نشست دیپلـوماتیک روسیه و ناتـو

نشست دیپلـوماتیک روسیه و ناتـو

آرنولد شولزل

همانطور که ولادیمیر پوتین در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با امانویل ماکرون در روز دوشنبه گفت: آنها « اوکرایین را پر از سلاح کرده‌ اند» در حالی که مدعی هستند کسی را تهدید نمی کند، این مدلی است که غرب در سی سال گذشته روابط خود با روسیه را بر آن اساس نهاده و شکل داده است.

ماکرون مدعی است با مسکو در شرایطی برابر گفت وگو کند،اما همانگونه که روزنامه سویسی « نویه تسوریشه » روز چهارشنبه در مطلبی با عنوان « اوکرایین چه سلاح‌ هایی از غرب دریافت کرده است» منتشر کرد. از سال ۲۰۱۴ فرانسه یکی از بزرگترین تامین ‌کننده گان تسلیحات کیف پس از ایالات متحده بوده است.

این سیاست غرب اوکرایین را تشویق به انجام تعهدات خود طبق توافقات مینسک نکرد. ملکه مشوق تمایل اوکرایین برای گرفتن انتقام شکست در دنباس شد و آن را افزایش داد.

در سال ۲۰۲۱ کیف فکر می کرد که زمان یک « بلیتز کریگ » یا جنگ برق آسا فرا رسیده است، به ویژه از زمانی که مانور بزرگ ناتو « دفندر ۲۰۲۱» آغاز شد، مانور های که برای آن هزاران سرباز امریکایی به آن سوی اقیانوس اطلس منتقل شدند، مسکو برای پاسخگویی به این تهدید دست به تمرکز نیروهای نظامی اش زد.

این سیاست روحیه خصمانه در اوکرایین را به عقب راند اما موجب کم کردن تکبر و خودخواهی پدر خوانده ها در غرب نشد.

آنها بیش از ۳۰ سال است که سیاست پیشروی به سمت روسیه پیش برده اند، و اکنون برای اولین بار به نظر می رسد که برای برخی روشن می شود که چقدر آنها جهان را در معرض خطر قرار داده اند.

روز چهارشنبه نویسنده روزنامه زود دویچه اویگن روگه به درستی وضعیت فعلی را در با وضعیت سال ۱۹۸۳ترسایی مقایسه کرد، زمانی که یک افسر اطلاعاتی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی گزارش ‌های دریافتی نزدیک شدن موشک‌ های امریکا به اتحاد شوروی را نادیده گرفت و احتمالاً جهان را از یک رودررویی هسته ای نجات داد.

تضمین های امنیتی که پوتین خواستار آن است، یک ترمز اضطراری برای حفظ صلح است. این ترمز اکنون باید کشیده شود. ظاهراً برخی در غرب این را فهمیده اند، یا حداقل این چیزی است که مکرون به آن اشاره کرده است. او در مسکو پیشنهاد مذاکره در مورد یک سیاست امنیتی جدید در اروپا را داد. به همین دلیل، برخی رسانه ها از « امیدها » صحبت کردند، ویلی فون اوین، فعال صلح، اجلاس دیپلوماسی سران را « بارقه امید » خواند.

با این حال، با این سیاست خیلی ها مخالفند: تغییر در سیاست چندین دهه در قبال روسیه در واقع به معنای کنار گذاشتن تصویر ناتو و اتحادیه اروپا از خود است سیاستی که از سال ۱۹۹۰ترسایی تابحال از سوی آنان دنبال میشود.

نمی توان با «ابهامات استراتیژیک»، یعنی صحبت مبهم و در عین حال مسلح کردن، آنگونه که اولاف شولز سعی دارد سیاست اش را به پیش ببرد موفق شد.این ادامه سیاست سی ساله ای است که به بن بست رسیده است.

مکرون پیش از سفر خود به مسکو گفت که پوتین نگران اوکرایین نیست، بلکه « قوانین همزیستی با ناتو و اتحادیه اروپا » را مد نظر دارد. نکته همین است. برای مثال اما زمانی که، اورزولا فون در لاین، رییس کمیسیون اتحادیه اروپا پیروزمندانه در روزنامه اقتصادی المانی هندلس بلت اعلام کرد که اتحادیه اروپا « دست بالا» را در برابر روسیه را دارد و همه چیز برای تحریم‌ ها آماده است تا « اقتصاد روسیه شکننده‌ تر شود» چنین اظهاراتی نشان میدهد که اگر کسی بدنبال سیاست گفت وگو و ایجاد آرامش با روسیه است، میتوان روی مخالفت و مخالفان قدرتمندی حساب کند. فون در لاین میگوید: « تمام دعوا بر سر گاز مایع روسیه است.»/ دنیای جوان

بامـداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۲ـ۱۰۰۲