زحمتکشان فرانسه، نولیبرالیزم را به چالش می طلبند
کیوین دانشجوی دانشگاه پاریس می گوید : « من نه کارمند دولتم، نه کارگر راه آهن و نه کارمند خدمات اجتماعی، اما من و امثال من استفاده کننده این خدماتیم. ما هم شاهد این هستیم که با به وجود آوردن مانع هایی در برابر ورود جوانان به دانشگاه ها، جوانان هم به خدمات آموزش عالی دسترسی پیدا نخواهند کرد.»
هفت سندیکای کارگری فرانسه که سندیکاهای معروف این کشور و ازجمله سندیکای چپ “ث.ژ.ت” را در برمی‌گیرد، پنجشنبه ۲ ۲۲ مارچ ۲۰۱۸، به منظور دفاع از خدمات سیستم اجتماعی همگانی و حفظ آن، ازجمله راه آهن، اعتصاب و راهپیمایی گسترده دراکثر شهرهای فرانسه برپا کردند. حزب‌ها و سازمان‌های چپ کشور، ازجمله حزب کمونیست، جبهه چپ، حزب سبزها و برخی حزب‌ها و سازمان‌های دیگر و نیز نماینده گان شان درپارلمان فرانسه ضمن شرکت در این راهپیمایی، در بیانیه ییمشترک به‌ا تفاق هم از حرکت این جنبش پشتیبانی کردند.
در این پنجشنبه، کارگران راه آهن و کارکنان بخش خدمات عمومی، آموزگاران، پرستارها، دانشجویان و بازنشسته گان، به حمایت از مطالباتی نظیر افزایش دستمزد، ایجاد شغل همراه با شعار: «کارکنان راه آهن و کارمندان خدمات عمومی خواست‌های مشترک دارند»، به خیابان‌ها آمدند.
برنامه ریزی این اعتصاب‌ها و تظاهرات- که با شعار دفاع از سیستم خدمات اجتماعی همگانی و از اوایل ماه فبروری ۲۰۱۸ ترسایی آغاز شده بود، با عملی کردن آن در ۲ حمل ۹۷13، به نظرسنجی یا (ریفراندومی) همگانی در دفاع از سیستم خدمات اجتماعی تبدیل گردید. بی شک پیوستن صف پرشمار کارکنان راه‌آهن به صف های فشرده کارکنان خدمات اجتماعی، کارمندان دولت، کارمندان استانداری‌ها، بیمارستان‌ها از مسیرهای گوناگون این راهپیمایی اعتراضی به یکدیگر و ادغام در همدیگر و رهسپار شدن شان به سوی میدان باستیل پاریس در پایان روز، با وجود دود غلیظ ناشی از شلیک های گاز اشک آور، به شکوه این تظاهرات افزود. یک فعال سندیکای چپ « ث.ژ.ت »،از قصد وزارت کار چنین گفت: « خواست ما و کارکنان راه‌آهن یکی است، پروژه اصلاح خدمات اجتماعی دولت، هدف اش تضعیف پوشش خدمات اجتماعی برای همه کارکنان و کارگران است. از کارمندان راه آهن شروع می کنند تا نوبت به دیگران برسد. به زودی بر ضد حق وحقوق بازنشسته گی هجوم خواهند آورد. امروز من هم خودم را کارمند راه آهن می دانم. …»
کیوین دانشجوی دانشگاه پاریس، که در صف نخست تظاهرات در کنار ۷ اتحادیه سندیکایی راه می پیمود، گفت: « من نه کارمند دولتم، نه کارگر راه آهن و نه کارمند خدمات اجتماعی، اما من و امثال من استفاده کننده این خدماتیم. ما هم شاهد این هستیم که با به وجود آوردن مانع هایی در برابر ورود جوانان به دانشگاه ها، جوانان هم به خدمات آموزش عالی دسترسی پیدا نخواهند کرد.»
ژان وینس، مسوول ناحیه ای در امور بهداشتی سندیکای « اس. یو. دی »، ضمن ابرازنظر در این باره، گفت: « سیستم خدمات عمومی تنها تضمین کننده دسترسی همه گان به سیستم بهداشتی است. ما فقط ازمنافع کارکنان این بخش دفاع نمی کنیم، بلکه هدف ما تضمین دسترسی مردم به این خدمات، بدون سد مادی و اقتصادی و مکانی در همه جا و برای همه گان است.» یک پرستار بخش روان پزشکی با ابراز نگرانی از جذب بخش‌های سودآور درمان درکشوراز سوی درمانگاه های خصوصی و تسلط آن ها بر این بخش‌ها، گفت: « در برخی از مناطق دیگر بخش زنان وجود ندارد. در بیمارستان‌های عمومی پنج تا شش ماه طول می کشد تا موارد خاص درمانی آسیب شناسی شوند، در صورتی که در بخش خصوصی این مدت به ۱۵ روز کاهش می یابد، به ویژه در مورد چشم پزشکی و روان پزشکی کودکان، هر چه زمان بگذرد، درمان مشکل تر می شود. »
اتحادیه وکلای فرانسوی نیز به میدان آمدند و به معترضان پیوستند. سندیکای وکلا همراه با آهنگ مارسی‌یِز، سرود ملی فرانسه، و در لباس سفید و سیاه وکالت، چنین شعار می‌دادند: « داد خواهان، به صف ما ملحق شوید! » یکی از وکلا به نام پاسکال تلمن، که درباره به اصطلاح اصلاحات قضایی ابرازنظر می کرد، گفت: « اگر برخی کمک‌های قضایی حذف شوند، تعداد زیادی نخواهند توانست از خدمات همه گانی دادگستری استفاده کنند. »
آموزگاران و دانش‌آموزان هم به جنبش مبارزه با دستبرد به سیستم خدمات اجتماعی پیوستند. دانش‌آموزان دبیرستانی بر ضد به اصطلاح اصلاح سیستم آموزش دبیرستانی و تغییر در دیپلوم دبیرستان بسیج شده‌اند. وخامت شرایط بازارکار، ترس از تهدیدهایی که نسبت به وضعیت شغلی می شود و تأکید بر خواست جامعه ایی پاسخگو، مجموع سازمان های مرتبط با آموزش وپرورش را بسیج کرده است.
اکسل، معلم جوان ورزش، که با همکارانش برای رویارویی با حمله های دولت به سیستم خدمات عمومی به خیابان آمده بود، گفت: « ما از خدمات اجتماعی دفاع می کنیم و مخالف سیستمی هستیم که نمی خواهد ببیند که این خدمات برای مبارزه با نابرابری‌ها و ایجاد زنده گی مناسب برای هرفرد، ضروری و اجتناب ناپذیر است. »
باوجود اینکه دانش‌آموزان بر ضد به اصطلاح اصلاح سیستم آموزشی در مدارس و به ویژه تغییرهای وسیع در رابطه با امتحانات دیپلوم فارغ التحصیلی دبیرستان به میدان آمده اند، ولی بسیاری، به کارکنان راه آهن می‌اندیشند. بسیاری ازمعترضان به درستی از آن بیم دارند که حمله به دستاوردهای کارگران راه آهن درواقع آزمایشی برای امکان دستبرد به کلیه دستاوردهای زحمتکشان است.
پیر فلینگ، استاد بازنشسته دانشگاه، گفت: « اکثر شرکت‌کننده گان در راهپیمایی امروز آرزو می کنند که کارکنان راه آهن به سمت اعتصابی وسیع بروند. آنان معتقدند که باید جنبش کارکنان راه آهن پیروز شود و آماده‌اند تا به پیروزی این خیزش یاری رسانند و بر این باورند که درصورت عقب نشینی کارکنان راه آهن، همه خدمات عمومی در مخاطره قرار خواهد گرفت. گفته او فراخوانی باهدف « همگرایی مبارزات » در برابر هجوم بی سابقه به خدمات عمومی و همبسته گی ملی است.
بسیج پیروزمندانه امروز، آخر کار نیست!
کلر ونسان همراه با خانواده و پدر بازنشسته اش به راهپیمایی آمدند. او که کارمند شرکت بیمه خصوصی « گروپاما » است، گفت: « ما برای خدمات عمومی مالیات می دهیم، نمی‌گذاریم این خدمات از بین برود.» این عضو سندیکای « ث.ژ.ت » ، خواهان سیستم خدمات عمومی اجتماعی موردنیاز اکثریت مردم است و نه واگذار کردن این خدمات به بخش خصوصی که هدف اش تنها سودآوری است. همه انتظارات، تمام امیدها و همه خواست‌های ۱۸۰ راهپیمایی توده‌ای در سراسر فرانسه با بسیج پیروزمندانه روز پنجشنبه پایان نمی پذیرد. کارمندان هواپیمایی ایر فرانس از جمعه همین هفته وارد میدان می شوند. اعتصاب مجدد و تکراری کارکنان راه آهن از روز سه شنبه ۳ اوپریل شروع می شود و سه ماه، یعنی تا ماه جون، ادامه می یابد. باید منتظر جنبش‌هایی دیگر مثل گروه سوپرمارکت‌های «کارفور» نیز بود.
سندیکاهای خدمات اجتماعی روز سه شنبه ۲۷ مارچ به منظور ادامه جنبش تصمیم گیری کردند. آقای باپتیس تالبو، دبیر سندیکای « ث.ژ.ت » در بخش خدمات عمومی، گفته بود: « ما همه در برابرمنطق راست گرایانه ایستاده گی می کنیم، منطقی که خواهان پَسر‌ویِ جامعه است. ما در برابر دولت سخت گیر به همگرایی نیاز داریم.»
دونیس توربه دلف، دبیرکل سندیکای « سولیدر» ، تا کید کرد: « اگر همه گان چهره واقعی ماکرون را بشناسند و به منطق او که همه چیز را برای بالادستان می خواهد پی ببرند، به تحقیق می توانند در تمام بخش‌هایی که در معرض هجوم دولت قرار گرفته است به همگرایی دست یابند.»
پیر لوران، دبیرملی حزب کمونیست فرانسه، در تظاهرات ۲۲ مارچ ۲۰۱۸اعلام کرد: « ما نخواهیم گذاشت سیستم خدمات عمومی قربانی شود.» پیر لوران که از تریبون روزنامه اومانیته سخن می گفت، خطرهای خصوصی سازی خدمات عمومی را چنین تشریح کرد: « فکر می کنم در این چند هفته اخیر خشم مردم نسبت به سیاست‌های ماکرون، یعنی سیاستی که خدمات اجتماعی را قربانی می کند و به نفع ثروتمندان است، افزایش یافته است. مردم و زحمتکشان فرانسه امروز در پاریس و تمام فرانسه برای دفاع از تمامی بخش‌های سیستم خدمات عمومی به خیابان‌ها آمده‌اند: ما از حقوق و اشتغال کارمندان بیمارستان‌ها، دادگستری و پُست دفاع می کنیم. زیرا اگر اقدام نکنیم همه چیز از بین رفته و به شرکت های خصوصی واگذار می شود و نابرابری‌ها بیش از پیش افزایش خواهند یافت. و من بر این باورم که بیداری اجتماعی و سیاسی در فرانسه درحال رشد است، بیداری‌ای که می گوید ما نخواهیم گذاشت خدمات عمومی قربانی شود، ما برای بازسازی پویایی کشور به خدمات عمومی نیاز داریم. فکر می کنم مرحله تازه پس از ۸ ماه حکومت ماکرون شروع شده است.»
مسوولان سندیکاهای کارگری فرانسه اعلام کرده‌اند: « ما فکر می کنیم که به روزهای بسیج دیگر و بیش تری همچون روز ۲۲ مارچ نیاز داریم.»
فیلیپ مارتینز، دبیرکل « ث.ژ.ت » گفت: « من متوجه شدم بازنشسته گان به طور گسترده بسیج شده بودند و گامی کوچک نیز از سوی نخست وزیر را شاهد بودیم. بنابراین، بسیج همیشه مفید است. ابن تظاهرات همگرا بیان نیاز به خدمات عمومی در همه عرصه‌هاست. ما فکر می کنیم به روزهای بسیج دیگری برای گسترش جنبش نیاز داریم.» ث.ژ.ت به منظور برپایی تظاهراتی گسترده شامل همه بخش‌های کارکنان عمومی و خصوصی فرانسه در ۱۹ اپریل، فراخوان داده است. فیلیپ مارتینز در مصاحبه ایی با روزنامه اومانیته به این فراخوان اشاره کرد و گفت: « مبارزات زیادی در جریان است، ما باید بسیار دقیق عمل کنیم.»
برنادت گروازون، دبیرکل « اف. اس. یو » ، گفت: « این بار، باوجود این که سندیکای ٬سی. اف. دی. تی٬ و ٬یو.ان.اس. ای٬ حضور نداشتند، بسیج عمومی پرقدرت تر از سابق ( ۱۰ اکتبر ۲۰۱۷ ترسایی) بود. این ما را تقویت می کند. کارکنان حضور دارند و دست بردار نیستند (در پاریس و جاهای دیگر اعضای این دو سندیکا نیز در تظاهرات حاضر بودند). این بسیج نیاز مبرم جامعه است، به ویژه که از میانه ماه جون، مذاکرات بر سر دستمزد آغاز خواهد شد، در زمانی که بودجه هنوز تنظیم نشده است. کارمندان دولت در ۱۰ سال گذشته ۹ درصدِ قدرت خرید شان را از دست داده‌اند. باید دستمزدها افزایش یابد. ما همچنین با هجوم دولت به خدمات عمومی مبارزه می‌کنیم.»
پاسکال پاواژو، عضو فدراسیون سندیکای نیروی کار « اف. او» ، اظهار داشته است: « دولت قصد اصلاح کرد ن امور را ندارد، بلکه درصدد است که همه چیز را ویران کند، ازجمله قانون کار و مقررات مربوط به آن، امنیت اجتماعی، و خدمات در بیمارستان‌های عمومی را. این دولت درحال متزلزل کردن اساس جمهوری است. ما در اینجا می‌خواهیم به امانویل ماکرون بگوییم ٬ دنیای اختراعی شما را نمی خواهیم!٬ بلکه برعکس، ما می خواهیم که قراردادهای جمعی که ۹۳ درصدِ کارکنان را در بر می گیرد گسترش و بهبود یابد. بخش‌های مختلف جنبش بیشتر و بیشتر به هم می‌پیوندند.»
دونیس توربه، از سندیکای سولیدر، نیز اظهار داشت: « به‌هرترتیب، همگرایی کارکنان و مزد بگیران اجتناب ناپذیر است.»
در قسمتی از فراخوان مشترک و کنفرانس مطبوعاتی حزب ها سازمان‌های چپ به منظور بسیج جنبش کارگران راه آهن و مجموع کارکنان خدمات عمومی و کاربران‌شان و همبسته گی با آن‌ها، که از سوی حزب‌های کمونیست، جبهه چپ، سبزها، و نیروهای مدافع یک جایگزین دموکراتیک در فرانسه صادر گردیده، اعلام شده است: « ما برای دفاع از دسترسی به خدمات عمومی و دفاع از بسیج همه کارکنان به خیابان‌ها می آییم. …» حزب کمونیست فرانسه و گروه پارلمانی آن، گروه پارلمانی فرانسه نافرمان (طرفداران ملانشون)، حزب‌های اکولوژی و سبزها، حزب آقای آمون ( وزیر و عضو سابق حزب سوسیالیست) و شش حزب و سازمان دیگر، با امضای بیانیه مشترک از دولت انتقاد کردند و نوشته‌اند: « دولت می خواهد خدمات اجتماعی را به یک شرکت بورس در کاک ۴۰ تبدیل کند (کاک ۴۰ نام مجموع شرکت های بزرگ در بورس فرانسه است)» ، این دولت « کارگران و کارکنان راه آهن را یک قشرممتاز و مرفه معرفی کرده و بازنشسته گان، دانشجویان و… را مسوول ویرانی فرانسه می داند.» / مردم
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۴/ ۱۸ـ ۱۵۰۴
یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .
استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.
Copyright ©bamdaad 2018