فدراسیون جهانی سندیکا های کارگری وجایگاه سازمان بین المللی کار
سازمان جهانی کار « آی- ال- او ILO» صد ساله شد.
به‌همین مناسبت نشست‌های سالیانه این نهاد در ژنیو با حضور اعضا با مباحثی پیرامون مسایل روز سندیکایی، جایگاه سازمان جهانی کار، و جز این‌ها برگزارشد. نقش و نفوذ دولت‌ها طی سه دهه اخیر در این نهاد بین‌المللی افزایشی جدی یافته و این امر به جایگاه و عملکرد سازمان بین‌المللی کار در دفاع از حقوق کارگران و حفاظت از حقوق بنیادین کار آسیب وارد آورده است.
امروزدرهیات مدیره سازمان جهانی کار که ۵۶ عضو دارد دولت‌ها نقشی غالب پیدا کرده‌اند. ترکیب هیات مدیره سازمان بین‌المللی کار ۲۸ عضو از دولت‌ها، ۱۴ عضو از سندیکاهای کارگری و ۱۴ عضو نیز از تشکل‌های کارفرمایی را در برمی گیرد. باید یاآور شد که از ۲۸ نماینده دولت‌ها در هیات مدیره، ۱۰ عضو به صورت دایم از کشورهای پیشرفته سرمایه داری گزینش می شوند.. سندیکاهای کارگری همواره خواستار رفع تبعیض در گزینش هیات مدیره براساس شفافیت، اصول دموکراتیک، و برابری حقوق اعضا بوده‌اند. امسال بمناسبت صدسالگی سازمان کار دبیرکل فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری با انتقاد از نقش مخرب دولت‌ها در هیات مدیره این نهاد بین‌المللی، مبارزه مشترک سندیکاهای کارگری برای ترسیم آماج‌ها و تحول به سود سندیکاهای کارگری دراین نهاد بین‌المللی را خواستارشد.
سخنرانی گیورگ موریکوس دبیرکل فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری در صد وهشمین کنفرانس سازمان بین المللی کار
امید درمبارزات ما موج می زند!
دوستان گرامی، همکاران، خانم ها، و آقایان،
صد سال از بینادگذاری سازمان بین‌المللی کار سپری شده است، و این فرصتی است که هدف‌ها و دستاوردهای آن از منظر طبقه کارگر ارزیابی شود تا جنبش سندیکایی رزمنده تصویری درست از دستاوردها و نتیحه آن داشته باشد.
ما معتقدیم که تاریخ سازمان بین المللی کار « آی- ال- او ILO» به دو دوره اصلی تقسیم می شود:
از زمان تاسیس تا ۱۹۹۰ ترسایی ،
و از ۱۹۹۰ تا امروز.
این سازمان در دوره نخست تاریخش، در مجموع نقشی مثبت داشته است و بیشتر زمان ها در مورد حقوق زحمتشکان نقش حفاظتی‌ای قاطع ایفا کرده است. همکاری‌های بین‌المللی از نقش « آی- ال- او ILO» حمایت و همچنین از وجود آن بهره مند بوده‌اند، با نقش انکارناپذیر اتحاد جماهیرشوروی، جمهوری خلق چین، و بسیاری دیگر از کشورهای سوسیالیستی و کشورهای عضو جنبش غیرمتعهدها. این همکاری‌های مشترک متحدی قوی در کنار خود داشتند: جنبش سندیکایی جهانی همراه با نقش رهبری کننده فدراسیون جهانی سندیکاها. آن‌ها مبارزات پرشکوه کارگران را در کنار خود داشتند.
موفقیت در بدست آوردن خواست‌های بزرگی چون: امضا قراردادهای دستجمعی، تامین اجتماعی، هزینه‌های اجتماعی، بهبود دستمزدها، افزایش دستمزد، پیشرفت در آزادی‌های دموکراتیک سندیکاها و تامین حقوق سندیکایی، در نتیجه چنین مبارزاتی بود. اتحادیه‌های کارگری در چهار گوشه گیتی تشکیل شد.
مهم نیست که مخالفان با چه حرارتی دست به تبلیغات می زنند، حقیقت همیشه خود گویاست.
بعد از فروپاشی‌های ۱۹۸۹-۱۹۹۱ ترسایی و تغییرهای اتفاق افتاده در خلال این سال‌ها، موقعیت و نقش « آی- ال- او ILO» و همچنین دیگر سازمان‌های بین‌المللی تغییر کرد. این روزها، وزیران و نخست وزیران با دادن وعده‌های میان خالی و بیان واژه‌هایی دهان پرکن در این کنفرانس‌های سالیانه شرکت کرده و سعی می کنند که تصویری واهی از واقعیت‌های جاری نشان دهند.
تا پیش از ۱۹۹۱ ترسایی کارفرمایان حاضر نبودند چیزی درباره « آی- ال- او ILO» بشنوند. حالا « آی- ال- او ILO» را متحد خود می دانند. چرا؟ هرکسی به این پرسش باید بیندیشد و پاسخ خود را برای آن پیدا کند.
اما برغم بعضی گفته‌ها، واقعیت در محیط های کاری چیز دیگری را بیان می کند. در محیط‌ه ای کاری، کارگران از تعرض دولت‌ها به حقوق شان، از بیکاری و اخراج، از استفاده از کارگر غیرمتشکل، از خصوص سازی‌ها، از فقر و بربریت سرمایه داری در رنج و عذاب هستند.
واقعیت در دریای مدیترانه است، جایی که مادران و کودکان به دلیل تلاش شان برای گریز از تعرض‌های امپریالیستی در دریا غرق می شوند.
این تصویر همچنین نتیجه نقشی که « آی- ال- او ILO» در وضعیت کنونی و در رهبری جنبش سندیکایی بازی می کند می تواند ارزیابی شود.
ـ از سال ۱۹۶۰ ترسایی محاصره اقتصادی کوبا ادامه دارد. سازمان‌های بین‌المللی چه کاری در این مورد انجام داده‌اند؟
ـ در ۱۳ ماه می ۲۰۱۴ در شهر سوای ترکیه ۳۰۱ نفر کارگر کشته شدند. سازمان‌های بین‌المللی در این مورد چه اقدامی کردند؟
ـ در آتش سوزی کارخانه لباس دوزی پلازای رعنا در بنگلادش ( در ۲۴ اپریل ۲۰۱۳ ترسایی ) ۱۱۳۲ کارگر زن به قتل رسیدند. چه کسانی را به خاطر این جنایات تنبیه کردند؟
ـ درچیلی دولت اقدام‌های غیردموکراتیک شرکت کاترپیلار را نادیده می گیرد. دفتر مرتبط با « آی- ال- او ILO» چه کاری انجام داد؟
ـ سازمان‌های بین المللی برای حفاظت کارگران فلسطینی، سوریه ای، عراقی و یمنی در قبال تجاوزهای امپریالیستی چه اقدام‌هایی انجام داده‌اند؟
فقط حرف! این است وضعیت کنونی.
امروزه سران کشورها اینجا آمده و به ما می گویند که سیاه سفید است!
آقای ماکرون، به تظاهرکننده گان حمله کرده و آنان را سرکوب می کند، ۱۰۰۰ کارگر نیروگاه ذغالی را اخراج کرده و طی روزهای گذشته آقای محمد لاقیا، عضو پارلمان و ازحزب ماکرون، در بازدیدش از اینجا، با وارنه نشان دادن واقعیت‌ها، تهدید می کند که از فعالیت سندیکایی واحد ۱۳ سندیکای « ث ژ ت CGT» (کنفدراسیون سندیکاهای فرانسه) جلوگیری خواهد کرد. آقای ماکرون و خانم مرکل هر دوی آنان سازمان بین‌المللی کار را ابزاری برای اجرای سیاست‌های شان می بینند. هم زمان با آن، آنان سیاست‌های ضد کارگری شان را با تشدید امر نوفاشیزم و بیگانه‌هراسی تقویت می کنند. این تصویرتنها می تواند با مبارزات متحد و طبقاتی کارگران تغییر یابد، با تقویت پایه‌های اتحادیه‌ها، با گسترش دموکراسی اتحادیه ای. این امید در مبارزات ما نهفته است./مردم
سایت فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری
http://www.wftucentral.org/108th-ilc-plenary-session-speech-of-george-mavrikos-wftu-general-secretary/