نشانه های جنگ افروزیِ ایالات متحده علیه ونزویلا
سی جی اتکینز
دیپلوماسی «قایقهای توپدار» [تهدید به جنگ] امپریالیزم ایالات متحده در سواحل ونزویلا به سرعت در حال اجرا و به آستانه یک جنگ تمامعیار رسیده است. در خلال تعطیلات « شکرگزاری» در ایالات متحده، رییس جمهور دونالد ترامپ یک جانبه (و به صورت غیرقانونی) اعلام کرد حریم هوایی داخل و پیرامون ونزویلا « بسته » است و حمله به آن کشور «از زمین » به زودی انجام خواهد شد. سپس گزارش شد که او مستقیماً به نیکولاس مادورو، رییس جمهور ونزویلا، اولتیماتومی داده است تا فوراً تسلیم شده و بگریزد.
به گزارش روزنامه « میامی هرالد » از منبعی ناشناس که ظاهراً از محتوای تماس تلفونی بین دو رییس جمهور [ترامپ و مادورو] در اواخر هفته گذشته خبر دارد، رهبر ایالات متحده به مادورو گفته است: « تو می توانی خود و نزدیکانت را نجات دهی، ولی باید همین حالا کشور را ترک کنی». او سپس برای مادورو، همسرش و پسرش « عبور امن» پیشنهاد کرده، ولی « تنها اگر فوراً با استعفا موافقت کند». میامی هرالد ادعا می کند مادورو اولتیماتوم ترامپ را رد کرده و گویا خواستهای متقابل خود را مطرح کرده است.
روزنامه میامی هرالد به عنوان ارگان جامعه راستگرای تبعیدی امریکای لاتین در فلوریدا ( به ویژه آنانی که از کوبا و اکنون ونزویلا آمدهاند ) مدتهاست که فعالیت می کند، ازاین روی، نه گزارشهای آن و نه نقلقول ادعاهای « منبع ناشناس» از سوی آن قابل تایید نیستند. با این حال، تشدید سریع لحن جنگ طلبانه ترامپ و افزایش حضور نظامی ایالات متحده در منطقه نشان می دهد حملههای مستقیم بیشتری می تواند قریب الوقوع باشد.
بزرگ ترین صفآرایی جنگی از زمان حمله به عراق
گردآوری نیروهای ایالات متحده در سواحل ونزویلا که اکنون از سوی پنتاگون رسماً «عملیات نیزه » نام گرفته شامل بزرگ ترین کشتی هواپیمابر جهان، ناو هسته ای «یواساس جرالد آر. فورد » و بیش از دوازده کشتی جنگی دیگر است. برخی از این کشتیها به خودروهای دریا- خشکی پیما مجهز هستند که برای پیاده کردن نیرو در ساحل و انجام حملههای ساحلی می توان آنها را به کار گرفت. حداقل ۱۵هزار سرباز ایالات متحده نیز اعزام شدهاند و ده بال جنگنده اف-۳۵ با توانایی انجام حمله های هوایی در پایگاهی متعلق به ایالات متحده در پورتوریکو مستقر شدهاند.
بر روی هم، این مجموعه نیروها بزرگ ترین استقرار نظامی ایالات متحده از زمان آغاز جنگ عراق در ۲۲ سال پیش تا به حال است. این وضعیت نشان دهنده برداشتن گامی بسیار فراتر از حمله به قایق های کوچک در دریای کاراییب است، حملههایی که ایالات متحده از اوایل ماه سپتامبر انجام داده است و از سوی نهادهای بین المللی غیرقانونی شناخته و محکوم شدهاند.
اگرچه ترامپ و «وزیر حرب » او، پیت هگست، پیوسته ادعا می کنند قایقهای غرق شده با حملههای ایالات متحده حامل مواد مخدری هستند که درنهایت به مقصد ایالات متحده می روند، ولی ادعاهای آنان به چالش کشیده شده است. تحقیقات چندین رسانه خبری مهم از جمله « نیویورک تایمز» نشان دادهاند برخی از سرنشینان قایقهای غرق شده قاچاقچی مواد مخدر نبوده و صرفاً ماهیگیر یا مهاجر بودهاند. حداقل۲۰ قایق در آب های بینالمللی توسط امریکا مورد حمله قرار گرفته و غرق شدهاند که تا کنون به مرگ دست کم ۸۳ *نفر منجر شده است.
« همه را بکُشید »
بازماندگان بسیار اندک بودهاند. تا کنون تنها دو نفر جان سالم به در بردهاند. دو مرد پس از حمله ۱۶ اکتوبر به یک « زیردریایی مظنون به حمل مواد مخدر» از آب بیرون کشیده شدند و توسط ایالات متحده به کشورهای خود، اکوادور و کولمبیا، برای محاکمه مسترد شدند. با این حال، دفتر لوی سارنوالی اکوادور، آندرس فرناندو توفیینو چیلا را آزاد کرد، زیرا هیچ جرمی علیه او اثبات نشد. جِیسون اوباندو پرِز به دلیل وارد شدن جراحتهای شدید به او هنوز در کولمبیا مورد بازجویی قرار نگرفته است، ولی انتظار می رود به دلیل نبودِ شواهد علیه او آزاد شود.
مقامهای ایالات متحده تا اکنون هیچ مدرکی ارایه نکردهاند که نشان دهد قایقهایی هدف حمله ها قرار گرفته اند واقعاً برای قاچاق مواد مخدر استفاده شدهاند و تقریباً نبودِ کاملِ بازماندگان به این معناست که تعداد بسیار کمی زنده ماندهاند تا ادعاهای ایالات متحده مبنی بر گناهکار بودن ادعایی آنان را رد کنند. ظاهراً این حمله ها امری کاملاً تعمدی بودهاند. روزنامه « واشنگتن پست» در گزارش آخر هفته خود اعلام کرد هگست، وزیر جنگ، « دستور شفاهی » داده بود « همه را بکُشند »”، یعنی همه افراد حاضر در قایق ها را زمانی که این عملیات در سپتامبر آغاز شد. بنا بر این گزارش، وقتی پس از نخستین حمله دو مرد هنوز زنده مانده بودند یک فرمانده نیروهای عملیات ویژه دستور حمله دوم را صادر کرد تا آن دو را به قتل برسانند و دستور هگست را اجرا کنند. هگست این گزارش را تکذیب کرد و در پستی در «ایکس» آن را « ساختگی، تحریک آمیز، و توهین آمیز » خواند و همچنان ادعا کرد حمله ها به قایقها « طبق قوانین ایالات متحده و قوانین بینالمللی » مجاز هستند. با این حال، قانون گذاران کنگره خواستار تحقیق شدهاند.
ونزویلا خود را برای جنگ آماده می کند
با تهدید حمله های هوایی و احتمال تهاجم زمینی از سوی امریکا، ونزویلا در حال آماده شدن برای دفاع از خود است. در یک گردهمایی در پِتاره، حومه کاراکاس، مادورو اعلام کرد: « در ونزویلا، الیگارشی فاشیستی و امپریالیزم دیگر هرگز دوباره به قدرت نخواهند رسید. قدرت در ونزویلا برای همیشه در دست طبقه پایین، مردم عادی، باقی خواهد ماند ».
مادورو نامه ای به سازمان کشورهای صادرکننده نفت« اوپک» ارسال کرد و ترامپ را به تلاش برای کنترول نفت ونزویلا متهم ساخت. مادورو در این نامه نوشت دولت ایالات متحده و شرکت های بزرگ انرژی قصد دارند « با استفاده مرگبار از نیروی نظامی، ذخایر عظیم نفتی ونزویلا (بزرگ ترین ذخایر نفتی در جهان) را تصاحب کنند».
مادورو از زمان انتخاب شدن در سال ۲۰۱۳ پس از درگذشت رییس جمهور هوگو چاوز، هدف فشارهای امریکا بوده است. چاوز با آغاز « انقلاب بولیواری» و اعلام هدف خود برای ساختن « سوسیالیزم قرن بیست ویکم » پیشاپیش دولت ونزویلا را به دشمن امپریالیزم امریکا تبدیل کرده بود. در حال حاضر به لطف وزارت امور خارجه ایالات متحده میلیونها دلارجایزه برای سر مادورو تعیین شده است. نیکولاس مادورو، رییس جمهور ونزویلا، در مراسمی در کاراکاس در ۲۵ نوامبر ۲۰۲۵سخنرانی می کند. او هشدار داده است ایالات متحده به دنبال تصرف و کنترول ثروت عظیم نفتی ونزویلا است. »” تشکیل داده است که طبق آمار رسمی، اکنون دستکم ۵/۴ میلیون نفر عضو دارند. در منطقه شرقی کشور از مردم خواسته شده است هوشیاری خود را افزایش دهند، زیرا کشور جزیرهایِ همسایه، ترینیداد و توباگو، رزمایشهای نظامی اش همراه با ایالات متحده را گسترش داده و ابراز تمایل کرده است به منزله پایگاهی برای حملههای امریکا عمل کند. نیروهای مسلح رسمی ونزویلا در بالاترین سطح آماده باش قرار دارند. جزو تامها در حال آماده سازی برای دفاع هوایی، مقابله با یورشهای ساحلی از سوی نیروهای دریایی ایالات متحده و همچنین احتمال خرابکاری ها و حمله های مخفیانه داخلی هستند. به گفته وزیر دفاع ونزویلا، ولادیمیر پادرینو، آمادگیها تنها برای دفاع مستقیم نیست، بلکه برای جنگی چریکی نیز درحال انجام است. او اعلام کرد: «آنچه آنان با استقرار نیروهای عظیم دریایی و هوایی در کاراییب در پیِ انجامش هستند، ما از کوههای آزادی به آن پاسخ خواهیم داد ».
صدای جنگ طلبان بلندتر میشود
در ایالات متحده نهادهای سیاست خارجی آن علامتهای هشدار دهنده (سیگنالهای) متناقضی می دهند. برخی هشدار می دهند حمله به ونزویلا و سرنگونی مادورو لزوماً به تصرف سریع و آسان کشور و منابع آن به وسیله ایالات متحده آنطور که دولت ترامپ در نظر دارد منجر نخواهد شد. با این حال، این امر در بلند شدن صداهای حامی جنگ کوچک ترین وقفهای به وجود نمیآورد. روزنامه « وال استریت ژورنال » در نسخه یکشنبه خود کارزار دیرینه اش برای مداخله ایالات متحده را تقویت کرد و در سرمقالهای اعلام کرد: « برکناری مادورو به سود ایالات متحده است» . در تلاش برای بهره گیری از وسواس رییس جمهورایالات متحده نسبت به تصویرش همچون رهبری سخت گیر، سردبیران این روزنامه برجسته طبقه سرمایه دار نوشتند: « اگر مادورو از ترک قدرت سر بازبزند و ترامپ از اقدام برای برکناری او عقب بکشد، ترامپ و اعتبار ایالات متحده بازنده خواهند بود.»
ماریا کورینا ماچادو، رهبرِ مخالفان ونزویلا
درهمین حال، در داخل ونزویلا، رهبر اپوزیسیون « دموکراتیک » و برنده جایزه «صلح نوبل »**، ماریا کورینا ماچادو، همچنان از حمله ایالات متحده به کشور و مردم خود حمایت می کند. او نه تنها اتهام های بی اساس ترامپ درباره « کارتل مواد مخدر» به رهبری مادورو را تکرار می کند، بلکه تلاش کرده است ادعاهای کاملاً رد شده درباره دخالت ونزویلا در انتخابات ایالات متحده را نیز تبلیغ کند. ماچادو با هدف جلب حمایت از ادعا های طرفداران جریان « مگا ـ MAGA» ، مخففِ «عظمت را دوباره به امریکا بازگردانیم) مبتنی بر دزدیده شدن آرای ریاست جمهوری سال ۲۰۲۰ ترسایی از صندوق رای ترامپ، شخص مادورو و دیگر مقام های دولتی را متهم کرد که آنان «مغز متفکر سیستمی هستند که انتخابات ایالات متحده و سایر کشورها را دستکاری کردهاند.» ماچادو انتظار دارد در صورت موفقیت عملیات نظامی ایالات متحده یا بر اثر اعمال فشارهای مالی دولت ونزویلا سرنگون شود در مقام رییس دولتی دست نشانده جایگزین شود. هیچ یک از «کارشناسان » سیاست خارجی به هزینه های انسانی ناشی از اقدامهای گسترده نظامی ایالات متحده اشاره نمی کند، شماری اندک شاید اشاره کنند. شهرهایی مانند کاراکاس تراکم جمعیتی بالا دارد، بنابراین آمار تلفات حمله های هوایی احتمالی بسیار بالا خواهد بود. با توجه به اینکه مخالفان در گذشته چندین بار به خشونت متوسل شدهاند هم اکنون نیز مشتاق مبارزه هستند و درنتیجه خطر درگیری جنگی داخلی در ونزویلا محتمل است./ مردم
*دولت ونزویلا و کشور های صلح دوست جهان اقدامات دولت امریکا در کاریب را « دزدی دریایی » نام نهاده آنرا در ضدیت اشکار با قوانین شناخته شده بین المللی میدانند .
** به نقل از روزنامه یونگه ولت ( ۱۷ دسامبر ۲۰۲۵ ) ژولیان آسانژ مدافع صلح و بنیانگذار پلاتفورم افشارگرانه ویکی لیکس در برابر کمیته نوبل و همه اعضای آن اقامه دعوای را به خاطر « سواستفاده » ، «استفاده نامشروع از دارایی های کمیته» ، «کمک به جنایت جنگی » و « جنایت دربرابر بشریت » را به «څارنوالی اقتصادی سویدن » و « نهاد جنایات جنگی سویدن» ارایه نموده است .
دلیل این اقامه دعوا نادیده گرفتن توصیه های الفرد نوبل میباشد که در پروسه اعطای جایزه صلح نوبل به ماریا کورینا ماچادو، و اعطای ۱،۱۸ میلیون دالر به او زیر پا گذاشته شده است . تارنمای بامـداد
بامـداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۲۵ـ ۱۹۱۲
Copyright ©bamdaad 2025