گل یکرنگی
مبـــارک بـــاد نــــوروز خجستــــــه
که سرما از قدومش رخـــت بستـــــه
چودیبا سبـــز پوش است کوهساران
زباد جان فضـــای مشــک رستــــــه
بهـــار آمـــد بــیا تــا گل فشـــــا نیــم
سرود صلــح و یک رنگی بخوانیـــم
بیا که مشعل و حــــدت فــــرو زیـــم
که از فیضش شبی ظلمـت بــرا نیـــم
بیـــــا د روز نــو با یــــــد شگفتـــن
چــو آهــو در تـــلا ش صلح جستـــن
ز فرصــت بهرهء بسیـــــار با یـــــد
غبــــار کا هـــلی از خویش شستـــن
گلی یکرنگـــــی و الفـــت بکــار یـم
به کــار مردمی همـــت گمــــار یــم
دهیـــم دســـت بــرادر وار بـــا هـــم
بنای گلـــشن و حــــدت گــــذاریــــم
صـــبـا آورد بـــوی نـــــو بـــهـــاری
شمیم و عطـــر گــل از لا لــه زا ری
خو شــا فصـل بهــاروتازه گی هـاش
که فصل جنبش است و کـــاروبـاری
ببــارد همچو در, بــــاران رحمـــــت
که گـــردد باغ وبستـان پــر زنعمـــت
بچیــنـــد, دامــن و یــرانـــگــــری را
زگــیــتی دایـمــا, آن دســــت قـــدرت
تـــرا بـــا شــــد زرو امــوال بسـیـــار
بگــیـــر دســت یـتیـم و پیـــــر بیمـــار
چو بــوی کل شــو و دل شــاد گردان
که بـاشی ســرفــراز دیــن و هــم دار
الهــــی ملک مــــا آبـــــاد گـــــردا ن
دل افســــرده گا نش شــاد گـــــردا ن
کشیـــــده اهــل میهــــن رنج بسیــــار
زبنـــــد غــــم هــمـــه آزاد گـــــردان
عزیزه عنایت