گزارش تاناسیس پافیلیس، دبیرکل شورای جهانی صلح
رفقا و دوستان عزیز،
برگزاری جلسه کمیته اجراییه مان، برای اولین بار پس از اجلاس مجمع عمومی در کتمندو، در اینجا در کاراکاس، پایتخت جمهوری بولیواری ونزویلا مایه مسرت ویژه است. قبل از هرچیز به خلق ونزویلا درود می‌فرستیم و از « کمیته همبسته گی بین‌المللی» ونزویلا COSI ، سازمان عضو و میزبان ما به‌خاطر مهمان نوازی و پذیرایی عالی‌شان سپاسگزاری می‌کنیم.
ما برگزاری مجمع عمومی شورای جهانی صلح را در سال ۲۰۰۸، که طی آن ما کاراکاس را به‌عنوان « پایتخت جهانی صلح و مبارزکمیته ضدامپریالیستی» اعلام کردیم، به‌خوبی به یاد می‌آوریم. به دنبال آن، مجمع عمومی ما زیر نظارت رییس جمهور فقید، فرمانده هوگو چاوز فریاس برگزارشد. ما عمیق ترین احترامات خود را به پاس خدمات عظیم او و رهبری موفق انقلاب بولیواری، و به‌عنوان رهبر واقعی خلق ونزویلا با مقبولیت وسیع جهانی، به او تقدیم می‌کنیم.
کاراکاس، ونزویلا، ۲۵ ـ ۲۳ نوامبر ۲۰۱۳ ترسایی
رفقا و دوستان عزیز،
اجلاس خود را در دورانی برگزارمی‌کنیم که با تهاجم فزاینده امپریالیسم در تمام گوشه و کنارجهان، در تمامی عرصه‌ها و جنبه‌های زنده گی بشر مشخص می‌شود. بحران عمیق اقتصادی سرمایه داری موجب درد و رنجی جدید بی‌سابقه برای صدها میلیون نفراز مردم، فقر، بیکاری، گرسنگی و بدبختی، درکنار سودهای هنگفت برای سرمایه‌های بزرگ و شرکت‌های فراملیتی شده است. تجلی همزمان این رویدادها در تمام نقاط جهان، و عواقب وخیم در اروپا برای مردم و جوانان آن، ماهیت بحران سیستمی را نشان می‌دهد که نه تنها نمی‌تواند مشکلات بشریت را حل کند، بلکه فقط آنها را تشدید می‌کند.
در حالی که اکثریت قریب به‌اتفاق جوامع بیش از پیش فقیر می‌شوند، خصوصی‌سازی بهداشت و درمان، آموزش و پرورش، و بخش اجتماعی به سرعت به پیش برده می‌شود؛ و شرکت‌های بزرگ سرمایه‌داری، به ویژه صنایع نظامی، رکورد‌های جدید سود را ثبت می‌کنند. در سراسر جهان بیش از ۱/۶ تریلیون دلار امریکایی صرف جنگ‌افزار می‌شود که نیمی از آن به تنهایی به ایالات متحده امریکا تعلق دارد. بخش کوچکی از این مبالغ می‌توانست برای از بین بردن گرسنگی، سوتغذیه و بیماری‌های قابل درمان در افریقا، آسیا و کل جهان کفایت کند.
نیروها و مراکز گوناگون امپریالیستی، در عین این که بر سرسهم خود در بازارها و کنترول انرژی و منابع طبیعی به شدت باهم در رقابت هستند، بر علیه خلق‌ها و کشورهایی که به طرح‌های آنها گردن نمی‌نهند یکپارچه عمل می‌کنند. ما هر روز با حمله به حقوق مردم و به حق حاکمیت آنها، تا حد تصمیم گیری برای آینده آنها، توسط ایالات متحده امریکا با پیمان‌های گوناگون‌اش، یا ناتو، یا اتحادیه اروپا، یا نیروهای دیگر، روبه رو هستیم.
هرجا که سلطه سیاسی و اقتصادی سرمایه نتواند از طریق وسایل دیگری تامین شود، مداخلات نظامی، اشغال وحشیانه و تغییر خشونت بار رژیم‌ها ابزارهای مورد استفاده‌اند. بشریت از زمان حمله به یوگسلاوی (۱۹۹۹)، افغانستان (۲۰۰۱)، عراق (۲۰۰۳)، و لیبیا (۲۰۱۱) شاهد این امربوده است. بشریت شاهد نتایج این تجاوزات، نابودی زمین، اماکن، کشتار و درد و رنج میلیون‌ها نفر از شهروندان بی‌گناه، همراه با سرکار آوردن رژیم‌های متمایل به امپریالیسم، بوده است.
افزایش هجوم امپریالیستی در خاورمیانه
منطقه خاورمیانه همواره در مرکز توجه نیروهای امپریالیستی بوده است و همچنان باقی خواهد ماند. در حالی که امروز هدف اصلی سوریه است، ایران هدف بعدی این برنامه خونین برای کنترل منطقه است. سوریه بیش از ۲ سال است که به صحنه عملیات گروه‌های «اپوزیسیون» مسلحی بدل شده است که در اقدامات خرابکارانه شان برای بی‌ثبات کردن کشور و گستردن مرگ و ترور بر سر مردم سوریه، مورد حمایت، آموزش و هدایت قرار می‌گیرند.
با نقش مسلط شیخ نشین‌های خلیج فارس و ترکیه، و سرکرده گی ایالات متحده امریکا، ناتو و اتحادیه اروپا، دخالت در امور داخلی سوریه با اقدامات تحریک‌آمیزی مانند مورد آخر، یعنی ۲۱ اگست که بدون هیچ سندی ادعامی شد که سلاح‌های کیمیاوی توسط رژیم سوریه مورد استفاده قرار گرفته است، به سطح خطرناک تازه‌ای رسیده است. همان بهانه‌ها و اتهامات دروغین به کارگرفته شده در هجوم‌های قبلی امپریالیسم، اکنون در مورد سوریه تکرار می‌شوند. حتا کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد، به ریاست خانم « کارلا دپونته » دادستان سابق دادگاه بین‌المللی جنایی در لاهه، در ماه می ۲۰۱۳ اظهار داشت که به‌احتمال زیاد این گروه‌های «مخالف» هستند که از سلاح‌های کیمیاوی استفاده کرده‌اند.
شورای جهانی صلح از همان لحظه اول حمایت خود را از خواسته‌های برحق مردم سوریه برای تغییرات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در سوریه اعلام کرد؛ همان‌طور که در آغاز تظاهرات مردمی در سال ۲۰۱۱ حمایت خود را اعلام کرد. اما این حمایت ما، با این حقیقت که در این سرزمین گروه‌های مزدور مسلح، رزمنده گانی از چندین کشور در زیر پرچم «جنگ تمام عیار » مشغول از بین بردن، تخریب و کشتار هستند، فاصله بسیار دارد.
شورای جهانی صلح تاکید می‌کند که تنها نیروی مشروع برای تعیین آینده و رهبری سوریه خلق سوریه است که می‌تواند به صاحب واقعی دارایی و ثروت کشور بدل شود. ما به‌هیچ وجه و تحت هیچ بهانه ای با دخالت سیاسی و نظامی در سوریه موافق نیستیم. هیچ‌چیز مزورانه تر از این نیست که کسانی که بر امیرنشین‌ها حکومت می‌کنند، و یا رژیم‌هایی مانند ترکیه بخواهند دموکراسی را به سوریه « آموزش دهند» ، یا آن را «صادر» کنند.
شورای جهانی صلح از برنامه‌های امپریالیستی در خاورمیانه، به ویژه از طرح ایالات متحده برای «خاورمیانه بزرگ» که توسط ناتو نیز تایید شده است، به‌خوبی آگاه است. آنچه اکنون در سوریه در جریان است بخشی از این برنامه عینی است که ایران را به‌عنوان هدف بعدی خود قرار داده است. گرچه ایران به بهانه برنامه هسته‌ای‌اش هدف گرفته شده است، اما انگیزه واقعی، کنترل جیوـ استراتژیک و منابع غنی انرژی آن کشور است.
شورای جهانی صلح همبسته گی خود را با مردم ایران و نیروهای صلحدوست آن کشور در مبارزه پیچیده شان برای دستیابی به صلح، دموکراسی و پیشرفت اجتماعی اعلام می‌دارد و تهدیدات خارجی و تحریم‌ها را علیه ایران قاطعانه رد می‌کند.
در رابطه با فلسطین، رژیم اسراییل با حمایت ایالات متحده و اتحادیه اروپا، به سیاست اشغال، گسترش شهرک سازی، ساخت و ساز پست‌های بازرسی و دیوار جدایی، اعمال جنایتکارانه، و دستگیری‌های خودسرانه و قتل‌های سیاسی انتخابی ادامه می‌دهد. همه این‌ها بخشی از نسل کشی آرام در مقابل چشمان بشریت است. به طور همزمان، نیروهای عمده امپریالیستی و اسراییل راه را برتصمیم سازمان ملل متحد مبنی بر به رسمیت شناختن فلسطین به‌عنوان یک دولت عضو کامل مسدود می‌کنند.
ما باردیگر حمایت و همبسته گی خود با مردم فلسطین برای پایان دادن به اشغال و برای ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی در مرزهای ۱۹۶۷ و بیت‌المقدس شرقی به‌عنوان پایتخت آن، اعلام می‌کنیم. علاوه براین، ما خواهان خروج نیروهای اسراییل از بلندی‌های جولان سوریه و مزارع لبنانی «شبا » هستیم، و قاطعانه از حل مساله پناهنده گان فلسطینی بر اساس قطعنامه ۱۹۴ سازمان ملل متحد و آزادی همه زندانیان فلسطینی از زندان‌های اسراییل حمایت می‌کنیم.
شورای جهانی صلح بار دیگر برخواست خروج کامل تمام نیروهای اشغالگر از افغانستان و عراق اصرار می ورزد و نقش عربستان سعودی را در بحرین محکوم می‌کند.
شورای جهانی صلح و سازمان‌های عضو آن رابطه با تمام موارد فوق به طور فعال در بسیاری از نقاط جهان فعالیت کرده‌اند. به طور مشخص، شورای جهانی صلح در بسیاری از مناطق نزدیک به سوریه ابتکارات مهمی را همراه با « انجمن صلح ترکیه » در ماه نوامبر ۲۰۱۲ و اپریل ۲۰۱۳ در استانبول و انطاکیه، در نزدیکی مرز ترکیه و سوریه به کار گرفت. ما همچنین از پروژه « اقدام بین‌المللی برای عدالت» در ترکیه، با هدف اثبات همدستی جنایتکارانه دولت ترکیه در جنایت علیه مردم سوریه، حمایت می‌کنیم.
اتحادیه اروپا به‌عنوان «بازیگر جهانی» صفحه شطرنج امپریالیستی، دست در دست ناتو
در حالی که بحران اقتصادی سرمایه‌داری، همراه با سیاست‌های دولت‌ها و اتحادیه اروپا، به فقر و بدبختی ده‌ها میلیون نفر از مردم اروپا منجر شده است، اتحادیه اروپا در صدد توسعه هرچه بیشتر ارکان نظامی خود بر اساس « پیمان لیسبون» بمنظور ایفای نقش فعال در همکاری و رقابت در میان مراکز و نیروهای امپریالیستی است.
اتحادیه اروپا اخیراً عبارت « بازیگر جهانی» را در مورد خود بکار گرفته است که هدف‌های این اتحادیه را به وضوح نشان می‌دهد. به به‌اصطلاح « امنیت دریاها » توجه ویژه‌ای می‌شود که بر اساس آن اتحادیه اروپا قصد دارد به تامین‌کننده امنیت در برابر نیروهایی تبدیل شود که « مانع حرکت آزاد کشتی‌ها و تجارت» هستند. استراتژی « چرخش به سمت آسیا» ایالات متحده فرصت‌های جدیدی را برای حضور فعال و سهم بری از « مبارزه با تروریسم » برای اتحادیه اروپا ایجاد کرده است.
اتحادیه اروپا دیگر خود را به « مدیریت بحران » محدود نمی‌کند، بلکه علاوه بر آن، به اصطلاح « دولت سازی» را نیز هدف خود قرارداده است، که به معنی به مسند نشاندن رژیم‌های تحت‌الحمایه و متمایل به خودش است (مانند نمونه کوسوو).
عرصه‌های اصلی‌ای که اتحادیه اروپا به‌عنوان اهداف خود اعلام می‌کند عبارت اند از عرضه و مدیریت انرژی ( نفت، گاز، خطوط لوله) و منابع ذخایر آب. با توجه به اسناد استراتیژی‌اش، اتحادیه اروپا می‌خواهد در نشست سران آن در دسامبر ۲۰۱۳ رسماً این مساله را که امنیت اروپا به امنیت نواحی دارای منابع وابسته است، به تصویب برساند. این به وضوح هدف افزایش شعاع عمل را نشان می‌دهد که در آن سیاست خارجی « باید در خدمت و حفاظت ارزش‌ها و منافع اتحادیه اروپا » باشد. تا همین اواخر، اتحادیه اروپا در سه گروه عمده از کشورها، با هدف اعمال « استراتژی‌های جامع » برای ابزارهای اقتصادی، سیاسی و نظامی حضور داشت:
الف: سومالی ـ یمن ؛
ب: مالی ـ نیجر ـ موریتانی؛ و
پ: غرب افریقا، که در آنها کوشید با توسل به مسایل مربوط به انرژی، آب، و تغییرات جوّی،ازموضوع افراط گرایی مذهبی به‌عنوان بهانه ای برای مداخلات خود استفاده کند.
علاوه بر این، اتحادیه اروپا، با میلیتاریزه کردن هرچه بیشتر ساختار خود، اشکال جدیدی از همکاری « ادغام نیروها و اشتراک» را در مورد اعضای خود به کار می‌بندد . اتحادیه در حال ایجاد « گروه‌های جنگی » و افزودن بهانه « امنیت شهروندان اروپایی» به اهداف نظامی است، که به معنای اعلام علنی استفاده از نیروی نظامی در درگیری‌های مدنی و شورش‌های داخلی در آینده است.
اتحادیه اروپا در حال تقویت همکاری‌های خود با ناتو است، اما همزمان می‌کوشد تا ظرفیت لازم را برای پژوهش و فناوری خود « برنامه افق ۲۰۲۰» با هدف دستیابی به هواپیماهای بدون سرنشین و ماهواره‌های نظامی متعلق به‌خود ایجاد کند .
اکثریت قریب به اتفاق دولت‌های عضو اتحادیه اروپا اعضای ناتو نیزهستند است که اجلاس سران خود را در ماه اپریل ۲۰۱۴ در انگلستان برگزار خواهد کرد. ناتو بزرگترین ماشین جنگی امپریالیسم می‌کوشد با یک پارچه سازی تعلیمات در همه ارتش‌های دولت‌های عضو، هزینه‌های خود را کاهش دهد و آنها را مدیریت کند و این به معنای درگیر شدن ناتو در سیاست‌های امنیتی و دفاعی اتحادیه اروپا است.
شورای جهانی صلح و اعضای آن، به اقدامات لازم در مورد مسایل فوق‌الذکر در رابطه با اتحادیه اروپا و نشست‌های مورد انتظار سران ناتو دست خواهند زد.
« چرخش به‌سمت آسیا » استراتژی جدید ایالات متحده در آسیا ـ اقیانوس آرام
در منطقه آسیایی اقیانوس آرام این به اصطلاح « بازگشت ایالات متحده امریکا » به منطقه در واقع به معنای افزایش دخالت‌های ایالات متحده امریکا در منطقه است. ایالات متحده امریکا اعلام کرده است که ۶۰ درصد نیروی نظامی خود را در منطقه آسیایی اقیانوس آرام برنامه « چرخش به سمت آسیا » گسیل خواهد کرد. ایالات متحده امریکا کشورهای منطقه آسیایی اقیانوس آرام را تحت فشار گذاشته است تا با آن کشور پیمان استراتژیک ببندند و از هم اکنون با برخی از این کشورها پیمان‌هایی را به‌امضا رسانیده است. این کاربا هدف گسترش نفوذ نظامی ایالات متحده و همچنین بهره برداری از منابع زیرزمینی مانند منابع دریایی نفت و گاز در منطقه انجام می‌شود. ایالات متحده امریکا از قبل در تمرینات نظامی و دریایی مشترک درگیر شده و همزمان کمک‌های نظامی به برخی از کشورهای منطقه را افزایش داده است.
در کنار این دیدگاه که مرکز توسعه جهانی در حال انتقال به این منطقه است، افزایش درگیری ایالات متحده امریکا در منطقه اسیایی اقیانوس آرام، تهدیدی برای ثبات، امنیت و صلح منطقه بشمار می‌رود. به‌همین دلیل، مبارزه برای صلح در منطقه آسیایی اقیانوس آرام به یک اولویت در مبارزه برای صلح در جهان بدل شده است.
در آسیای مرکزی، ایالات متحده می‌کوشد تا به حضور مصیبت بار نظامی خود در افعانستان، در عین حفظ شبکه گسترده پایگاه‌های نظامی خود درآن کشور پایان دهد. ایالات متحده همچنین به نقض شدید استقلال پاکستان، از طریق بمباران‌های جنایتکارانه با استفاده از هواپیمای بدون سرنشین ادامه می‌دهد.
در شبه‌جزیره کوریا، جمهوری دموکراتیک خلق کوریا توسط پایگاه‌های نظامی امریکا و کلاهک‌های هسته‌ای آن دایماً تهدید می‌شود. تکرار تمرینات مشترک نظامی توسط ایالات متحده امریکا، جاپان و کوریا جنوبی فقط به تشدید تنش کمک می‌کند. شورای جهانی صلح از مبارزه خلق کوریا علیه برنامه‌های امپریالیستی، برای استقلال و حاکمیت ملی، برای غیرنظامی کردن و خلع‌سلاح هسته‌ای، و برای یکپارچگی مجدد کره با شیوه‌های صلح‌آمیز، حمایت می‌کند.
ما همچنین مایلیم همدردی صمیمانه و همبسته گی خود را با مردم فیلیپین که از پیامدهای غم‌انگیز طوفان «هایان» (یولاندا) که در آن هزاران نفر از مردم جان خود را از دست دادند و کل منطقه توسط بلایای طبیعی تخریب شد رنج می‌برند ابراز کنیم. در این چارچوب، شورای جهانی صلح افزایش حضورنظامی ایالات متحده امریکا در فیلیپین را، که با سواستفاده از مصیبت مردم در جهت تقویت حضور خود در منطقه بهره برداری می‌کند، همچنان که پیش از این با وقوع زلزله هاییتی در سال ۲۰۱۰ ترسایی انجام داد محکوم می‌کند.
افریقا: هدفی برای بازارهای جدید مواد خام
در افریقا استثمار وحشیانه توسط شرکت‌های فراملیتی، با پشتیبانی کامل نظامی ایالات متحده و اتحادیه اروپا همچنان ادامه دارد. میلیون‌ها نفر در فقر زنده گی می‌کنند و هزاران نفر هر روز به دلیل گرسنگی، کمبود دوا و آب آلوده می‌میرند. نیروهای امپریالیستی سیاست دیرپای تفرقه بینداز و حکومت کن خود را با مداخله مستقیم و از طریق ایجاد تفرقه و درگیری‌های داخلی به طور غیرمستقیم به پیش می‌برند.
افریقا به تیآتر تضادها ورقابت‌های درون امپریالیستی بدل شده است که به واسطه درگیری قابل توجه چین در آن قاره تشدید شده است. امپریالیسم در حال بازسازی اسلوب خود برای درگیری در قاره، از قبیل دخالت نظامی غیرمستقیم تر با استفاده از سرسپردگان خود در قاره مانند رواندا، اوگاندا و دیگران است.فرانسه کنترول خود را بر افریقای غربی از دست داده است و برای به سرکار آوردن سرسپردگان خود، مثلاً در ساحل عاج، به زور و فشار متوسل شده است، با این نگاه که شرایط لازم برای دخالت مستقیم آن کشور از طریق حضور نظامی ایجاد شود.
سرریز شورش‌های ناشی از جنگ امپریالیستی در لیبیا در سال ۲۰۱۱ ترسایی موجب بی ثباتی و بهره برداری از وهابی‌های افراطی و دیگر شبه نظامیان القاعده، که برای تقویت تعبد مذهبی از طریق وابستگان‌شان در نیجریا و دیگرکشورهای منطقه فعالیت می‌کنند و دیگر نیروها در منطقه که از ضعف دولت‌ها و عدم حضور ارتش درکشورهای حواشی بیابان « صحرا » بهره می‌برند شده است.
امپریالیسم همچنین رقابت‌های خود را با استفاده از تجارت و سرمایه گذاری (FDI)، از جمله با استفاده از « قانون رشد و فرصت افریقا» (AGOA) در برابر « پیمان‌های شراکت اقتصادی اروپا (EPAs) آشکار کرده است. هدف از این کار گره زدن عامدانه کشورهای از لحاظ اقتصادی ضعیف و دارای تولید ناخالص داخلی پایین با شرکت‌های فراملیتی قدرتمند غرب است تا قراردادهای طولانی‌مدتی را برای استخراج منابع و بهره برداری از آنها، بدون تحمل عواقب یا خسارات هرگونه انهدام زیست‌محیطی ناشی از گسترش ملموس صنعت و تولید در کشور میزبان، به امضا برسانند.
در این جا شورای جهانی صلح مایل است بار دیگر بر همبسته گی خود با مردم صحرای غربی تاکید کند. ما اشغال صحرای غربی توسط پادشاهی مراکش را محکوم می‌کنیم و بار دیگر بر همبسته گی خود با مبارزه عادلانه مردم «صحرا» برای حق مسلم‌شان در تعیین سرنوشت و تحت یک همه پرسی آزاد و دموکراتیک تاکید می‌ورزیم.
همبستگی با مردم مبارز امریکای لاتین
شورای جهانی صلح همبستگی عمیق خود را با خلق‌های امریکای لاتین، جایی که ما این روزها اجلاس خود را برگزار می‌کنیم اعلام می‌کند. امپریالیسم ایالات متحده، در اتحاد با نیروهای ارتجاعی منطقه، چندین دولت منطقه را، با اعمال فشار خاص بر کوبای سوسیالیستی و ونزویلا تهدید می‌کند. آن دولت همچنین می‌کوشد تا دولت‌های مترقی اکوادور و بولیویا را سرنگون سازد. بسیاری از کشورهای امریکای لاتین، با الهام از انقلاب کوبا، دستاوردهای مترقی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را ایجاد کرده اند که شرایط زنده گی مردم فقیر و کارگران را بهبود داده است. شورای جهانی صلح از این روندها، که منعکس‌کننده مبارزات طولانی برای توانمندسازی مردم و کنترول آینده خودشان است پشتیبانی می‌کند.
ایالات متحده امریکا و اتحادیه اروپا نقش ارتجاعی خود را در منطقه رها نکرده‌اند. در عین رقابت با یکدیگر، آنها دست در دست هم موافقتنامه‌های سیاسی، تجاری و نظامی را بر بسیاری از کشورها تحمیل می‌کنند. ایالات متحده امریکا، علاوه بر راه اندازی مجدد ناوگان چهارم نیروی دریایی خود، در حال استقرار پایگاه‌های نظامی جدید در امریکای جنوبی و مرکزی است.
شورای جهانی صلح مجدداً همبسته گی کامل قلبی خود را با انقلاب کوبا و مردم آن، ۵۵ سال بعد از پیروزی انقلاب، اعلام می‌کند و محاصره تحمیلی جنایتکارانه کوبا را توسط ایالات متحده امریکا محکوم می‌کند. علاوه بر این، شواری جهانی صلح خواستار تعطیلی اردوگاه‌های جمعی در پایگاه گوانتانامو و برچیدن کامل آن پایگاه از خاک کوبا است. ما خواهان آزادی ۴ کوبایی میهن‌دوست باقی‌مانده در زندان‌های ایالات متحده، که حبس‌شان به‌منزله عمل انتقام‌جویانه سیاسی علیه کوبا است هستیم.
در نشست این روزها در جمهوری بولیواری مهمان نواز ونزویلا، ما تلاش‌ها و برنامه‌های جنگ اقتصادی به اجرا گذاشته شده توسط الیگارشی علیه مردم و دولت ونزویلا را محکوم می‌کنیم. ما حمایت و همبسته گی خود با مردم ونزویلا، با صلح دوستان و نیروهای ضدامپریالیستی که از حق مردم برای تصمیم گیری درباره فرصت‌ها و مالکیت بر ثروت و سرنوشت خود دفاع می‌کنند، اعلام می‌کنیم.
تقویت شورای جهانی صلح برای موج جدید مبارزات علیه امپریالیسم و دفاع از صلح
افزایش تجاوز امپریالیسم علیه مردم جهان بشریت را در معرض خطر جدی قرار می‌دهد. امروز بیش از هر زمان دیگر ما به تشدید اقدامات ضدامپریالیستی و همبسته گی خود و تقویت جنبش‌های عضو شورای جهانی صلح در هر کشور نیازمندیم. از این راه است که می‌توانیم با دشمن اصلی خود مقابله کنیم و آن را شکست دهیم.
برای برآمدن از عهده این چالش و قرار دادن جنبش‌مان در خط مقدم مبارزه جهانی برای صلح، ما باید یک جبهه ضدامپریالیستی گسترده برای صلح ایجاد کنیم. به‌خصوص در دوران بحران عمیق اقتصادی سیستم، ما به برجسته کردن رابطه سرمایه داری و بحران آن با گرایش آن به جنگ و تجاوز نیازداریم. ما باید برنامه صلح خود را با تمام مبارزات ـــ برای مشاغل و حقوق و دستمزد مناسب، علیه تجاری‌سازی فرهنگ و آموزش و پرورش، و برای یک محیط زیست امن و مطمئین ـــ پیوند بزنیم.
ما برخی از اولویت‌های مبارزه ضدامپریالیستی شورای جهانی صلح در دفاع از صلح را برای دوره کنونی برجسته می‌کنیم:
ـ مبارزه علیه همه جنگ‌های امپریالیستی، تجاوز و فتنه انگیزی؛
ـ مبارزه علیه پایگاه‌های نظامی خارجی، برای انحلال ناتو، و برای حق خروج هر یک از خلق‌های کشورهای عضو ناتو؛
ـ مبارزه علیه جان گرفتن دوباره فاشیسم و بازنویسی تاریخ مبارزات خلق‌ها برای صلح و مبارزه ضدامپریالیستی؛
ـ همبسته گی با مبارزات عدالت‌جویانه مردم سراسر جهان، برای صلح و حق تعیین سرنوشت خویش؛
ـ امحای تمامی سلاح‌های هسته‌ای در سراسر جهان؛
ـ پایان دادن به همه نوع اشغال خارجی، حمایت از حق حاکمیت مردم، و حقوق مردم بومی؛
ـ محکوم کردن نقض منشور سازمان ملل متحد و حقوق بین‌الملل، ابزاری کردن و سواستفاده از سازمان ملل متحد؛
ـ همبسته گی با کارگران، جوانان مترقی، کشاورزان فقیر و همه مردمی که در سراسر جهان علیه حملات وحشیانه تحمیلی امپریالیسم و حکومت‌های ضد مردمی به حقوق و دستاوردهای خود مبارزه می‌کنند.
اجتماعی ـ بامداد۱۳/۴ـ۲۹۱۲