از زنان در فابریکات با مزد مساوی با مردان استخدام شدند بنا برای اولین بار راه برای پذیرش کته گوری زنان در ادارات وموسسات و ارگان های دولتی و خصوصی باز گردید، که رقم درشت ۶۰ الی ۷۰ فیصد اشتغال زنان را به خصوص در عرصه های فرهنگی و آموزشی و تربیت نسل جوان کشور نسبت به مردان بیشتر نشان میدهد۰» البته ما پیش از دهه ۸۰ و در جریان همین دهه الی سال ۱۹۹۱ میلادی ما یک اسلام متعادل داشتیم، ملا در مسجد بود و در سیاست دخالت نداشت۰ زنان به مثابه ناموس خانواده قابل احترام بوده، مادران را ستایش میکردند و آنان را سمبول و سرچشمه حیات انسانی میدانستند و در حقیقت زن را ستایش میکردند۰ ولی هر باری که کشور عزیز ما آماج حملات چپاول گران و غارتگران بزرگ تاریخ قرار گرفتند ، مردان را سربریدن و زنان را به برده گی و کنیزی برده اند ولی باز همین زنان و مادران بوده اند دکه همواره در گوش فرزندان شان سرود آزادی و وطنپرستی می سرودند و فرزنان را طوری تربیت میدادند که کشور به زنجیر کشیده خود را آزاد سازند ولی این بار نیرو های عقب گرا تحت حمایه آی اس آي پاکستان ، آخوند های ایران و ارتجاع اعراب با چنگال خونین خویش گلو آزادی را در سر زمین ما بیرحمانه خفه کردند. گروه های به اصطلاح مجاهدین با درگیری جنگ های تنظیمی حاصل چندین سال پوهش و تپش مردم منجمله زنان را نیست و نابود کردند زنان دوباره به زیر چادری رفتند و حجاب پوش شدند ، مکاتب دختران به سنگر های افراطیون متخاصم تبدیل و ویران گردید۰ درحق زن و دختر افغان ، اهانت صورت گرفت، و خود آنقدر با هم جنگیدند که زمینه را برای آمدن گروهای بنیادگرای طالبی فراهم ساختند۰ با ورود طالبان بنیاد گرا، فرهنگ ستیز و زن ستیز بقیه دست آورد های چندین ساله کشور ما را نابود کردند ۰ 
طالبان زن را اشتباه خلقت میدانند، هشتم مارچ را تکفیر کردند، ستیزه و اسارت را برای زن رقم زدند، به مادر که خود آزادی است فرمان میرانند، به زن که ندا آزادی اند شلاق میزنند و فتوای سنگسار میدهند. اگر چه بعداز حادثه یازدهم سپتمبر ۲۰۰۱ میلادی و در روشنی فیصله کنفرانس بن یک سلسله تغیرات و تحولات در چوکات سیاسی کشور رونما گردید اما با تاسف باید گفت که بعد از گذشت قریب یازده سال از کنفرانس بن و شماری از کنفرانس های دیگر در کشور های پیشرفته جهان و حضور بیش از ۴۰ کشور از جامعه جهانی در کشور ما زنده گی زنان بنا به نبود صلح پایدار ، نبود امنیت سرتاسری، ضعف دولت، عدم تطبیق قانون منع خشونت علیه زنان ، عدم بازپرسی از جرایم انجام یافته ، غم انگیز است۰
هم اکنون خشونت علیه زنان فریاد میکند۰ فروختن زنان ، بد دادن ، اختطاف، لت و کوب، شکستاندن و بریدن اعضای بدن زنان، حلقه آویز و سنگسار زنان تا تجاوز به حیثیت و آبروی زنان از جانب حراس افگنان یک امر عادی بشمار میرود و همه روزه ده ها حادثه وحشتناک و تکان دهنده راجع به زنده گی رقت بار زنان می شنویم اما از جانب مقامات دولتی هیچ گونه عکس العمل مبنی بر حمایت زنان دیده نمی شود ۰ اینکه زنان متکی بخود باشند و متحدانه عمل نمایند۰ در اخیر به تمام زنان مبارز و متعهد سراسر جهان و منجمله زنان شجاع، دلیر و نسل بالنده و جوان افغان که راه مادران مبارز و پیشکسوتان جنبش مترقی زنان را پیش گرفته اند موفقیت بیشتر و بیشتر میخواهم . هشتم مارچ تان مبارک باد۰
بامداد ـ سیاسی ـ ۱۴/۶ ـ۰۷۰۳