با غم و درد جانکاه مردم شریکم

با غم و درد جانکاه مردم شریکم

جمیله ناهید بریالی

هموطنان گرانقدر ،

خواهران ، برادران و کودکان عزیز ،

دیدن تصاویر و گزارشات اندوه بار روزمره از داخل کشورکه درآن مردم بخون نشسته و داغدیده ما درسوگ عزیزان شان نشسته اند مرا واداشت تا با وجود بیماری دوامدارناشی از جنایت مشابه قلم بدست گرفته ، چند سطری درتقبیح این همه خونریزی و کشتار نابخشودنی به رشته تحریر بیاورم.

دیدن تصویر نوزاد آغشته درخون ، چند متر دورترمادری و طفل زخمی افتاده برزمین ، و آنسوتر نوزادی که مادرش ۹ ماه با محبت وامید بزرگ درشکم خود پروش اش داده و برای درآغوش گرفتن اش همه رنج و درد به شمول درد زایمان را تحمل کرد ولی حال بجای آغوش مادرسربازی او را بدون مادرش به جای دیگری انتقال میدهد ، دل سنگ را شگاف میکند.

من هیچ کشور و مردمی را درجهان سراغ ندارم که درآنجا کشتن سالمند و جوان ، زن و مرد، کودک و نوزاد ، هندو و مسلمان اینقدر رواج داشته ، وهمه گیر باشد.

روزی نیست که قاتلان سیاه دل و خونخوار درگوشه ایی از این سرزمین بلاکشیده خون نریزند و کربلای دیگری را برپا نکنند. گاهی درعبادتگاه سیکها ، یک روز درمراسم فاتحه خوانی و نماز گزاری ، روز دیگر درمکتب ، مسجد ، بیمارستان ، زایشگاه و....

ما درداستان های تاریخی ازسیرنشدن ضحاک و عطش بی پایانش برای خونخواری قصه های زیادی شنیده بودیم ولی امروز این ضحاکان قرن بیست و یکم حتا درماه مبارک رمضان به خونریزی مرد و زن و نوزاد مسلمان و متدین افغانستان ادامه داده و بر پیشانی این وحشت و بربریت شان مهر دینداری و اسلامیت را نیز میزنند.

درچنین حالی که تصاویر نوزادان آغشته در خون ، سربازان کشته شده ، عزاداران غرقه در خون، توته های قطع شده بدن انسان را همه روزه در رسانه های کشور و شبکه های اجتماعی مشاهده میکنم، میبینم که رسانه های غرب و کشورهای مدعی دموکراسی ، حقوق بشر و نوع دوستی مهر سکوت را برلب زده و با بی تفاوتی از کناراین جنایات بی مانند میگذرند.

درهمین کشور المان رسانه ها خبر مبنی براینکه امروزدربیمارستانی درغرب کابل حمله ایی صورت گرفت را بنشررسانیده ، و با بی تفاوتی عجیبی در برابرکشتار و ترور روزمره در افغانستان برخورد نمودند. دولت اینکشورمانند سایرکشورها دربرابرقتل و کشتار روزمره درافغانستان سکوت اختیارکردند.

هموطنان عزیز،

این کشتار، وحشت ، ویرانی و جنایت های بی مانند وهمه روزه که ازچند دهه بدینسو برما تحمیل و جز زنده گی ما افغانها گردیده است ، برعادت ها و روحیه ما نیز تاثیر منفی بجا گذاشته است .

ما بسیار زود ، فردا و پس فردا رخداد امروزی را به فراموشی می سپاریم ، برای اینکه فردا و پس فردا رخداد دیگری به وقوع خواهد پیوست .جوی خون دیگری جاری خواهد شد ، هموطن دیگری به قربانگاه فرستاده خواهد شد ، کسانی دست و پای شان را از دست خواهند داد و....

چنین است که کسی از قربانیان هفته قبل چیزی را بیاد نمی آورد.

من خود منحیث یک قربانی جنایت مشابه بیش ازسی سال است که چنین درد و اندوه را پیوسته احساس نموده ، بخود می اندیشم که چگونه میتوانیم گلیم این جرم و جنایت ، وحشت و ترور را از سرزمین محبوب ما افغانستان عزیزخود برچینیم. از نظر من برون رفت از این جو بی اعتمادی ، نفاق ، جنگ ، ویرانی و جنایت وابسته به عوامل مختلف درسطح کشور و جهان میباشد.

درحل این بحران تحمیلی از برون ما نیاز به دولت ملی نیرومند و پابند به قانون و منافع مردم ، مردم اگاه و علاقمند به تغیر وضع ، سازمانهای سیاسی و صنفی ، نهاد های جامعه مدنی متعهد به اعلامیه جهانی حقوق بشر ، ساختارهای سنتی مردمی ، سران قبایل و روحانیون مردمدوست از یکسو ، و سهمگیری صادقانه جامعه جهانی به خصوص کشورهای همسایه ، دولت امریکا منحیث متحد و همپیمان افغانستان ونهادهای بین المللی داریم.

با تاسف بخشی از دوستان بدور از واقعبینی و درک نقش این نیروها گاهی این، و زمان آنرا ملامت نموده و به شرایط پیچیده ، عقب مانده گی ، پایین بودن سطح فرهنگ و دانش، نقش جهادی ها و مافیایی داخلی و بین المللی ، وابسته گی به خواست ها و منافع برونی و سایر عوامل برخورد سطحی و غیرمسوولانه مینمایند.

رفقا ، دوستان ، هموطنان عزیزم و بجان برابرم ،

همه روزه شاهد هستیم و بچشم سرمیبینیم وقتی جنایت تازه ایی رخ میدهد ما اعلامیه ایی صادر مینماییم ، خاموشانه گریه میکنیم و برای قربانیان و مردم اشک میریزیم ، یاداشتی درصفحه های مجازی خود و دیگران مینویسیم ، به عاملین جنایت نفرین می فرستیم و تا جنایت تازه انتظار می کشیم و باز دنباله داستان را میگیریم.

ازنظرمن این شیوه برخورد ما نمی تواند به ختم فاجعه روان و خونریزی کمک نماید.

امروزما بیشترازهروقت دیگرباید نیرو و توان خود را باهم متحد ویکپارچه بسازیم.

بیایید باهم مشترکا یک کمپاین حق طلبی و صلح خواهی سراسری را سازمان داده ، وصدای خود را تا گوش جهانیان برسانیم. برخورد جهان در برابر مردم افغانستان و خواست برحق ما برای قطع جنگ ، ویرانگری و خونریزی وابسته به سهمگیری وعمل مشترک ما نیروهای ترقیخواه ، مردمدوست ، دموکرات ، صلحدوست و عدالت پسند کشور میباشد.

دراین کمپاین ما میتوانیم با استفاده ازامکاناتی که دربرون از کشور داریم همکاری نیروهای مترقی و دادخواه جهان را باخود جلب نموده وصدای خود را رساتر به گوش جهان برسانیم.

درحالی که نفرت و انزجاربی پایان خود را برعاملین این جنایات نابخشودنی ابراز میدارم ، برای هموطنان داغدیده ، متدین و معصوم ما صبر و تحمل آرزو میکنم.

بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۰ـ ۱۴۰۵

یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .