چپن سفیدان مستحق لت و کوب نیستند

چپن سفیدان مستحق لت و کوب نیستند!

پروفیسور داکتر نثار احمد صدیقی

در تمام کشورهای دنیا ازچپن سفیدان خانه به خانه ، کوچه به کوچه و شهر به شهر بپاس خدمات شان تقدیر مادی و معنوی میکنند. اما چرا چپن سفیدان را در کشورما لت و کوب میکنند؟

داکتر یا پزشک کیست؟

داکتر مریضان را ویزیت کرده، مرض و عفونت را تشخیص داده و درمان می کند.

یک پزشک، دلسوز و مسوولیت پذیر است.

به افراد آرامش داده و اعتماد آنها را بدست میآورد.

برخی از آنها همچون داکتران جراح تحت فشار کار میکنند و تصمیمات سریع میگیرند.

بنابر تعریف داکتر یا پزشک در ویکی پدیا : پزشک به معنای دورکننده درد و بیماری یا داکتر (در اصطلاح رایج) در دانش پزشکی کسی است که به حرفه پزشکی یا طبابت، که برگرداندن سلامت انسان به وسیله مصاحبه با بیمار، مطالعه، تشخیص و درمان بیماری یا آسیب دیده گی می‌ باشد، می ‌پردازد. این معمولاً به دانش کافی آکادمیک مانند آناتومی، فیزیولوژی ، فاماکولوژیو شناخت بیماری‌ها و درمان آن‌ها نیاز دارد.
یک پزشک در صورت حضور در بیمارستان یا درمانگاه، اغلب در گروهی کار می کند که شامل پرستاران، مامورین بهداشت، قابله ها، مشاوران و کارکنان اداری است.
کار داکتر به صورت تمام وقت است. بسته به محل کارشان گاهی باید به صورت شیفت درشب ها و روزهای تعطیل کار کنند. البته امکان انجام کار پاره وقت نیز برای شان وجود دارد. اگر معاینه خانه شخصی داشته باشند، ساعت کاری شان را خود تعیین می کنند.

وظایف داکتر یا پزشک :

- تشخیص بیماری ها : پزشک بر اساس دانش خود که از دانشگاه و مطالعه کتاب های تخصصی پزشکی بدست آورده و تجارب تشخیص ها و معالجه های قبلی نسبت به تشخص بیماری مریض اقدام می کند. در بسیاری از اوقات برای تشخص بیماری از آزمایشات پزشکی و عکس برداری نیز بهره می گیرد.

- توصیه های درمانی ـ پزشک فارغ از تجویز دارو تنها نسبت به ارایه توصیه های کلی اقدام نماید.

- تجویز دارو : تجویز دارو از جمله وظایف تخصصی پزشک است و مسوولیت زیادی را برای پزشک به همراه دارد و باید بسیار با دقت و در چارچوب قوانین و مقررات مربوطه توسط وی صورت پذیرد.

- انجام جراحی ها (در صورت داشتن تخصص مربوطه) : در صورتی که یک پزشک دارای تخصص و مجوز انجام عمل جراحی باشد، عمل جراجی را نیز انجام می دهد.

- ارجاع بیمار به متخصصان دیگر برای آزمایش ها و تشخیص بهتر در صورت لزوم : پزشکان عمومی در برخی از اوقات بعد از ویزیت اولیه بیمار خود، در صورتی که از تشخیص خود اطینان کافی نداشته باشند اورا به پزشکان متخصص و یا فوق تخصص معرفی می کنند. گاهی اوقات نیز بیماری مراجعه کننده از حیطه تخصصی پزشک متخصص خارج است و برای تشخصی و درمان بهتر او را نزد متخصص مربوطه معرفی می کند.

یک پزشک با کارهای اجرایی مانند موارد زیر سر و کار دارد:

- کمک گرفتن از دیگر حرفه های بهداشتی: مانند فیزیوتراپیست ها و پرستاران

- مدیریت و امور اداری: مانند سازماندهی و کنترول پرستاران و کادر پزشکی شفاخانه، نوشتن نامه و گزارش و نگهداری سوابق بیمار.

- آموزش های بهداشتی برای گروه های بیمار: مانند زنان باردار، افراد معتاد و افراد دیابتی.
- بلند بردن سطح دانش کادرهای مسلکی بمنظور رشد و انکشاف مسلکی همراه با پیشرفت تکنالوژی در جهان.

چپن سفیدان با ادای یک سوگند، متعهد می ‌شوند به نجات زنده گی‌ها بپردازند و در اوج رضایت از زمانی که پشت سر گذاشته ‌اند، امیدوار به آینده‌ای پرثمر، بر منصب طبابت می‌ نشینند. اکنون بعنوان یک متخصص مغز و اعصاب ، قلب ، ریه، اورتوپیدی، جراحی و یا هر تخصص دیگر به یکی از ارزشمندترین حرفه‌ های بشری مشغولند. حرفه ‌ای که رسالت « درمان » را بر دوش دارد. به سبب این شغل ، در طول روز با افراد زیادی از گروه های مختلف جنسی، اجتماعی و سنی مواجه می ‌شوند. این افراد گرچه باهم فرق دارند اما پزشک همه را با یک نام مشترک یعنی مریض یا بیمار می ‌شناسد و بیمار می ‌داند که می ‌تواند به او اعتماد کند، و مشکل خود را با وی درمیان گذارد و به دلیل همین اعتماد، بیمار، تصمیم گیری درباره سلامت خود را به پزشک می‌ سپارد.
قابلیت و توانایی علمی پزشک از مهمترین دلایل این اعتماد است اما آنچه بیمار بدان نیاز دارد تنها تجربه و مهارت علمی پزشک نیست بلکه او طبیبی را برای درمان دردش می ‌جوید و طبیب، پزشکی است که درمان را با حس همدردی و محبت نسبت به بیمار خود همراه می‌ سازد. این شفقتی است که طبابت را زینت می‌بخشد و تاثیر شگفتی در جلب اعتماد بیمار به طبیب و روند درمان دارد. در گذشته که راه های مشخصی برای درمان بیماری ها وجود نداشت، پزشکی به جای آنکه یک علم باشد بیشتر یک هنر محسوب می ‌شد.
یکی از ضروری ترین ویژگی های پزشک خوب ، حس بشردوستانه اوست چرا که راز مراقبت از بیمار در علاقه به وی نهفته است.
و حرف آخر اینکه: پزشکان متعهد ، علم را به زیور حکمت می ‌آرایند ، شفقت را با جدیت همراه می ‌سازند ، انصاف را زینت بخش رفتارشان نموده و آنگاه طبابت می‌کنند.

سوگندنامه بقراط (سقراط) متنی است منسوب به بقراط ، پزشک یونان سده پنجم پیش از میلاد که دانش‌آموخته گان رشته پزشکی سوگند می‌خورند به آن وفادار باشند.
در این سوگند ، با شاهد گرفتن خدا به او قسم یاد می ‌شود که نسبت به معلم و استاد نهایت قدردانی و ازخودگذشته گی انجام شود، نهایت تلاش و تخصص در جهت کمک به بیمار و جلوگیری از آسیب آن‌ها به کار گرفته شود، به اوتونازی و سقط جنین هیچ‌ کسی کمک نشود، رازداری پزشکی حفظ گردد، با هیچ بیماری ناعادلانه رفتار نشود، و از هیچ بیماری سواستفاده ، به ویژه سواستفاده جنسی صورت نگیرد.

ما بیشترین اعتراض آنها را در حوزه بهداشت و درمان شاهد هستیم که در بخش عاجل به نقطه اوج خود می ‌رسد، به این دلیل که همراهان بیمار احساس می‌ کنند بیمارشان در وضعیت خطر قرار دارد و باید به سرعت اقدامات درمانی خاصی برای وی انجام شود. اغلب این افراد اطلاع ندارند که در بیمارستان‌ ها قانون طبقه‌ بندی بیماران وجود دارد که داکتر و پرستار در برخورد با بیماران با توجه به علایمی که دارند به طبقه ‌بندی آنها می ‌پردازند، به این صورت که تعیین می کنند کدام یک از آنها را با تاخیر یا در سطح متوسط یا به سرعت باید درمان کرد و در این شرایط همراهان بیماران احساس می‌ کنند که بیمارشان نسبت به بیمار دیگری خدمات کمتری دریافت کرده است و در اعتراض واکنش نشان می‌ دهند.

ضرب و شتم و هتک حرمت به داکتران و پرستاران و بی ‌توجهی به اعمال قانون در برخورد با این نوع رفتارها در مراکز درمانی گاه اتفاق می ‌افتد، افرادی از جامعه پزشکی که خدماتی را در بیمارستان‌ها ارایه می دهند به ویژه که اغلب خانم‌ های بی‌ دفاعی هم هستند که برای بهبود وضعیت بیماران در ساعاتی از شبانه روز به ارایه خدمات می ‌پردازند با برخوردهای ناخوشایند همراهان بیمارانمواجه می ‌شوند.

در قوانین بین المللی ، وزارت صحت عامه با همکاری دستگاه قضایی و نیروی امنیتی امنیت کادر درمانی را تضمین میکند. نیروهای امنیتی و قضایی با خاطیان بگونه ‌ای برخورد کنند که امنیت کارکنان بیمارستان‌ ها به ویژه داکتران و پرستاران حفظ شود.
از سوی دیگر اگر هر کدام از کارکنان شفاخانه‌ها تخلفی انجام دادند می ‌توان از طریق مراجع قضایی( طب عدلی) پیگیری کرد و این معنایی ندارد که همراهان بیماران حین ارایه خدمات با این افراد برخورد کنند و پزشک یا پرستار را مورد ضرب و شتم قرار دهند یا به اموال مراکز درمانی خسارت وارد کنند.

داکترها ،پرستارها و کارمندانی عرصه طبی هرکدام حقوق، نقش و مسوولیت های مشخصی دارند که در لایحه وظایف شان مشخص شده است.
کارکنان بهداشت که در خط مقدم هرگونه واکنش در برابر شیوع امراض ساری قرار دارند و به این ترتیب در معرض خطرات هستند.آنها را در خطر عفونت واگیر بیماریزا (در این مورد کرونا) قرار می دهد.

خطرات شامل: قرار گرفتن در معرض عامل بیماریزا، ساعات کار طولانی، پریشانی روانی، خستگی دوامدار کاری، فرسوده گی شغلی، توهین و خشونت جسمی و روانی است.

سند سازمان بهداشت جهانی حقوق و مسوولیت های کارکنان بهداشت، از جمله اقدامات خاص مورد نیاز برای حفاظت از ایمنی و بهداشت شغلی را برجسته می کند:
دولت ها مسوولیت کلی را بر عهده بگیرند تا اطمینان حاصل شود که کلیه اقدامات لازم برای پیشگیری و محافظت برای حداقل رساندن ریسک های ایمنی و شغلی از جمله اجرای سیستم های مدیریت ایمنی و شغلی برای شناسایی خطرات و ارزیابی خطرات مربوط به سلامتی و ایمنی و اقدامات پیشگیری و کنترول عفونت و سیاست های عدم پذیرش کامل نسبت به خشونت و آزار و اذیت در محیط کار، صورت گرفته است. در صورت لزوم تدابیر امنیتی مناسبی را برای امنیت شخصی کارمندان صحی فراهم کند.
در افغانستان پایوازان و مریضان مصاب به کرونا داکتران و پرستاران را لت و کوب نموده و از بیمارستان هرات فرار نمودند. (وحیدالله مایار، سخنگوی وزارت بهداشت افغانستان، به خبرگزاری المان گفته است که افراد متواری به دلیل ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان هرات در قرنطین به سر می ‌بردند. این افراد پس از ضرب و شتم کارکنان بیمارستان با کمک بستگانشان گریختند. گفته می‌ شود پولیس افغانستان برای جلوگیری از فرار این افراد اقدامی نکرده است. سخنگوی وزارت بهداشت افغانستان ازعدم دخالت پولیس در این حادثه انتقاد کرده است ولی هیچگونه اقدام عملی صورت نگرفته است.)
دراین یک‌هفته دو‌حمله بالای کارکنان صحی در دو شفاخانه یکی شفاخانه استقلال و دیگری شفاخانه افغان ـ جاپان در قلب کابل به هیچ وجه قابل قبول نیست و عمل غیرانسانی است.
در حالیکه چپن سفیدان در خط اول جنگ در برابر ویروس کرونا قرار دارند و تا اکنون چندین تن از دوکتوران ما در کابل و ولایات کشور بخاطر شما از سبب مریضی کرونا جان های خودرا از دست داده اند.

سازمان صحی جهان زمانی که مریضی کوید ۱۹ را منحیث یک پاندیمی اعلان کرد سه مکلفیت را به گردن دولت ها گذاشت:
۱- محافظت از پرسونل صحی،
۲- محافظت از اشخاصی که در ریسک بلند قرار دارند ،
۳- کمک به کشور های صدمه پذیر و فقیر.
تا حال دولت به جز تهیه چند کیت آنهم به شکل ناقص برای محافظت پرسونل صحی چی کاری را انجام داده است؟

آیا دولت و بصورت مشخص مسوولین صحت عامه کشور از این مسوولیت خود خبر دارد؟

پیشنهاد برای وزارت محترم صحت افغانستان:

مریضی واگیر کرونا را بزرگترین کشورهای سرمایداری جهان با تمام نیروهای نظامی و با داشتن سلاح های مدرن و حتا هستوی نتوانسته که مهار نماید.
کارمندان صحی اعم از داکتر و پرستارها در خط مقدم مبارزه در برابر مرض کرونا قرار دارند.
وزارت صحت/بهداشت افغانستان مکلف است تا از نهادهای امنیتی خواهان تامین امنیت مراکز بهداشتی مداوای بیماران کرونا شود. به هیچ عنوانی لت و کوب کسانی را که از زنده گی خود می ‌گذرند و به مردم خدمت می ‌کنند نمی‌ پذیریم، اگرنه به زودی شاهد شفاخانه ‌های خالی از کارمند خواهیم بود.
طوریکه ملاحظه میشود بیشترین دوکتورانی که مصاب کوید ۱۹ شده اند دوکتورانی نیستند که در مراقبت مریضان کوید ۱۹ مستقیماْ سهم داشته باشند بلکه در بخش های دیگر مصروف خدمت استند، این موضوع این را میرساند که توسط مریضان و اشخاصی که در دوره تفریخ مرض قرار داشته اند و‌یا هم اشخاصی که بدون عرض اند مصاب مرض شده اند و باید در هنگام مواجه شدن با تمام مریضان فکر کنند که طرف ممکن که مصاب کوید ۱۹ باشد و‌تدابیر وقایوی را مراعات کنند.
وزارت صحت برای محافظت از پرسونل باید کمیته های کنترول انتان را در شفاخانه ها ایجاد و این کمیته ها روی راه های جلوگیری و کنترول موثر کار نمایند، پرسونل صحی تنها با کیتها و آنهم ناقص محافظت شده نمیتوانند.
کمیته نظارت از محافظت پرسونل ایجاد شود اعضای این کمیته از ستندرد بودن کیتها و‌ طرز پوشیدن وسایل محافظتی آن و استفاده آن توسط پرسونل نظارت کند. پزشکان و پرستاران جان خود را در این راه گذاشته‌ اند.
برای دوکتورانی که مهارت های لازم را در امر مبارزه با کوید ۱۹ را دارند با معاشات امتیازی کار گرفته شود، درین قسمت باید شفافیت لازم موجود باشد.
برای بازمانده گان پرسونل طبی که از سبب مریضی کرونا فوت میکند باید مدد معاش دایمی پرداخته شود.
زمان آن فرا رسیده که وزارت در مورد تیم کاری و‌ مدیریتی خود تحدید نظر کنند. تیم کاری وزارت صحت فوق العاده کهنه ، به دور از دانش نوین و‌ فاقد ابتکار اند وقت خانه تکانی فرا رسیده است بهتر است از کادرهای متخصصین معالجوی بیشتر کار گرفته شود.
کمیته متخصصین کلینیکی از رشته های مختلف در چوکات مدیریت مبارزه با کرونا تشکیل شود، این کمیته صلاحیت کامل داشته باشد و تمام کارهای مبارزه با کرونا از طرف این متخصصین تنظیم شود، از جمله مصرف بودجه که تنها برای مهار کردن و معالجه مریضان مصاب به مرض کرونا صرف گردد و هیچ نهاد دیگری حق مداخله در کار این کمیته را نداشته باشد و در پهلوی این کمیته یک کمیته دیگری از متخصصین صحت عامه را با خود داشته باشد ، تمام فیصله ها در توافق این دو‌کمیته صورت گیرد.
فعال ساختن تیم های سیار حد اقل در تمام ولسوالی های کشور.
ازدیاد مراکز آزمایش در تمام ولایات.
تدابیر جدی تا سرحد مجازات برای کسانیکه فاصله گیری اجتماعی را مراعات نمکنند.

جهت کمک به مریضان مصاب به کرونا نکات زیر در نظر گرفته شود:

۱- تجرید مطابق میعار های طبی

۲- آرامش جسمی و روانی

۳- تجویز غذا های مملو از ویتامین ها

۴- تجویز چند قلم ادویه محدود و معین بخاطر تداوی عرضی

۵- در حالاتی که مشکلات تنفسی موجود باشد، انشاق اوکسیجن و در حالات وخیم تر تنفس بوسیله دستگاه تهویه

۶- مراعات فاصله گیری جدی مریضان مصاب کرونا از پایوازان و پرسونل طبی( فاصله گیری شخصی و اجتماعی)

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۰ـ ۰۹۰۵

اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .