کمک های غارت شده و بی ثمر به مردم افغانستان
دوکتورحبیب منگل
به ادامه بیش از ۱۵ کنفرانس بین المللی جهانی برای افغانستان اینک به کشور ما درکنفرانس بروکسل ۱۵ میلیارد دالر کمک برای چهار سال آینده وعده داده شده است . این درحالیست که در کنفرانس های مشابه بین المللی پیشین صد ها میلیارد دالردیگر نیز در عرصه های امور امنیتی ، حکومت داری ، امور مدنی ، مبارزه با مواد مخدر و کمک های بشردوستانه کمک داده شده است که قابل تقدیر است. ولی در اثر نبود حکومت های مشروع و فساد ناپذیر و خدمت گار کشور ومردم رنجدیده آن ، بیشترین مقدار این کمک ها توسط صاحبان قدرت دولتی یا نخبه گان یغاماگر وگروه های مافیایی دورن نظام غارت شده است و در قصر های افسانه وی در کایل و ولایات و به بانک ها درخارج کشور انتقال گردیده و سر از « دبی » در می آرود و در بخش تجارت پرسود در این امیرنشین به کار می افتد است و هم چنان شرکای بین المللی آن وسازمان های غیردولتی امداد رسان و امنیتی نقش اساسی نیز درغارت این پول سهم کلان داشته اند.
این درحالیست که کشور در بحران نا امنی به سر می برد ونیروهای امنیتی کشور در تامین امنیت با چالش های کلان روبروست و قابلبت دفاعی - امنیتی کشور ارتقا نیافته است ، چند روز اخیر گذارش می دهد که امریکا از سال ٢٠٠٢میلادی به این سو برای نیرومندی نیروهای امینیتی افغانستان بیش ٦٨ میليارد دالر کمک کرده است ولی یک بخش از این پول حیف ومیل شده است . درگزارش تعداد نیروهای امنیتی زیاد گفته شده است ؛ در حالیکه عدد گذارش شده جعلی بوده است ولی به نام های آن معاش گرفته شده است ؛ و افغانستان جایگاه نخست را درتولید کننده مواد مخدر در سطح منطقه و جهان دارد. هنوز هم ۲۰ ولایت افغانستان به نحوی متاثر از کشت خشخاش بوده و بالاتر از ٨٠ درصد تریاک جهان به تنهایی در افغانستان تولید می شود. و ازمحموع نفوس کشور سه و نیم میلیون که بیش از یک ونیم میلیون آن جوانان اند به مواد مخدر معتاد اند.
گزارش های بدست آمده نشان می دهد که درحدود ( ۸۰-۷۰ ) درصد مردم کشور ما در زير خط فقرقرار دارند وازاین جمله ۴۱ در صد آن در فقر مطلق فقرقراردارند و روزانه با یک دالر زنده گی می کنند. وازاین جمله ۳ میلیون آن کودک اند که مجبوراند به خاطر یک لقمه نان به سخت ترین کارها نظیر کار در معادن، سرک ها، کوره های خشت پزی، مزارع تریاک... وغیره کارهای طاقت فرسا وناگوار تن دردهند . ۱۲ میلیون بخش فقیرجامعه به کمک های عاجل نیازدارند وتعداد بی شمار آن نیز مجبور به گدایی می باشند .
در حدود ۱۲ میلیون تن از شهروندان کشور واجد کار دربیکاری به سر می برند که سطح آن در جوانان خیلی بلند است واینک دهه هزار آن به قمیت جان خود مجبور به ترک وطن و رهسپاردیار بیگانه شده اند ومی شوند . افغانستان در میزان مرگ و میر مادران و اطفال در منطقه جای نخست ؛ و درجهان جای ۲۷ را احراز می کنند و مرگ ومیر اطفال بالا تر از ۶۰ فیصد می رسد واز هر چهار مادر یکی آن دروقت زایمان جان خود را از دست می دهد .
محروميت و سياه روزی زنان افغان به منوال گذشته ، مانند دوران ملوک الطوايفی انارشی درکشورما ادامه دارد ؛ معلولين ، بيوه ها و يتيمان در فقر و تنگدستی کمرشکن، در عالم ياس و نا اميدی ، به زنده گی مشقت بار و تحمل ناپذيرادامه می دهند. ومیليون ها مهاجر افغان در کشورهای خارجی ، با تحمل فشارهای کشورهای ميزبان ، برای برگشت اجباری و هزاران خانواده مهاجر افغان در مرکز و اطراف کشور بدون سرپناه در خيمه ها و گودال ها به سر می برند .
هنوز هزاران طفل افغان نسبت ناامنی و فقردامن گستر از مزايای آموزش محروم مانده و به خاطر لقمه نانی در جاده ها و کوچه ها نااميد و سرگردان در شرايط غير انسانی با کارهای طاقت فرسا در برابر مزد ناچيز روزانه ۶۰ افغانی، به خشت مالی ، جوالی گری، موترشويی ، تبنگ فروشی وغيره مصروف اند.
مکاتب ابتدایی ومتوسط وعالی ایجاد شده ولی اکثریت آن تعمیر مناسب ندارد ؛ و صد ها هزار متعلم در زیر خیمه درس می خواند ؛ گذارش های وجود دارد که تنها حدود ٥٠ درصد از كودكانی كه به سن مدرسه رفتن رسيده‌اند، به مدرسه می روند. واکثریت آموزگاران واجد شرايط معلمی نمی باشند. فساد در سیستم آموزش کشور بیداد می کند و صدها میلیون دالر جامعه جهانی در ایجاد مکاتب خیالی وغیره موارد حیف ومیل شده است.
بامداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۱۶ـ ۱۰۱۰