حزب کارگر زیلاند جدید بانی متنوع ترین پارلمان و کابینه
همان روزها که دو مرد مسن سفید پوست برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده امریکا جنجال به پا کرده بودند، زیلاند جدید گزینه های مترقی تری را پیش روی رای دهنده گان قرار داده بود: دو زن سفید پوست.
اما این تازه آغاز ماجرا در زیلاند جدید بود.
به گزارش سی ان ان، جاسیندا اردرن ، صدراعظم زیلاند جدید، با پیروزی قابل توجه در انتخابات ماه گذشته، تعدادی از چهره‌های متنوع سیاسی را هم همراه با خود وارد پارلمان کرد تا فراگیرترین پارلمان جهان در زیلاند جدید شکل بگیرد. تقریبا نیمی از اعضای دوره جدید پارلمان زیلاند جدید که به تازه گی سوگند یاد کرده زنان هستند و ۱۱ درصد آنها گرایش‌های متفاوت جنسی دارند. مایوری های بومی زیلاند جدید و مردمی که از قبایل بومی جزایر اقیانوس آرام هستند هم دوباره توانستند تعداد قابل توجهی از نماینده گان پارلمان این کشور را تشکیل دهند. این فراگیری و تنوع تنها در پارلمان نیست و در دولت جدید اردرن هم تغییرات قابل ملاحظه ای صورت گرفته است. هشت نفر از کابینه ۲۰ نفره اردرن نیز زن و یک چهارم آنها از بومیان مایوری هستند. گرنت رابرتسون معاون صدراعظم هم اولین سیاست‌مداری در این رده است که گرایش جنسی متفاوت دارد. یکی از چهره‌های شاخص کابینه اردرن ،نانایا ماهوتا وزیر خارجه این کشور است که خالکوبی‌های سنتی روی صورتش دارد و اولین زن بومی در تاریخ زیلاند جدید است که به سمت وزیر خارجه رسیده است.
چهره جدید پارلمان
زیلاند جدید در دوره های گذشته هم پارلمانی نسبتا متنوع اما نه به اندازه دوره جدید داشت. در انتخابات سال ۲۰۱۷ ترسایی حدود ۳۸ درصد از نماینده گان پارلمان را زنان تشکیل می‌دادند که تا آن زمان برای این کشور یک رکورد محسوب می شد. این رقم در دوره جدید پارلمان به ۴۸ درصد رسیده است. همچنین نسبت نماینده گان دارای گرایش های جنسی متفاوت از هفت درصد به ۱۱ درصد رسیده است. تعداد مایوری‌های بومی از ۲۳ درصد به ۲۱ درصد کاهش یافته که پایین ترین نسبت از سال ۲۰۱۴ ترسایی محسوب می شود اما هنوزهم بیشتر از نسبت کل افرادی است که به عنوان مایوری در زیلاند جدید زنده گی می‌کنند (۱۷ درصد). پارلمان زیلاند جدید از سال ۱۸۶۷ و کمی بعد از تاسیس این کشور کرسی هایی را به بومیان مایوری اختصاص داد، اما حضور این بومیان تا مدت‌ها تنها جنبه ای سمبلیک داشت. تا سال ۱۹۶۷ ترسایی نامزدهای مایوری تنها مجاز به رقابت برای تعداد محدودی از کرسی‌ها بودند و از سال ۱۹۷۵ بود که مایوری ها توانستند انتخاب کنند که آیا می خواهند در لیست انتخابات مایوری قرار بگیرند یا خیر.
کلوین دیویس، که مایوری و معاون رهبر حزب کارگر به رهبری جاسیندا اردرن است می گوید: «فکر می کنم این اولین دوره باشد که ما مایوری ها در این سطح در کابینه حضور داریم و افتخار می کنیم که بخشی از آن هستیم. داشتن یک قوه مقننه که دربرگیرنده تمام تنوع درون جامعه باشد، بهترین اتفاق ممکن است. در این صورت طیف وسیعی از دیدگاه ها می توانند درمورد موضوعی تصمیم گیری کنند. باید از اقدامی که همگانی و سلطه اکثریت سفیدپوست را بر هم می زند، استقبال کرد. لوییزا وال، نماینده دیگرحزب کارگر که از مایوری‌ها است هم تاکید می کند که «افزایش تنوع در سطح سیاسی می تواند جامعه ای مترقی تر ایجاد کند. زیلاند جدید اتحادیه های مدنی برای تمام گرایش‌های جنسی را در سال ۲۰۰۴ ترسایی راه‌اندازی کرد و حدود یک دهه بعد هم زنده گی افراد با این گرایش‌های متفاوت در زیلاند جدید کاملا قانونی شد. ما راهی طولانی را طی کرده‌ایم و این برای من و بسیاری دیگر به معنای دموکراسی واقعی است. آنچه در پارلمان و کابینه می بینیم دقیقا منعکس کننده جامعه زیلاند جدید است».
وضعیت زنان در جهان
وقتی نوبت به مقایسه با دیگر کشورها می رسد، یک کشور از نظر نسبت زنان قانون گذار در رتبه ای بالاتراز زیلاند جدید قرارمی گیرد: رواندا. در این کشور افریقایی ۶۱ درصد کرسی های پارلمان به زنان اختصاص دارد. کشوری که در سال ۱۹۹۴ ترسایی و در جریان نسل کشی گسترده تعداد زیادی از مردان را ازدست داد و زنان برای ایفای نقش های اصلی رهبری وارد میدان سیاست شدند.
اما درمیان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، زیلاند جدید با داشتن سهم ۴۸ درصدی از زنان قانون گذار، در کنار مکسیکو، کشوری که در سال ۲۰۱۴ ترسایی قانون برابری جنسیتی درسیاست را تصویب کرد، بالاترین سهم را به زنان اختصاص داده است. جالب اینکه میانگین جهانی سهم زنان در پارلمان حدود ۲۵ درصد است. استرالیا نزدیک ترین همسایه زیلاند جدید فقط ۳۱ درصد از کرسی های مجلس عوام اش در اختیار زنان است. درحالی که این رقم برای دیگر کشورهای اقیانوس آرام حدود شش درصد است. وقتی نوبت به کل جمعیت زیلاند جدید می رسد، می بینیم که نسبت جمعیت زنان در جامعه بیشتر از مردان است. درحالی که طبق آمارها در سراسر جهان این نسبت به سود مردان سنگینی می کند. درباره تنوع قومی هنوز کمبودهای در مورد آسیایی‌های زیلاند جدید وجود دارد، آنها حدود ۱۵ درصد از جمعیت عمومی کشور را تشکیل می دهند، اما تنها هفت درصد کرسی های پارلمان را در اختیاردارند. پل اسپونلی جمعیت شناس و استاد دانشگاه ماسی در اوکلند می گوید: « الزامی وجود دارد که نسبت کرسی‌های پارلمان دقیقا مشابه نسبت تنوع جمعیتی آن کشور باشد. البته اگر این میزان با واقعیت درون جامعه تفاوت زیادی داشته باشد، موضوعی نگران کننده خواهد بود؛ چرا که ممکن است بخشی از مردم که نادیده گرفته شده‌اند اعتماد خود را به قانون گذاران از دست بدهند. فکر می کنم واقعا مهم است که سیستم سیاسی نشان دهنده تنوع ازجمله تنوع قومی یک جمعیت باشد و این باعث می شود که تمام اقوام و اقلیت های جمعیتی بتوانند تجربه و صدای خود را به دیگران برسانند. اهمیت تنوع پارلمان زیلاند جدید این است که این نهاد سیاسی را هرچه بیشتر به جامعه این کشور با تمام تنوع موجود درآن تبدیل می کند».
چالش‌های پیش رو
اما این به معنای کامل بودن شرایط نیست. درحالی‌که از هرچهار زیلاند جدیدی یک نفر معلولیت دارد (براساس تعریف اداره امار زیلاند جدید: محدودیت طولانی مدت در توانایی فرد برای انجام فعالیت‌های روزمره)، اما هیچ نماینده‌ای با این شرایط در پارلمان این کشورعضو نیست. موضوعی که با انتقاد گروه‌های حامی معلولان را در پی داشته است. آنها به این معترض اند که « بزرگ ترین گروه اقلیت» این کشورهنوزحتا یک نماینده هم در پارلمان ندارد. اما تنوعی که اردرن در کابینه خود ایجاد کرده با استقبال همه گروه‌ها و احزاب سیاسی روبه رو نشده است. اولیویا پیرسون، وبلاگ نویس راست گرا معتقد است که « فراتر از جنسیت باید شایسته گی را مدنظر قرارداد. ماکوتا ماهوتا برای سمت وزارت خارجه فردی مناسب نیست و انتصاب او نشان می دهد که اردرن انتخابی ناشیانه انجام داده است».
گرچه زیلاند جدید اکنون از پارلمان متنوعی است اما هیچ تضمینی برای آینده وجود ندارد. احزاب متمایل به راست، دارای تنوع کمتری نسبت به احزاب متمایل به چپ هستند. بنابراین تغییر دولت در سال ۲۰۲۳ ترسایی می تواند به معنای پارلمانی کمتر متنوع باشد. حزب ملی که بزرگ ترین حزب مخالف دولت اردرن به شمار می آید تنها دو نماینده مجلس از اقلیت مایوری دارد و فقط ۳۰ درصد از نماینده گان آن زن هستند. جودیت کالینز ، رهبر حزب ملی این سوال جنجالی را مطرح کرده که « به تنوع فکری اعتقاد دارم اما ایا سفیدپوستان مشکلی دارند که در دولت اردرن کمتر از آنها استفاده می شود؟ این هم نوعی تبعیض‌نژادی است ».
حامیان دولت اردرن اما امیدوارند تا احزاب راست گرا هم تصمیم بگیرند از تنوع بیشتری در میان سیاست مداران خود برخوردار باشند تا در صورت کنار‌رفتن اردرن و حزب کارگر از دولت، تنوعی که امروز در پارلمان و دولت وجود دارد از بین نرود و هم اقبال مردم به آنها بیشتر شود./ ش
بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۰ـ ۲۰۱۱
Copyright ©bamdaad 2020