عشق امریکایی به « اسلحه » و « قانون اساسی » کهنه
اردشیر زارعی قنواتی
امریکا همچنان در گروگان « قانون اساسی» و منافع ابرشرکت‌ها برای تصحیح سنت‌های غلط و فاجعه باری قرار دارد که سالانه قربانیان آن حتا از جنگ‌های این کشور در خارج از کشور هم بیشتر است. به عقیده محافظه کاران این کشور چون این قانون اساسی مقدس است؛ پس اصل « آزادی حمل» و «حق مالکیت » اسلحه که در متمم دوم قانون اساسی بر آن تأکید شده، حق « مالکیت سلاح » نیز همان گونه مقدس است. به‌همین دلیل امریکا به عنوان کشوری که شیفته اسلحه است و تا قبل از فاجعه دبیرستان « مارجری استونمن داگلاس» شهر پارکلند در ایالت فلوریدا، در نظرسنجی‌ها تنها ٥٢ درصد از مردم خواهان محدودیت در قوانین مربوط به حمل و مالکیت سلاح بوده‌اند، همیشه تحت فرهنگ غالب و رسانه های تحت نفوذ لابی اسلحه (ان آر ای) قرار داشته اند. طبق معمول نیز بعد از بروز هر فاجعه ای به ویژه زمانی که گریبان کودکان را می گیرد، از‌جمله کشتار مدرسه « سندی هوک» در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما افکار عمومی تحت تأثیر شرایط عینی شاخص‌های نظرسنجی‌ها تغییر می‌کند، چنانکه بعد از کشتار چهارشنبه دو هفته پیش فلوریدا هم نظرسنجی‌های جدید نشان می‌دهد که هم اکنون حدود ٧٠ درصد از مردم با اعمال محدودیت درباره مالکیت و حمل سلاح موافق هستند.
موضوع سلاح در امریکا ریشه در فرهنگ و تمدن ٥٠٠ ساله این کشور دارد که اسلحه رکن اصلی برای شکل بخشی به دولت- ملت امریکایی شده است و به ویژه ایالت‌های میانی و محافظه کار با بافت کشاورزی به دلایل متفاوت به سلاح وابسته بوده و لابی « انجمن ملی تفنگ امریکا» نیز یکی از تامین‌کننده گان اصلی کمپین‌های انتخاباتی ریاست جمهوری و نماینده گان کنگره در جناح جمهوری خواهان است. فاجعه قتل عام مکتبی در فلوریدا در روز چهارشنبه، ١٤ فبروری که ١٧ دانش‌آموز کشته شده، به وسیله یک جوان ١٩ساله و اخراجی از همین مکتب انجام شد و دوباره افکار عمومی این کشور را مانند زمان وقوع فاجعه مکتب سندی‌هوک به لرزه در‌آورد. هرچند زیر فشار همین افکار عمومی دونالد ترامپ، رییس جمهوری راست افراطی و نزدیک به لابی حامیان اسلحه، مجبور شد پیشنهاد سن‌ِ داشتن اسلحه را از ١٨ سال به ٢١ سال و همچنین بررسی سوابق روانی دارنده گان اسلحه را مطرح کند؛ اما بلافاصله این پیشنهاد از طرف ( ان آر ای) رد شد و به نظر می رسد بعد از فروکش کردن این موج دوباره در برهمان پاشنه سابق بچرخد. آنچه ابعاد ماجرا را بیشتر و خطرناک تر می کند، تهیه قانونی یک وسیله مکمل به نام « بامپ استاک » است که می تواند سلاح نیمه اتوماتیک را به یک سلاح اتوماتیک با قدرت بالا تبدیل کند؛ چنانکه در فاجعه لاس وگاس به وسیله استیفن پداگ، که به قتل ٥٨ نفر منجر شد و در مورد اخیر هر دو ضارب برای کشتار بیش تر از این وسیله هم استفاده کرده‌اند. آنچه امروز برای جامعه امریکا مهم است، چگونگی برخورد دولتمردان و نماینده گان کنگره درباره این وضعیت و حتا اصلاحات ناچیز پیشنهادی ترامپ در‌این باره خواهد بود؛ اما نکته جالب تر آنجاست که به موازات تعمیق و تشدید اعتراضات به متمم دوم قانون اساسی درباره آزادی حمل و مالکیت اسلحه جدا از مخالفت ( ان آر ای) رییس جمهوری امریکا پیشنهاد دیگری را هم چاشنی این خلاقیت خود می کند که نشان می دهد « وداع با اسلحه » در امریکا تنها یک خیال واهی است. ترامپ در چند دیدار و سخنرانی می گوید: « ضمن اتخاذ تدابیر دیگر، به معلمان داوطلب آموزش به کاربردن سلاح داده شود و آنان را مسلح کنند تا خود به مقابله با تیراندازان احتمالی به مدرسه‌ها بپردازند». این در حالی است که اکثریت معلمان امریکا و از‌جمله ریک اسکات، فروماندار فلوریدا، به شدت با این پیشنهاد مخالفت کرده و گفته اند « مسلح سازی کادر آموزشی» راه حل نیست و وظیفه حفاظت از دانش‌آموزان و شهروندان بر‌عهده پولیس است.هم اکنون مأامور حفاظت از مدرسه اسکات پترسون از کهنه سربازان امریکایی، به دلیل کوتاهی در انجام وظیفه به شدت تحت فشار قرار دارد و حتا ترامپ نیز با تمرکز بر نقش او ضمن بزدل خواندنش گفته است: «اگر او (یعنی ترامپ) در این مدرسه بود، حتا اگر سلاح نداشت، به طرف محل وقوع حادثه می‌دوید».
این تصویر نشان می دهد وقتی فاجعه به تراژدی و تراژدی به کمدی تبدیل می شود، آن هم از طرف رییس جمهوری و فرومانده کل قوای امریکا، هرگز نباید انتظار تغییرات درخور‌توجهی در وضعیت کنونی را داشت. تنها نقطه قوت مخالفان آزادی مالکیت و حمل سلاح، تلاش گسترده دانش‌آموزانی است که دیگر مدارس و مراکز آموزشی را نه تنها امن نمی دانند؛ بلکه به دلیل اینکه خود را در منطقه جنگی می بینند، گویا این‌بار مصمم تر از پیش علیه لابی اسلحه به میدان آمده‌اند. این جنبش اعتراضی قراراست در ٢٤ مارچ یک تظاهرات سراسری را در امریکا سازماندهی و برگزار کند که با توجه به نزدیکی به زمان برگزاری انتخابات کنگره می تواند اهرام فشار قدرتمندی علیه نماینده گان حامی لابی اسلحه درکنگره به حساب آید. این موضوع اساسی را هم نباید نادیده گرفت که امریکا به عنوان کشوری که همیشه در عرصه بین‌المللی در حال جنگ است، نیاز به تقدس فرهنگ اسلحه دارد که بدون تردید تبعات منفی آن جامعه شهروندی این کشور را هم تحت تاثیر خود قرار می دهد.
بامداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۱۸ـ ۰۳۰۳
یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .
استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2018