تبعیض سیستماتیک در دیگ جوشان امریکا
جوادی پور
هرازچندگاهی رسانه ای شدن اعمال تبعیض آمیز و خشونت بار در ایالات متحده امریکا توجه جهان را به هرم اجتماعی شکل یافته در این کشور جلب می کند که در آن رنگین پوستان خصوصا امریکایی های افریقایی تبار را در زمره نژاد فرودست قرار داده است. هر چند در ظاهر، بسیاری از نظریه پردازان لیبرال بر هویت متکثر امریکا تأکید دارند و جامعه امریکایی را به مثابه یک «دیگ جوشان» یا « دیگ ذوب melting pot » می دانند که هویت های همه شهروندان درهم تنیده شده و همه شهروندان هویت واحدی را تحت عنوان هویت امریکایی، بدون توجه به سابقه و پیشینه خود دریافت می کنند؛ اما ناعدالتی و نابرابری نهادینه شده در این کشور، همگونی شهروندی را دچار تزلزل کرده است.
در روزهای اخیر با منتشر شدن ویدیویی از رفتار خشونت آمیز پولیس امریکا نسبت به یک جوان سیاه‌پوست که منجر به کشته شدن وی شد، موج اعتراضات به این حرکت غیرانسانی، ایالت مینه سوتا را دربرگرفته است. بسیاری از مردم شهر مینیاپولیس با حضور در خیابان ها واکنش اعتراض آمیز خود را به این اقدام ضد بشری نشان دادند. با این وجود مقامات ایالتی و فدرال، رویکرد مثبتی در قبال معترضان اتخاذ نکرده‌‌اند.
نکته قابل تامل اینجا است که دادستان مینه سوتا بسیار دیرهنگام دستور بازداشت پولیس خاطی را صادر کرد و فرد جانی به سرعت با قرار وثیقه نه چندان سنگین از زندان رهایی یافت. البته شهردار مینیاپولیس اغتشاشات را محصول انباشت خشم و غم می داند و معتقد است که این اعتراضات نتیجه یک فیلم ۵ دقیقه‌ای نیست، بلکه چکیده ۲۰۰ سال تبعیض است. جنجالی ترین موضع گیری مربوط به رییس جمهور امریکا است که صراحتا معترضان را اراذل و اوباش نامید و بدون هیچ ملاحظه و حتی بازی کلامی صراحتا از «خشونت عریان» سخن گفت و با لحنی تهدید آمیز نوشت: « زمانی که غارت شروع شود، شلیک هم آغاز می شود.» سخنان تحریک کننده ای از این دست که متاسفانه کم تعداد هم نیستند، منجر به برافروخته شدن هر چه بیشتر آتش خشم و اعتراض مردم شد. به گونه ای که آن‌ها با سردادن شعار « No Justice, No peace »، جریان اعتراضات خود را تداوم بخشیده اند.
بدیهی است این اولین باری نیست که انسانی غیرمسلح با رنگ پوستی که سفید نیست، مورد تهاجمات پرخاشگرانه پولیس یا نظام قضایی ایالات متحده قرارگرفته است. با نگاهی به لیست قربانیان خشونت پولیس امریکا نام هزاران سیاه پوست از جمله «والتر اسکات» و «مایکل براون» به چشم می خورد. در نمونه ای آماری در بازه زمانی سال ۲۰۱۵ تا اکنون، مشخص می شود که در مدت چهار سال ونیم ۴۷۲۸ نفر در سراسر امریکا در اثر تیراندازی پولیس کشته شده‌‌اند (یعنی به طور متوسط سالی ۱۰۰۰ نفر) که از این تعداد ۲۳۴۳ نفر‌سیاه پوست، لاتین تبار و… بوده‌‌اند.
با وجود آنکه سیاه پوستان امریکا تنها کمتر از ۱۳ درصد کل جمعیت کشور هستند، اما پولیس ایالات متحده بیش از دوبرابر سفید پوستان نسبت به آن‌ها خشونت روا داشته و با ضرب گلوله آن‌ها را به قتل رسانده است. چندی پیش نیز نشریه واشنگتن پست در گزارشی به ۵۴ سال خشونت در امریکا اشاره کرد که دست کم ۱۶۵ کشتار جمعی را در برمی گیرد.
لازم به ذکر است خشونت و تبعیض ساختاری تنها محدود به خشونت فیزیکی نیست و بحران کرونا نیز از تبعیض ناپیدای دیگری پرده برداری کرد که نشان دهنده تفکرات نژاد پرستانه و تبعیض سیستماتیک حاکم بر ایالات متحده امریکاست. نابرابری قابل توجهی در دوران کرونا نسبت به افرو امریکایی ها اعمال شده که در نتیجه آن تعداد جان باختگان ویروس کرونا در مناطق سیاه پوست نشین به مراتب بیشتر ازسایر مناطق است. این موضوع نشان دهنده پایین بودن سطح دسترسی این قشر جمعیتی -نژادی به امکانات بهداشتی و درمانی است.
براساس آمار، در شیکاگو بیش از ۷۰ درصد قربانیان کرونا در این شهر سیاه پوستان هستند، درحالی که سیاه پوستان فقط ۳۰درصد کل جمعیت را تشکیل می‌دهند. در ایالت میشیگان که افرو امریکایی ها ( افریقایی-امریکایی‌ها ) حدود ۱۴٫۱ درصد کل جمعیت را تشکیل می دهند، ۴۸درصد بستری شده گان ناشی از کرونا سیاه پوستان هستند. خشونت و تبعیض ساختاری در دولت ترامپ به حدی وخیم شده است که براساس نظرسنجی « پژوهش مشارکتی افرو امریکایی ها » ۸۰ درصد مشارکت کننده گان از دیدگاه ضعیف و ناعادلانه ترامپ به ستوه آمده‌‌اند. به نظر نمی رسد دستگاه سرکوب امریکایی اجازه توسعه اعتراضات را بدهد، اما این موضوع به شکل گسترده‌‌ای می تواند بر فضای کارزارهای انتخاباتی پیش روی امریکا تاثیرگذار باشد./ همدلی