گسترش صف زنان نشسته دراندوه و سوگ عزیزان شان درافغانستان

فرشته حمید سیغانی

 چهار دهه است که زنان قهرمان و رنجدیده وبلاکشیده کشورما، به اثر حمله های غیر انسانی وغیر عاطفی دشمنان کشور زیر نام«  القاعده » ،« مجاهد » ،« طالب »  و« داعش » درغم وانده عزیزان خویش قراردارند . این صف هرروز بیش تر وگسترش م یابد. زنان کشور دراین مدت شاهد هزاران هزارحادثه های دلخراش دشمنان صلح و آزادی زیرنام«  دفاع از اسلام »  و وطن هستند، چه جنایاتی نیست که انجام که این ها نمی دهند؛ فرزندان باشهامت وپرغروری که سرمایه ملی وطن را تشکیل می دهند وچرخ زنده گی را با سهم گیری خویش درعرصه های کوناگون برای اعتلا وآرامی وزنده گی انسانی برای مردم پیش می برند، ازبین رفته و ناحق نابود می شوند.

نابودی جوانان وکهن سالان درارگان های دفاعی ، فرهنگی واقتصادی ضربه ی هست بر پیکرخونین و زخمی وطن ومردم ما ، که توسط گروه های تروریستی ازجانب نیروها سیاه ارتجاعی منطقه وجهان  برای تحقق اهداف اقتصادی و نظامی صورت می گیرد؛این نیروها ازوجود حلقات ضعیف و وطن فروش  دینی ومذهبی که از کشورهای اسلامی به خاطر اجرای عمل انتحاری مغز شویی وتربیه تروریستی می شوند ،به افغانستان اعزام می شوند . این نیروهای خریده شده هر روزه به تعداد لشکر شان افزون گردیده وبه سوی خراب کاری سوق میشوند.از یک طرف کشورهای همسایه وجهانی داد از صلح برادری وهمگرایی زده و از طرف دیگر ریا کارانه از پشت سرمردم مارابه خنجر میزنند. امروز مردم ما پیش ازهروقت دیگر چهره های کثیف وارتجاعیی انهارا درک وتشخیص کرده ونفرین میسپارند. کشورهای غربی که زمانی برای سرنگونی وازبین بردن  نظام طالبان به خاک ما هجوم آوردند و بعد ازآنکه به مقصد خود نایل شدند؛ برای ادامه حضور نظامی خویش برای تحقق و تامین اهداف راهبردی خویش نه تنها  دشمن را ضعیف و نابود نکردند ، بلکه هزارها هزار مرتبه کمیت شان  نظر به گذشته ، با شکل و قیافه دیگری زیر نام«  داعش » و « سلفیست» افزایش یافته وبا قوت بیشتر به فعالیت های ضدانسانی شان با رویکردهای جدیدی آغازبه کشتار بی رحمانه زنان ومردان نمودند. در این سال ها  صدها زن سنگسار ومورد خشونت های گوناکون مرد سالاری قرار گرفت . زنان درسیر تاریخ همیشه درصف اول قربانی مادی ومعنوی بوده که به شکل های مختلفی رنج وعذاب کشیده و حتا زیر شکنجه ها و ظلم وستم  مرد سالاری جان های شیرین شان را ازدست داده اند، و یا درماتم وسوگ عزیزانشان  نشسته اند. مادر، بانو، دختر وخواهر(زن) که نصف جامعه را تشکیل ؛  ونیم  دیگرش را  درآغوش محبت آمیز زنانه ای خویش بزرگ وتربیت م ینمایند و درآرزوی آینده فرزندان ، برادران وشوهران خود امید می داشته باشند، تا فردای نیکو وخوشبخت نصیب آنها شود. اما متاسفانه که زیادترین مادران وطن ما به این امید خویش کامیاب نه شده بلکه براثر تلف شدن عزیزان شان  درماتم وغم بی پایان نشسته واز این درک صدمه بزرگ جسمی و روحی را متقبل شده اند.

 پس این دشمنان دوثلث از نفوس کشور را  به نابودی سوق داده ویا به آسیب های مدهش  مرگ آورضد انسانی مبتلا ساخته اند. حادثه خونین اخیردردانشگاه  امریکایی  شهر کابل در پهلوی سایر حادثه های خونین تر گذشته ، یک عمل جنایتکاران و وحشیانه بود که پیش از صدها خانواده را نسبت کشتار و زحمی عزیزان شان درماتم و سوگواری نشاندند. یک بار دیگر چهره شوم وضد انسانی خویشرا برملا ساخته واهداف باداران پاکستانی وعربی خود رابه جهانیان نمایان ساختند. این بدبختی ناشی از عدم کفایت و رهبری  نادرست وناصادقانه حکومت وحدت ملی است که نه توانستند درمدت حکومتداری خویش ، با داشتن کمیت بزرگی نیروهای امنیتی داخلی و خارجی امنیت کشور را تامین نمایند. بلکه خود باعث تشدید جنگ بر اساس اختلاف های منطقه وی و قوم و تنظیمی برای اهداف پلید خویش شده اند. حکومتی که درآن زیر نام نماینده گان اقوام قبایل در اسکان رهبری قراردارند نتوانستند برای مردمی که برایشان رای داده اند و ازخیرات سر آن ها در قدرت رسیدند امنیت صلح رابرای شان به ارمعان بیآورند و برعکس بی اتفاقی ومرض های کهنه گذشته قومی را تازه وآنرا وسعت بیشتر درمیان جامعه داده اند. هیچ گونه تفاهم و وحدت کامل واقعی میان دولت وحکومت بر بنیاد اعتماد اداری ومدیریت سالم وجود ندارند . خود عامل اختلاف ها و تشنجات قومی و زبانی شده اند. این عمل خواست و آرزوی کشورهای همسایه را برای تامین اهداف منطقه وی شان، به شمول کشورهای امپریالیستی برای منافع راهبردی جیوپولیتیک واقتصادی برآورده می سازد،  تا ازاین طریق بالای کشورهای مدنظر شان درمنطقه عمال شوم خویش راعملی سازند . همچنان هرچه قدر بیشتر بی امنیتی درافغاناسنان  باشد به نفع آنها بوده ؛ وموجودیت نیروهای نظامی آنها  توجیه پذیر می شود. چنانچه ازدرک کشت مواد مخدره در ولایت هلمند و کندهار درطول پانزده سال میلیادها دالر به جیب این کشورها داخل شده که  افغانستان ۹۷ فیصد تمام مواد مخدره جهان را سالانه تولید می نماید .اما رهبران دولت افغانستان بدون هیچ گونه احساس مسوولیت از خودعکس العمل نشان نه داده وبی توجه می باشند. امروز میلیونها جوان به مواد مخدره معتاد هستند که پیش از سه میلیون انسان را درافغانستان تشکیل میدهند.این هم زجری دیگریست که زنان افغانستان  در پهلوی دوری غمی عزیزان خویش متقبل می شوند.

بامداد ـ  سیاسی ـ ۱/ ۱۶ـ ۰۱۰۹