پیروزی چشمگیر چپی‌ها در انتخابات محلی اسپانیا
پابلو ایگلسیاس، رهبر حزب پودموس، انتخابات اخیر را آغازی بر پایان نظام سیاسی
دوحزبی اسپانیا دانسته و از آماده گی خود برای فتح پارلمان این کشور خبر داده است.
دیگر می توان با اطمینان اسپانیا را آزمایشگاه آتی موج سیاست های مردمی در قاره سبز دانست؛ موجی که اگرچه از یونان خیز برداشته و سپس غربی ترین کشور جنوب اروپا را درنوردید، اما بازگشت بومه رنگ وار آن به کشورهای میانی نه تنها موجد تحولاتی بنیادین در کمربند جنوبی قاره خواهد بود، بلکه احتمالا همسایگان شمالی را نیز ناچار از درانداختن طرحی نو خواهد کرد. این چشم انداز حالا هرچند رویابینانه، اما دست کم مدعایی است که فعالان خیابانی دیروز و سیاست مداران منتخب امروز اسپانیا، سرخوش از پیروزی تاریخی خود در انتخابات محلی این کشور، به امیدواران اسپانیایی و با کمی اغماض، به تمامی شهروندان اروپایی وعده داده اند.
نتایج انتخابات محلی اسپانیا در حالی حکایت از موفقیت چشم گیر احزاب نوظهور «پودموس» و «سیودادانوس» دارد که «آدا کولایو»، نامزد پیروز حزب چپ رادیکال «بارسلونای مشترک»، ایتلافی از احزاب چپ گرایی چون پودموس، از وقوع یک انقلاب دموکراتیک در اسپانیا سخن می‌گوید. کولایوی ۴١ساله که در اوایل همین دهه ترسایی، دوشادوش هم رزمان خود در جنبش خشم، خیابان های اسپانیا را در اعتراض به سیاست های ریاضتی تسخیر کرده بودند، موفقیت در کسب بیش از ٢۵درصد آرای شهر بارسلونا و تصرف کرسی شهرداری، این کانون منازعات را پیروزی دوباره داوود بر جالوت‌هایی دانسته که همواره درصدد اند مردم و شهروندان معمولی این کشور را از دست یابی به قدرت و اختیار سیاسی، اقتصادی، قضایی و رسانه ای محروم کنند. اما این پیروزی تنها به بارسلونا محدود نمی‌شود. مادرید، پایتخت اسپانیا نیز که به طور سنتی همواره جولانگاه نماینده گان حزب حاکم مردم بوده است، این‌بار بیش از یک سوم مجموع ۵٧ کرسی شورای شهر را در کنترل نماینده گان ایتلافی ضدپادشاهی خواهد دید که از پشتیبانی چپ‌گرایان پودموس برخوردارند.
بانو « آدا کولایو» شهردار مردمی بارسلونا
این درحالی است که حزب محافظه کار مردم با وجود پیروزی در انتخابات شورایی مادرید، آن هم تنها با اختلاف یک کرسی، برای اولین‌بار در ٢۴سال اخیر ناتوان از تشکیل اکثریت حاکم خواهد بود. آنان برای ادامه حکمرانی خود بر پایتخت نیازمند همکاری سوسیال دموکرات‌هایی خواهند بود که با کسب تنها ٩کرسی، بزرگ ترین ناکام انتخابات مادرید بوده‌اند. با این اوصاف، انتخابات محلی روز یکشنبه در اسپانیا نه تنها هشداری به «ماریانو راخوی»، نخست وزیر کنونی اسپانیا بود که بناست در انتخابات پارلمانی ماه نوامبر آینده، چانس خود را برای باقی ماندن در قدرت به بوته آزمایش بگذارد، بلکه در حقیقت شاهدی بر سقوط روزافزون دو حزب اصلی سنتی این کشور بود. اگر درمانده گی جامعه اسپانیا از سیاست‌های ریاضتی جاری، رقم ٢۵درصدی بیکاری و همچنین سلسله ای از رسوایی‌های مالی و اخلاقی موجب شد حزب حاکم مردم با وجود پیروزی در مجموع انتخابات، با کاهش ١٠درصدی آرا مواجه شده و اکثریت پیشین خود در ١٧ ناحیه کشور را از دست دهد، حزب کارگران سوسیالیست نیز جایگاه ضد دولتی خود را به پودموسی باخته است که با اتخاذ مواضعی روزآمد در قبال معضلات نوظهور جامعه اروپایی، ازجمله تامین اجتماعی، آموزش، بهداشت و مهاجرت، دل شهروندان تحول خواه این کشور را به دست آورده است. بی‌جهت نیست که پابلو ایگلسیاس، رهبر حزب پودموس، انتخابات اخیر را آغازی بر پایان نظام سیاسی دوحزبی اسپانیا دانسته و از آماده گی خود برای فتح پارلمان این کشور خبر داده است. او که شامگاه یکشنبه در جمع هواداران خود سخن می گفت، شهرهای بزرگ را موتور تغییرات بنیادین سیاسی خواند و خاطرنشان کرد اکنون که این موتور به راه افتاده دیگر به راحتی قابل بازایستادن نیست. با وجود این، بهتر است اکنون که به گفته رهبر حزب پودموس، احزاب سنتی اسپانیا یکی از بدترین نتایج تاریخ خود پس از سقوط رژیم استبدادی فرانکو در ۴٠ سال گذشته را به دست آورده‌اند، چندان به یکه تازی احزابی چپ گرا و مردمی چون پودموس دل نبندیم؛ چراکه شاید صحنه از دوگانه سنتی محافظه کار- سوسیالیست خالی شده باشد، اما خلا به وجود‌آمده مجالی برای راست‌های میانه نوظهوری چون حزب سیودادانوس (شهروندان) فراهم خواهد کرد تا با اتکا به ستیزهای ضد دولتی و گرایش لیبرال خود، دست کم بخشی از سرمایه اجتماعی پودموس را به نام خود مصادره کند. سیودادانوس اگرچه در اولین حضور خود در انتخابات محلی، تقریبا در همه حوزه‌های رای گیری چهارم شد، اما به تحقیق، جدی ترین بازیگرعرصه سیاسی اسپانیا در چند هفته آتی خواهد بود.
مانیلا کارمینا شهر دار جدید مادرید پایتخت اسپانیا
این حزب که با ظهور پودموس، شاهد جدایی بخش وسیعی از بدنه حامیان کاتالونیایی خود بود، نه تنها قادر خواهد بود با ناکام گذاشتن ایتلاف‌های محلی، بن بستی سیاسی در سطح ایالتی به وجود آورد، بلکه می‌تواند با اتکا به رهبر جوان و کاریزماتیک خود، آلبرت ریورا دیاز و راهبرد «تغییر معقول» که پاسخ گوی حداقل بخشی از نگرانی‌های اتحادیه اروپا و پادشاهی اسپانیاست، چپ گرایان پودموس را از تشکیل دولت بازدارد. «جیروتا ویدا» نماینده حزب سیودادانوس در پارلمان اروپا بر این باور است که مردم کشورش با آغوش باز به استقبال بدیلی خواهند رفت که با کمی چاشنی احتیاط ، در اصل سیاست‌های ضد ریاضتی با پودموس هم نظر باشد؛ بدیلی محافظه کارتر که به گمان این نماینده، قطعا در سیاست‌های حزب متبوعش مبنی بر اصلاح و نه نابودی نظام پادشاهی متجلی شده است. در این میان، جای تعجب نیست اگر رهبران پودموس از این پس آتش تغییر را به جای مظنونان سنتی، بر حزبی بگشایند که زیر ظاهر نونوار خود، همان حکایت پیشین فقر، بیکاری و بی‌عدالتی را نوید می‌دهند.
شرق
بامداد ـ سیاسی ـ ۲ /۱۵ ـ ۲۷۰۵