پس از سه هفته محاصره، ارتش جنایتکار« کشور اسلامی» که ترکیه آنها را مسلح ساخته و مهمات در اختیار آنها گذاشته وارد بخش هایی از شهر روژاوا در شمال سوریه شد. مردم شهر با سلاحهای سبک در برابر نیروهای مهاجم که مجهز به تانک هستند بسختی مقاومت می کنند. بیم آن می رود که در صورت سقوط کوبانی، مردم باردیگر با کشتار و تجاوزات جنسی جهادگرایان روبرو شوند.

امریکا افتخار می کند که ایتلافی مرکب از ۴۰ کشور علیه « کشور اسلامی» بر پا کرده است، اما ادعا می شود که این ایتلاف تا کنون نتوانسته طی هفته های که مردم شهری که برای زنده ماندن تا پای جان جنگیده اند، شهری که در کنار مرز ترکیه قرار دارد، مهاجمین را عقب براند و محاصره شهر را بشکند!

اما همین ایتلاف مفتخراست که توانسته پالایشگاههای نفتی سوریه را که تحت کنترل داعش بوده بمباران کند! چگونه آنها توانسته اند پالایشگاه ها را بمباران کنند اما نتوانسته اند به ۴۰ تانک جنگی داعش که بسوی کوبانی در حرکت بودند حمله کنند؟

مدافعان شهر می گویند ایتلاف به مناطق خالی از سکنه حمله می کند و نه به تانکها و نیروهای داعش. مدافعان شهر به کشورهای موتلف پیشنهاد کرده اند، نشانی دقیق هدف هایی را که باید مورد حمله قرار گیرند به آنها بدهند، اما امریکا با چنین همکاری مخالف است زیرا جبهه مدافعان شهر بازوی حزب کارکردستان محسوب می گردد که امریکا و اتحادیه اروپا آنها را در فهرست سازمانهای تروریستی قرار داده اند.

چنین بنظرمیرسد که امریکا نمی خواهد مانع وقوع عواقب وحشتناک سقوط شهر کوبانی بدست داعش بشود. به هرحال در کوبانی کسانی قدرت را در دست دارند که از نوع فیودالهای فاسدی نیستند؛ که در شمال عراق هستند و با منابع نفتی که در اختیار دارند خود را در آغوش غرب می اندازند. در کوبانی شورای خلق است که تحت رهبری حزب چپ گرای اتحادیه دموکراتیک قدرت را در دست دارد. خودگردانی دموکراتیک که تمام گروههای قومی درآن سهیم هستند، اصل تفرقه بیانداز و حکومت کن را در خاور نزدیک به دور افکنده است، اصلی که همیشه تامین کننده منافع قدرت های بزرگ غرب بوده است، قدرت هایی که خود را بعنوان نجات دهنده خلق های جا زده اند که گویا قادر به اجرای دموکراسی نیستند.

امروز کوبانی نمودار یک دموکراسی نوین در خاور نزدیک است  و درست این نمودار باید، پیش از آن که سرمشقی برای همه منطقه شود منهدم گردد. در این مورد نه اختلاف نظری میان دولت ترکیه و داعش هست و نه میان امریکا و المان . المان پیشمرگان بارزانی را مسلح می کند اما با سماجت هم در باره اوضاع کوبانی سکوت می کند و هم در باره حمایت اثبات شده ترکیه از داعش.

ترکیه عضو ناتو منتظر آنست که داعش مراحل کثیف و نفرت انگیز را در کوبانی به پایان برساند و پس از آن دست به حمله بزند. این سکوت را باید نشانی از تایید دانست.

یونگه ولد

بامداد ـ سیاسی ـ ۱۴/۱ ـ ۰۸۱۰