ویرانه ای که از سوریه آباد باقی مانده است

ظهیر غزال می گوید: «مردان جوان برای دریافت پول می جنگیدند. کشورهای غربی آنها را مسلح می ساختند و هزینه شانرا کشورهای عربی می پرداختند. وقتی اسلحه بدستشان می دهند، وقتی دستمزدشان روز به روز بیشتر می شود، جنگیدن تبدیل می شود به کاسبی. هر که بیشترین پول بدهد، بیشترین نیرو را دارد. »

برگردان از: رضا نافعی

سوریه کشوری با زیرساختی ویران، کارخانه های به خاک افتاده و صنایعی بی جان. آنها که از چالش های ویرانگر سود می برند تولید کننده گان اسلحه، قاچاقچیان، « بلد» هایی هستند که راههای مرزی را می شناسند و فراریان از این کشور را به کشورهای همسایه می برند.

ذخیره گاههای آبی سوریه رو به خشکی است. باران نمی بارد. زمستان گذشته برف نبارید. خشکسالی و جنگ همه جاگیر است. آبگیرها، محفظه ها و لوله های آب نیز از گزند خشکسالی و جنگ درامان نمانده اند. با کمک سازمان صلیب سرخ بین المللی به قصبات و روستاهای دورافتاده آب آشامیدنی رسانده می شود. در شهرها و مراکز تراکم جمعیت، که خود حاصل کوچ مردم به اینسو و آنسوست، آب جیره بندی شده است.

چند روز پیش باران های شدیدی درمناطق پیرامون «حما» بارید اما زمین های خشک قادر به جذب آب نبودند. درنتیجه دهکده ها و خانه های مسکونی مسیل سیلاب های خروشان شدند. بنا به گزارش «امیر محفوظ » رییس شورای شهر«شطحا» سیل و گل و لای همه چیز را ویران کرد. شهرداری محل پتو و مواد غذایی دراختیارمردم گذاشته، اما تا ویرانی ها دوباره مرمت شوند هفته ها و بلکه ماه ها بطول خواهـد انجامید. شاید هم بیشتر از این ها طول بکشد.

مسایلی که اقتصاد سوریه با آن روبروست به کمبود آب و آمدن سیل محدود نمی گردند. حمله گروههای مسلح به زیرساخت غیر نظامی سوریه و نیز ویرانی های حاصل از جنگ از رویدادهای روزانه هستند. کارگران و خدمه دستگاههای دولتی مانند تیم های تعمیر سیم های برق و همچنین آموزگاران و دبیران، کارمندان بانکها، بیمارستانها و پولیس وسیله اخاذی برای گروههای مسلح شده اند که آنها را می ربایند تا برای آزاد ساختن آنها پول بگیرند. و اگر پول پرداخت نشود ربوده شده گان بقتل می رسند.

در اطراف حلب، پایتخت اقتصادی سوریه، صدها کارگاه و کارخانه و مغازه ویران و غارت شده اند. طبق اطلاعات اتاق های صنایع  سوریه«  ۲۵۱» موسسه اطراف دمشق به این سرنوشت دچار شده اند. این رقم رسمی است. رقم غیر رسمی باید بیش از این ها باشد. صنایع تولید موادغذایی، موسسات ساختمانی، پارچه بافی و نساجی، کارخانه های کیمیاوی و تولید دوا ویران می شوند. سطح تولید درسوریه در اثر جنگ و تحریم های اتحادیه اروپایی تا ۸۰ درصد کاهش یافته است، بیکاری رو به افزایش است.

«ظهیر غزال» کشیش مسیحی در شهر حمص می گوید :«همه چیز با تحریم ها آغاز شد». بخش قدیمی شهر دو سال تحت کنترول نیروهای مسلح بود تا این که بالاخره در ماه می ۲۰۱۴ بین آنها ارتش سوریه آتش بس برقرار شد. ظهیر غزال می گوید: «مردان جوان برای دریافت پول می جنگیدند. کشورهای غربی آنها را مسلح می ساختند و هزینه اش را کشورهای عربی می پرداختند. وقتی اسلحه بدستشان می دهند، وقتی دستمزدشان روز به روز بیشتر می شود، جنگیدن تبدیل می شود به کاسبی. هر که بیشترین پول بدهد، بیشترین نیرو را دارد. »

در سوریه هرجا که زمام کار بدست گروههای مسلح باشد دیگر تعمیرگاه های اتومبیل، موتورسیکل، آبگرم کن یا ماشین خیاطی دست به این کارها نمی زنند، زیرا تنها کاری که مقرون به صرفه است تولید سلاح و مهمات است.

پر درآمد ترین افراد کسانی هستند که راه های قاچاق اسلحه، عبور دادن ستیزه جویان از مرز، دارو، و وسایل مورد نیاز برای زنده گی روزمره به سوریه را می شناسند- و کسانی که در مرزها بر خروج فراریان از سوریه، خارج کردن نفت غارت شده، بیرون بردن اتومبیل ها و آثار هنری نظارت دارند. کسی در ترکیه با استفاده از درمانده گی و بی چاره گی فراریان از سوریه، به هرکس پول بیشتری بدهد پایان نامه تحصیلی می فروشد. خریداران پایان نامه تحصیلی امیدوارند با در دست داشتن این پایان نامه بخت بیشتری برای دریافت اجازه پناهنده گی در یک کشور اروپایی داشته باشند.

از این میان بیشتر از همه اسلحه سازان بین المللی از جنگ سود می برند، کسانی که دست در کار حملات هوایی « ایتلاف بین المللی» علیه «ایزیس» درعراق و سوریه هستند که اینک دیگر اختیار کار را بدست خود گرفته و مستقلا عمل می کند. بنا به گزارش « دان دِ لوک » خبرنگار خبرگزاری فرانسه از واشنگتن، بنظر ریچارد ابولطیفه، معاون گروه « تیل» برای خرید و فروش اسلحه« این یک جنگ کامل است». اظهارات دستگاه دولتی امریکا مبنی بر این که جنگ با « ایزیل» به درازا خواهد کشید باعث رونق معاملات و دادن سفارش های میلیاردی برای ساختن بمب، راکت، وسایل یدکی هواپیما، سلاح های گوناگون و وسایل جاسوسی از همه نوع شده است.

طبق این گزارش، از زمان آغاز بمباران در عراق و سوریه ارزش سهام کنسرن «لاکهید» ، غول اسلحه سازی آمریکا، ۹،۳ درصد افزایش یافته، دیگر تولید کننده گان اسلحه نیز از دریافت سودهای کلان بی بهره نمانده اند، از جمله تولید کننده موشک های زمین به هوا «هلفایر» که پنتاگون صدها واحد از آن را دراختیار بغداد قرار داده است. اندک زمانی پس از گسترش حملات هوایی به سوریه کارخانه آمریکایی تولید اسلحه موسوم به Raytheon سفارشی از ارتش امریکا دریافت کرد به ارزش ۲۵۱ میلیون دلار برای تولید و تحویل موشک هایی از نوع « Tomhawk» . در نخستین روز حمله به سوریه ( ۲۳.سپتامبر۲۰۱۴ ترسایی) کشتی های جنگی آمریکا ۴۷ موشک « تامهاوک» پرتاب کردند. بهای هر یک از این موشک ها ۱،۴ میلیون دلار است.

انگلستان، فرانسه و المان نیز مقادیر معتنابهی سلاح به کشورهای عربی حوزه خلیج فارس می فروشند و با این کار بر محتوای بشکه باروت می افزایند. گروههای غیردولتی مانند پیشمرگان در شمال عراق ، «ارتش آزاد سوریه» ، « جبهه اسلامی» و « جبهه النصره » نیز علنا مسلح می شوند، که سلاح های آنها طبق اسناد اثبات شده و موجود بدست « کشور اسلامی» ( داعش) می رسد. وظیفه این گروهها که به این صورت مورد تایید قرار می گیرند این است که به نیابت از سوی کشورهای عضو ناتو جنگ برای ایجاد خاورمیانه جدید را ادامه دهند. در حال حاضر این کشورها با فروش اسلحه،  اقتصاد خود را به رونق می اندازند اعلام می کنند که برتولیدات « ضروری» اسلحه خواهند افزود و سرمایه گذاری بیشتر و تکامل بخشیدن بر قدرت تخریب سلاح ها از برنامه های در دست انجام آنهاست.

بامداد ـ سیاسی ـ ۱۴/۳ ـ ۲۳۱۰