برآیند امید آفرین انتخابات چیلی

چه لی میشلی رییس جمهور چیلی گفت: « آموزش و فراگیری دانش کالا نیستند تا تابع سود ورزی و منفعت جویی باشند »

نوشته : دیپلیوم انجینرعمر محسن زاده

روز پانزدهم دسامبر ۲۰۱۳ ترسایی کارزار انتخابات پارلمان و ریاست جمهوری چیلی بپایان رسیدږ دو جناح عمده سیاسی که نزدیک به هشت دهه را در رویارویی سپری نموده بودند باردیگربه میدان انتخابات روی آوردند تا با برنامه ها و دیدگاه های شان توده های مردم را به پیشتیبانی از راه و راهکارخود فراخوانند . در یکسو « اکثریت نوین » یا اتحاد احزاب میانه ـ چپ ( حزب سوسیالیست ، حزب سوسیال دموکرات ، حزب رادیکال وسوسیال دموکرات ، حزب دموکرات مسیحی با حزب کمونیست ) و در آنسوی دیگر « ایتلاف بخاطرچیلی » یا اتحاد احزاب نیولیبرال ( حزب نو سازی ملی و حزب اتحاد دموکرات مستقل ) رده آرایی نموده بودند. دراین انتخابات نه تنها اندیشه ها و جُستارهایی برای بهبودی زنده گی مردم و اداره بهتر سیاسی کشش داشت بلکه گذشته خونین با همه تجارب و خاطرات درد بارهر خانواده چیلی بر روح و روان هررای دهنده و روند انتخابات سایه افگنده بود.بازهم سخن تقابل دو دیدگاه ، دو تدبیر و دو عملکرد مطرح بود. درامه زنده گی سیاسی به ویژه  در داستان شور انگیز دو زن که نامزد های اساسی ریاست جمهوری و چهره های مماثل دو بینش اند بازتاب یافت و بار احساسی رقابت های سیاسی را سنگین تر ساخت . چهل سال پیش آن دو ، میشلی با چه لی ( نامزد سوسیالیست ) و اویلین ماتی ( نامزد نیو لیبرال ) ، کودک و همبازی بودند و با پدرانشان درپایگاه هوایی « سیرومورینو » یکجا زنده گی میکردند.پدر میشلی سوسیالیست و داد خواه بود . او از تحولات اجتماعی و دستآورد های زحمتکشان در درازنای سالهای پس از بحران جهانی سرمایه داری (۱۹۲۹ترسایی) تا کودتای فاشیستی ( ۱۹۷۳ ترسایی) در چیلی جانبداری میکرد. زمانیکه حکومت برگزیده و دموکراتیک سالوادور آلینده فقید برنامه های گسترده را برای رفع تفاوت های اجتماعی ، توزیع زمین به کشاورزان و به ویژه بومیان « ما پوچو » ، ملی سازی صنایع کلیدی ، آموزش رایگان همگانی ، خدمات بهداشتی ، محو فقر و بیکاری و حل پرابلم های اجتماعی دیگر رویدست گرفت، البرتو میشلی با آن همکارگردید . توسعه روز افزون سیاست اجتماعی و اهمیت بزرگ نظام دموکراتیک و داد خواه در چیلی در این دوره پُر خروش که با مشارکت و خواست مردم به اوج خود رسیده بود با کودتای نیولیبرال در یازدهم سپتامبر ۱۹۷۳ تر سایی  به گونه رادیکال نابود گردید. رژیم دیکتاتوری نظامی خون بسیار ریخت ، انسان ها را از هواپیما به بحر انداخت ، شکنجه گاه ها و زندان هایش لحظه ای بیکار نبودند، احزاب سیاسی وسندیکا ها ممنوع شدند و بیش از نیم میلیون شهروند باید خانه و کاشانه خود را ترک مینودند تا  زمینه ها برای ساختاری شدن سیاست اقتصادی نو فراهم میگردیدند.خونتای نظامی در واقعیت به خواست سازمان استخبارات مرکزی ایالات متحده امریکا ( سیا ) و صندوق بین المللی ارز چنان فضایی را برای آزمایش دکتورین های نیولیبرالیستی و پیروان مکتب شیکاگو در چیلی مساعد ساخته بود که این مُدل  باید بصورت حتم به پیروزی میآنجامید. اما تخریب دستآورد های اجتماعی ، کاهش بودیجه و پرسونل دولت ، افزایش قرضه های دولتی و خصوصی ، خصوصی سازی دیوانه وارعرصه های بیشمار اقتصادی و اجتماعی به ویژه عرصه های آموزش و بهداشت و اقدام های دیگر نتوانستند  تضاد میان  سیاست اقتصادی لیبرال و پیآمد های ناگوار اجتماعی آنرا حل نماید . سایه روشن ها و اثر های این مُدل پُر تضاد تا هنوز در زنده گی مردم چیلی دیده میشود. فرناندو ماتی پدر اویلین ( نامزد ریاست جمهوری اخیر) که خود شاهد فروپاشی مصوونیت های اجتماعی، تخریب ساختارهای سودمند برای مردم و نابودی امکانات دفاع از منافع دموکراتیک بود، با بهره از فرصت به خونتا روآورد و دوستی دیرین خود را با آلبرتو میشلی و خانواده وی فراموش نمود .او رییس اکادمی جنگ هوایی چیلی و هموند خونتای نظامی گردید .البرتو میشلی در همین اکادمی زندانی بود و جلادان رژیم وی را چندان شکنجه داند تا اینکه جان سپرد .دختران این دو جنرال در دهه نود سده پیشین ترسایی رو به سیاست آوردند و راه پدرانشانرا تعقیب نمودند ، یکی در دفاع از اندیشه های دموکراسی اجتماعی و دیگری در دفاع از نیولیبرالیسم. میشلی پس از سقوط دیکتاتوری نظامی به پُست های وزارت های صحت عامه ، دفاع و ریاست جمهوری رسید و اویلین المانی تبار نیز در کابینه « زبستیان پنیرا » به حیث وزیر کار ایفای وظیفه نمود .میشلی در دور ریاست جمهوری نخست خود ( ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ ترسایی ) از محبوبیت زیاد درمیان مردم برخوردار بود ولی قانون اساسی چیلی که بدوره  خونتایی متعلق است به او اجازه کاندید نمودن پیوست به دوراول را نمیداد .میشلی پس از ریاست جمهوری نخست خود مسوولیت نهاد زنان سازمان ملل متحد را به عهده گرفت. احساس مکلفیت و چشمداشت مردم او را ناگزیر ساخت تا بار دیگر بمیدان رقابت های انتخاباتی پا نهد .این بار نیز مردم به او اعتماد کرد و با رآی خود تناسب نوی را برای آرایش زنده گی سیاسی آنکشور فراهم نمود . « اکثریت  نو » در انتخابات پارلمانی ( ۱۷ نوامبر ۲۰۱۳ ترسایی ) اکثریت را در هر دو مجلس بدست آورد و در انتخابات ریاست جمهوری ( ۱۵ دسامبر۲۰۱۳ ترسایی ) نیزبا چه لی میشلی با دریافت۲.۶۲ در صد آرا پیروز گردید. کارزار انتخابات چیلی در واقعیت ادامه مبارزات گسترده و کهن مردم چیلی بود که این بار با بهره گیری از دادوری تاریخ شعار های نوینی را مطرح نموده است .میشلی در نخستین بیان خود پس از پیروزی « مبارزه علیه نا برابری های اجتماعی » را از وظایف اصلی خود اعلام نمود و خاطر نشان ساخت که آموزش و فراگیری دانش « کالا » نیستند تا تابع سود ورزی و منفعت جویی باشند. اجندای ریفورم « اکثریت نو » را تغیر قوانین ( قانون اساسی ، قانون آموزش و ...) ، تنظیم حیات اقتصادی و ارتقآ دستآورد های اجتماعی تشکیل میدهند . در این رابطه  با چه لی میشلی  اظهار داشت : « حا لا ما دارای نیروی شهروندی ، اکثریت پارلما نی و چارچوب سیاسی، اچتماعی و اقتصادی لازم هستیم که بر پایه آنها میتوانیم تغیرات ضروری را انجام دهیم » .

« اکثریت نو » بیانگر منافع اکثریت مردم در مقابله با اولیگارشی و سیادت نیولیبرالیزم است که بار دیگر نقش دولت را در همگرایی و پیشرفت اجتماعی تقویت خواهد نمود.

 سیاسی ـ بامداد۱۳/۳ـ ۲۶۱۲