توطیه زهرآگین انگلیسی مثل چای بعد ازظهر
فینین کانینگهام
وقتی به داستان‌های جاسوسی جنگ سرد و قتل های جنایی می رسد انگلیس ها به خاطر شَم دراماتیک شان مشهوراند: ایان فلمینگ ـ نویسنده داستان های جیمز باند، جان لکاره ـ نویسنده داستان های جاسوسی؛ و آگاتا کریستی ـ نویسنده داستان‌های جنایی و کارآگاهی را به یاد می آورید. اما نمایش هفته گذشته درباره مسموم شدن یک جاسوس روسی سابق بر روی صندلی یک پارک عمومی در یک شهر قشنگ انگلیسی به طرز مشکوکی بیش از حد دراماتیک است.
گمان زده می شود که روسی تبعیدی، که از سال ۲۰۱۰ ترسایی در بریتانیا زنده گی می کند، ممکن است با یک ماده عصبی مسموم شده باشد. براساس گزارش ها، در زمان نگارش این سطور او در یک بیمارستان در وضعیت بحرانی قرار دارد.
چند ساعت پس از انتقال اسکریپال به بیمارستان در سالیسبوری، همراه با دختر بزرگسال او، سیاستمداران و رسانه های انگلیسی داستانی را به راه انداختند مبنی بر این که این دو نفر قربانی توطیه کرملین شده اند.
ترزا می نخست وزیر انگلیس نشست امنیت ملی را در « داونینگ استریت » تشکیل داد؛ و بوریس جانسون وزیر امور خارجه او به پارلمان گفت اگر معلوم شود مسکو در حادثه مسموم کردن دخالت داشته، تحریم‌های بیش تری بر روسیه تحملیل خواهد شد.
استفاده جانسون از کلمه « اگر» بی ربط به نظر می رسید، زیرا او قبل ازآن کنایه های سنگین و سریعی را برای سرزنش کردن روسیه ردیف کرده بود. جانسون با شدت و تعجیل قابل توجهی قصد کرد روسیه را درگیر معرفی کند: « ما نمی دانیم دقیقاً در سالیسبوری چه اتفاق افتاده، اما هر قدرکه بد به نظر برسد، این یک جنایت دیگر در فهرست جنایاتی است که می توان به روسیه نسبت داد.»
مسکو این گمانه زنی لجام گسیخته را به مثابه اتهامات « هرزه » با هدف دامن زدن به « احساس روسیه ستیزی» در میان افکارعمومی بریتانیا رد کرد.
رسانه های انگلیسی سریعاً گزارش دادند که منابع امنیتی می گویند نیروهای ضد تروریستی بریتانیا « در شکار یک شبکه از قاتلان بسیار آموزش دیدۀ مظنون به حمله با ماده عصبی می‌باشند.» آن قاتلان آتی همچنین به مثابه « کارگزار دولت» توصیف شدند و حدس زده شد که به یک «آزمایشگاه ویژه » دسترسی دارند.
گمان زده می شود که سرگی اسکریپال و یولینا دختر ۳۳ ساله او طی پیاده روی بعدازظهر در سالیسیوری با سم عصبی معروف به « وی ایکس » مورد حمله قرار گرفتند.
اسکریپال پس از آن که به مثابه بخشی از یک مبادله جاسوسان تبعید شد، طی هشت سال گذشته در بریتانیا زنده گی می کرده است. سرهنگ سرویس اطلاعات نظامی روسیه در سال ۲۰۰۶ ترسایی پس از آن که معلوم شد به عنوان جاسوس دوجانبه برای سرویس جاسوسی خارجی انگلیس« ام۱۶ » کار می کرده به خیانت محکوم شد. پس از چهار سال زندان در روسیه، جاسوس سیاه رو طی یک مبادله به سبک جنگ سرد به بریتانیا تحویل داده شد.
چیزی که رسانه های بریتانیا بی پروا به آن دامن می زنند این است که کرملین برای انتقام از خیانت گذشته او دستور قتلش را صادر کرد.
برای جا انداختن این ادعا، مقایسه با مرگ یک مامور سابق سرویس مخفی روسیه به نام الکساندر لیتوینکو مطرح می شود. او در سال ۲۰۰۶ ترسایی از مسمومیت ناشی از پولونیوم رادیوآکتیف در یک بیمارستان لندن درگذشت. در آن مورد هم، رسانه ها و سیاستمداران بریتانیا اتهامات بی پایه ای را درباره درگیری کرملین در مرگ لیتوینکو مطرح کردند.
در آن مورد هم مانند مورد اسکریپال در این هفته، مسکو گفت با مرگ لیتوینکو هیچ ارتباطی ندارد. یک تحقیق نیمه رسمی شک برانگیز بریتانیا نتیجه گرفت که « شواهد اتفاقی مبنی بر مسوولیت دولت روسیه » در مرگ لیتوینکو وجود دارد. تحقیق بریتانیا هیچ مدرکی ارايه نکرد.
اما، در برابر آن، شواهد محتمل حاکی از آنند که لیتوینکو تصادفاً در نتیجه معاملات مشکوک خود با باند های بزه کار و قاچاق چیان بین‌المللی پولونیوم مسموم شد.
در هر حال، شباهت واقعی بین مورد سرگی اسکریپال و الکساندر لیتوینکو شیوه خبیثانه ای است که مقامات انگلیسی از آن برای تبلیغات ضد روسیه بهره برداری می کنند....
به این فکر کنید. زمان این توطیه ادعایی از نقطه نظر روسیه مسخره آمیز خواهد بود. چرا یک جاسوس روسی که نزدیک به یک دهه به آرامی در انگلستان زنده گی کرده، در آستانه انتخابات ریاست جمهری روسیه هدف انتقام جویی کرملین قرار گیرد؟ این معنی نمی دهد.
پرسش کارآگاهی معتبر «به سود کیست؟» به احتمال درگیری خبیثانه بریتانیا اشاره می کند. واکنش هدایت شده فوری سیاسی و رسانه ای به حادثه مسموم شدن اسکریپال در برگیرنده هدایت آن برای ارزش تبلیغاتی است.
اکنون چند هفته است که مقامات انگلیسی و رسانه های دنباله رو آن‌ها به جنجال درباره حملات سایبری روسیه و دیگر ابزار خرابکاری برای به خطر انداختن غیرنظامیان انگلیسی دامن می زنند. گوین ویلیامسن وزیر دفاع بریتانیا این ادعای بی پایه را مطرح کرد که « هزاران و هزاران » بریتانیایی می توانند توسط ماموران روسی که گویا نقشه دارند به زیرساخت های بریتانیا، مانند تاسیسات انرژی و ارتباطات حمله کنند، کشته خواهند شد.
این بی مسوولیتی افراطی از سوی مقامات و رسانه های انگلیسی به یک تب هیستریک مبدل شده است.
اما روس‌هراسی بی پایان، مانند آن چه که این هفته با اتهامات غیرمسوولانه علیه روسیه در ارتباط با مسموم شدن سرگی اسکریپال دیدیم، در خدمت آماده کردن افکار عمومی بریتانیا برای خصومت ضد روسی بیش تر است.
با توجه به برنامه دیرین مقامات انگلیسی برای روسیه ستیزی، منافع آن ها از مسموم کردن اسکریپال بیش تر از روسیه بود.
و در حالی که به « کار کیست؟» فکر می کنیم، یک سرنخ دیگر این است: اگر از عنصر مسموم‌کننده ایکس (وی. ایکس) برای آسیب رساندن به جاسوس سابق روسیه استفاده شده، مجریان آن برای انجام عمل خود به منابع بی دردسری دسترسی داشته اند.
آزمایشگاه فوق محرمانه سلاح های شیمیایی بریتانیا در « پورتون دوان » فقط شش مایل (۹ کیلومتر) از جایی که اسکریپال و دخترش در سالیسبوری روز یک شنبه ظاهراً مورد حمله قرار گرفتند، فاصله دارد. « پورتون داون » آزمایشگاهی است که «وی. ایکس» برای نخستن بار در دهه ۱۹۵۹ ترسایی در آنجا تولید شد. این یکی از کشنده ترین سلاح های شیمیایی است که تا اکنون تولید شده است. و این مثل چای بعدازظهر انگلیسی است.
این است انگیزه و وسیله. اما، هی، وقتی نام بازی روسیه ستیزی است، چه کسی به منطق نیاز دارد؟ / Information Clearing House
بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۱۸ـ ۲۸۰۳
یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .
استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2018