به بهانه زاد روز شاعر و آزادیخواه سترگ، رابندرات تاگور
میر عبدالواحد سادات
رابیندرانات تاگور آزادی خواه بزرگ ، نویسنده سترگ ادبیات مدرن هندوستان و در مقیاس جهان ، شاعر بزرگ و رومان نویسی ، فیلسوف ، موسیقیدان ، دریافت كننده دوكتوراى افتخارى اكسفورد
و نخستین شخصیت از قاره آسیا است كه برنده جایزه نوبل گردیده است .
اندیشه او بر بسیاری از بنیانگذاران هند مستقل و آزادیخوهان همانند نهرو ، مولانا عبدالكلام آزاد ، خان عبدالغفار خان ... بشمول گاندى تاثیر فراوان گذاشت و شخصاْ الهام بخش بسیاری از انقلابیون و مبارزان راه آزادی و ترقى بود . همو بود كه گاندى را به لقب میاتما ( روح بزرگ ) مسما نمود و یکی از عوامل تأثیرگذار در پیروزی گاندی شناخته مى شود .
هندیان از روی علاقه ای که به تاگور داشتند به او لقب گوردیو «Gurdew» ( پیشوا ) داده اند .
تاگور براى گاندی احترام زیاد داشت واو را به «میاتما» یا روح بزرگ، ملقب ساخت . اما در مقابل نظرات گاندى همیشه اندیشه هاى خود داشت و از آن دفاع میكرد . چنانچه مى گفت :
با تمام احترامی که به میماتما داروم، حق فردی خود می پنداروم که به عنوان مخاطب، معترض باشم، و از بیخ وبُن با بعضى نظریات شان مخالفت کنم ، زیرا پناهگاه من « ملت» نه، بل « بشریت » است. «بشریت » مجموعه یی از کُل هستی است، تنها ایستادن برسکوی اندیشه ملی، نیازما را به حیث انسان جهانی بر آورده نمی سازد.
و اساس آئین اش را بر آموزش های اخلاقی نهاد.او بر خلاف گاندی، حل مشکلات هند را فقط در تغییر هیات حاکمی نمی دید و خاطر نشان میساخت :
« ...مشکل اصلی ما حکومت و حاکم نیست. اگر می توانی فرهنگ مردم را دگرگون کن !». بر پایه همین نظریه تا توانست در شهرهای مختلف هند، مدرسه و دانشگاه ساخت .
شاید به همین دلیل میگویند :
« امروز هند بیش از آنکه وامدار استقلال طلبی گاندی باشد، بر سفره آینده نگری تاگور نشسته است».
در نوشته‌ا ی که برخی‌ها آن را زنده گی نامی و برخی دیگر وصیت نامی اش می دانند، درباره خودش چنین می گوید:
« شناخت واقعی خود آسان نیست... نه فیلسوف هستم و نه رهبر... کسانی هستند که پیامبران سپیدی و مظهر پاکی بوده‌اند... قلب خود را میان گل، خاک و علف و در میان درختان... خالی کردم... آنانی که در قلب خاک آشیان گرفته اند، کسانی اند که خاک را شکل داده اند، راه رفتن را بار اول بر خاک فرا گرفتند و در فرجام، سرهای خود را بر خاک می نهند و می آرامند... من دوست آنانم... من شاعروم .»
سرود های ملی هند و بنگله دیش ، از اشعار ناگوار انتخاب شده است .
رابیندرانات تاگور شاعر بزرگ شرق و شخصیت فرهنگی و عرفانی محبوب شرقیان به زبان های هندی و بنگالی شعر می سرود و اشعار خود را به انگلیسی نیز برگردان می نمود .
اشعاری نغز او در زبان و ادبیات شبه قاره هند انقلاب پدیدآورد. به ویژه اشعار معروف به گیتانجالی که به زبان‌های بسیاری ترجمی شده‌است. تاگور بخاطر همین اشعار در سال ( ۱۹۱۳م ) جایزه نوبل را در ادبیات دریافت کرد.
خوشبختانه تعداد از آثار تاگور بشمول کتاب پر شهرت گیتانجالی به زبان دری برگردان گردیده است . در افغانستان و در بین افغانان شهرت تاگور با داستان معروف « کابلی والا » پیوند خورده است .
منحیث حسن ختام سخنان ازاین بزرگمرد و شاعر همی زمانه ها متذكر میشوم :
- زرتشت به وسیله فلسفه خود بشر را از بار سنگین مراسم ظاهری آزاد ساخت.
- امید ، نان روزانه آدمی است.
- سعادت حقیقی را در عشق جست وجو کنید.
- آن که نهالی غرس کند . با این که می داند هرگز در پناه سایه آن نخواهد آرومید دست کم به پویشی در فهم فلسفه حیات کوشیده است.
- آن که از قضاوت می ترسد ، از عدالت نیز ترسیده است .
بامـداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۳/ ۲۲ـ ۱۰۰۵
استفاده ازمطالب بامداد با ذکرماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2022