قنــدوز همیشه هست...

زیبـا تـرین شهــر وطن را فــروختنـــد
در آتـش معــاملــه ، آن را بســـوختنــد
اما نمـرده است ، قنــدوز همیشه هست
این شهر، قلب پرتپش خلق کشور است
قندوز نماد رزمی وحماسه پـــرور است
با صد دریغ ودرد که این شهر پر غرور
در دست جانیــان وغــــلامان خـــارجی
برخاک و خون نشسته و فریاد می کشد
در کوره های آتش فاشیزم مذهبی
میسوزد و نظیر هلوکاست میشود
اما هنوز عطــش قصابان اجنـبی
بر خون مردمان وطن دور میزند
زیرا در این معامله و سازش کلان
کندوز یگانه حادثه دلخراش نیست
در هرکجا معــاملـه بــازان دیگر است
در هر نقاط ، آتش سوزان دیگر است
کندوز بیان روشن اوضاع کشور است
لعنت به این خرابی واین آتــش نفاق
لعنت به این تباهی واین کینه وشقاق
مردم به نا امیدی ودر انتظار مرگ
در کوره های آتش نازییُ این زمان
در منجلاب آتش و غم گیر مانده اند
ننگ است بر جبین سران حکـومتی
نفرین به این بلندی وپستی وچاکـــری
این دست نشانده گان برونمرزیی وطن
تاکی به همچو معامله مزدور میشوند
از خون بیگنه همـــه مشهور میشوند
اما نه دیر پاست
چون بار شان کج است بمنزل نمیرسد
زیرا مدافعان وطن در دفاع خاک
حماسه آفرینی وایثــار مـی کنند
با حکم عادلانه تاریخ ، یکزمان
با اتحاد وحــدت در روز رستخیز
با صد خروش خلق بپا خاسته وطن
فــریاد دادخــواهـی این ملت شریف
تا قله هـای فتح به آفاق می رسد
آنگاه مردمان همه پیروز میشوند
(عبدالوکیل کوچی)