اتحاد المان - باندری ها^۱در برابر اوکرایین

نویسنده : ولادیسلاو گولویچ

گذشته از اینکه مراسم خاک برسرکردن بعلامت تقبیح گذشته نازیستی المان به یک تشریفات سیاسی در برلین تبدیل گردیده است، همدلی پشت پرده محافل حاکمه المان با جنبش نیونازیهای اوکرایین بخش جدایی ناپذیر سیاست شرقی جمهوری فدرال آلمان را تشکیل می دهد.

اطلاعات در این مورد بسیار کم است. اغلب در این باره اطلاع دارند که ویتالی کلیچکـو، تحت الحمایه آنگلا مرکل است. حزب « ضربه » یا (مشت)، دست پخت استراتژیست های سیاسی بنیاد کونراد ادیناور* می باشد. این بنیاد از بودجه دولتی آلمان تامین مالی می شود. توجهات زمانی به کلیچکـو معطوف شد، که وارد کردن « مرد » قادر به اجرای وظیفه مامور المان به هرم قدرت اوکرایین بعنوان هدف تعیین گردید. روزنامه های آلمان او را با عنوان « مرد ما در کیف » می نامند^۲.

 در زمانهای اخیر برلین فعالانه به سمت شرق روی آورده است. فشار جدید المان در پوشش گفتمان دمکراسی بیان می شود  ولی ماهیت آن تغییر نکرده است. تغییرناپذیری الزامات « یورش به شرق » و موضع فعال برلین در رابطه با « میدان اروپایی »، و حمایت از اقدامات ویرانگرانه مخالفان اوکرایینی، و فشار بر رییس جمهور یانوکویچ مدلل گردیده است.

ویتالی کلیچکـو با حرکت متقابل به قیم خود پاسخ می دهد. اخیراً این سخنان برزبان او جاری شد که تشکیلات اوکرایینی متحد ارتش ویرمخت در زمان جنگ کبیر میهنی برای استقلال اوکرایین می جنگید و باید بجای مفهوم «جنگ کبیر میهنی»، عبارت « جنگ جهانی دوم » بکار برده شود تا آن از دور خارج گردد.

اما جالب توجه این است که برلین تماس هایش را تنها به کلیچکـوی « میانه رو» محدود نمی کند. در اوایل سال ۲۰۱۲ترسایی  یعنی مدتها پیش از دامن زدن به ناآرامی های کیف، اعضای احزاب مخالف اوکرایین، از جمله آنها اولگ تیاگنیبوک، فرمانده لشکر اس اس « گالیتسین »، توسط همان بنیاد کونراد ادیناور به میزمدوری در کیف دعوت شدند. بگفته شرکت کننده گان المانی این میزمدور در جریان گفت و گوها، آینده مخالفان اوکرایین مورد بحث و مذاکره قرار گرفت. آیا گروه ملی گرایان افراطی « آزادی » موظف نیست اقدامات خود برای موفقیتهای آینده در انتخابات ماه اکتوبر سال ۲۰۱۲ را به رسم معمول مذاکره با شرکای المانی خود تبدیل نماید؟ جالب توجه اینکه بلافاصله پس از انتخابات ماه اکتوبر، کلیچکـو و یاتسنیوک به گروه ملی گرای افراطی « آزادی » پیوستند و همراه با  تیاگنیبوک، یک « اژدهای سه سر» در « میدان اروپا » ظاهر شد ^۳.

بنیاد کونراد ادیناور بنیاد  مربوط به حزب دموکرات مسیحی المان تحت رهبری آنگلا مرکل است. روزنامه نگاران از مدتها قبل فاش کردند که صدراعظم المان « مربی ویتالی کلیچکو » می باشد. دموکرات  های مسیحی به تعبیر برخی سیاستمداران حزب  دموکرات مسیحی المان  با آرامش بسوی برقراری مناسبات نزدیک با گروه های ملی گرای افراطی مانند « آزادی » پیش می روند.

اینک دو تشکیلات امریکایی مجرب در کار سازماندهی « انقلابات رنگی »، یعنی نهاد بین المللی جمهوریخواهان و موسسه دموکراتیک ملی نیز به برگزارکننده گان آن دیدار با اپوزیسیون اوکرایین ملحق شده اند. جان مک کین سناتور امریکایی مدیر نهاد بین المللی جمهوریخواهان می باشد که تفاهم نامه همکاری سیاسی، او را با ویتالی کلیچکـو پیوند می دهد. موسسه دموکراتیک ملی را مدلین اولبرایت  فردی بشدت خشن مدیریت می کند. هر دوموسسه که راهنمای « احساسات انقلابی » در کشورهای منتخب برای این هدف محسوب می شوند، بطور مستقیم با دولت امریکا کار می کنند. تماس « عقاب های » امریکا با ملی گرایان افراطی اوکرایین دیگر سرّ نهان نیست، و دعوت به گسترش چنین تماس ها اغلب بگوش می رسد ^۴.

دیدار بعدی مقامات بلندپایه المان با اولگ تیاگنیبوک در ماه اپریل سال ۲۰۱۳ سر گرفت. همان وقت سفیر المان با رییس «آزادی» دیدار و گفت و گو کرد. در این دیدار، تیاگنیبوک ضرورت تقبیح سیاست رییس جمهور یانـوکوویچ، و همچنین کمک به امر رو در رویی با « رژیم ضد اوکرایینی » را خواستار شد.

بدین ترتیب، تکیه بر محافل راست افراطی را برلین دیگر امری شرم آور برای خود حساب نمی کند. کاملاً در توان استراتیژیست های المان بود که تیاگنیبوک و کلیچکـو را به جهات مختلف سوق دهند، ولی بجای این، برلین برای وحدت مخالفان میانه رو و اپوزیسیون تنـدرو در یک جبهه کوشش کرد. بخصوص اینکه، مقامات المان از ارتباط راستگرایان اوکرایین با فعالان حزب ملی- دمکراتیک المان که پس از سال ۱۹۴۵ پدید آمد و بسیاری ها آن را بعنوان یک سازمان اصیل نیونازی تعریف می کنند، اطلاع دارند. اعضای گروه ملی گرای افراطی «آزادی » بارها مهمان حزب ملی- دمکراتیک آلمان بوده اند و روزنامه ملی- دمکراتهای آلمان، با کمال گستاخی، مصاحبه سرگیی نادال، شهردار شهر ترنوپل مبنی بر « گسترش منافع اروپا بکمک اوکرایین تا مرز روسیه » و عدم  متوقف کردن آن تا مرز پولند با اوکرایین را بطور مکرر انتشار دادند ^۵.

شاید، برای تحقق مفاد اساسی سیاست شرقی جمهوری فدرال المان رادیکالیزه کردن جامعه اوکرایین بمفهوم  ملی گرایی آن شرط لازم محسوب می شود. برلین اتحاد کیف ومسکو را بمثابه مانع اصلی ممکن در شرق ارزیابی می کند. المان مجدداً، مثل بارقبل به مرزهای آن رسیده است. توان اقتصادی بالقوه آن از چهارچوبه ای که آنگلوساکسون ها بموقع خود نفوذ المان در اروپا را دفع کردند، خارج شده است. المان ها باردیگر بطرف شرق حرکت می کنند و آنها در کمال آماده گی به سمت بخوبی آشنا برای خود هجوم آورده اند.

مترجم: ا. م. شیری

توضیحات و منابع:

۱- باندری ها، یک سازمان ملی گرایان افراطی اوکرایین (جنبش باندری) است، که با نام بنیانگذار آن، استپان آندریووچ باندرا  تروریست، جاسوس المان، یکی از طراحان ترور وزیر داخله پولند، برانیسلاو پراتسکی  معروف است.

استپان آندریووچ باندرا پس از ترور وزیرداخله پولند زندانی و دردادگاه ابتدایی به مرگ و سپس به حبس ابد محکوم گردید. با اشغال پولند توسط ارتش المان نازی در ماه سپتامبر سال ۱۹۳۹ ترسایی از زندان آزاد شد و سازمان تحت رهبری او در جنگ کبیر میهنی در کنار ارتش المان برعلیه اتحاد شوروی جنگید. باندری ها برای تجزیه مناطق غربی اوکرایین به پایتختی لووف می جنگیدند و هنوز هم می جنگند. ( مترجم )

*Konrad-Adenauer-Stiftung

2 -«Unser Mann in Kiew» (Junge Welt, 23.11.2013)

3- «Die Expansion europäischer Interessen» (www.german-foreign.-policy.com, 29.01.2014)

4-  « Getting it Right on Ukraine: Realpolitik vs. Wishful Thinking» (СЕРА, January 2014)

5- «Nationalistische Töne» (BNR.de, 20.12.2013)

بامداد ـ سیاسی ـ ۱۴/۱ـ۰۹۰۲