ریشسفیدان وطندوست مهمترین تکیه گاه مردمی وپیام آوران صلح اند
ازدفترچه خاطرات عبدالوکیل کوچی
ده ها سال قبل رهبر فرزانه حزب دموکراتیک خلق افغانستان میگفت:« در میان مردم بروید ،از مردم بیاموزید ، برای مردم بیاموزانید ، در غم وشادی مردم شریک بوده ودرخدمت مردم باشید». بربنیاد همین وصایای حیاتی وفنا ناپذیربود که راه حزب دموکراتیک خلق افغانستان را انتخاب نمودم ، راه مکتب انسانیت ، راه عشق به مقام انسان واحترام به مقام انسا نی که کارمل بزرگ آنرا رهبری میکرد .
هنوز بیش از یکسال و چند ماهی از تا سیس حزب نگذشته بود که میر محمد شاه آغا همدرس وهمصنفم در دارالمعلمین کابل ،ضمن آنکه بنده را به حزب دعوت وبه مبارزه تشویق ام نمود ، نظرم را در رابطه به جریانات سیاسی جویا شد .آنگاه همین سخنان انساندوستانه رهبرفرزانه حزب بیادم آمد که راه مرا به سوی مردم می گشود و براساس آن برای نخستین بار بود که سرنوشتم را به جریان دموکراتیک خلق افغانستان گره زدم وهر باری که در ایام رخصتی های زمستانی به محلات برمی گشتیم همین نصایای پر بار رهبری بطور موکد برای ما گفته می شد که بتاسی ازآن برنامه کاری به خاطر تحقق مسوولیت های مردمی و تشکل مردم به فعالیت های گسترده اجتماعی عملا راه اندازی گردیده وبا ایجاد اتحادیه های صنفی ، انجمن ها وکلپ های ورزشی در شهرها وقصبات حضور رفقای حزبی درغم وشادی مردم بشکل گسترده وفعال پر رنگ ترمی شد و دهاقین را در هنگام جمع آوری حاصلات شان یاری می رساندند .
پس از قیام مسلحانه ثور دولت دموکراتیک افغانستان به منظورخدمت به مردم ، برنامه های کاری و پروگرام های مترقی ونوسازی حیات سیاسی ، اقتصادی ،اجتماعی وفرهنگی را در پیش گرفت . دیری نگذشته بود که نظام نوپا ودموکراتیک به چالش ها وتنش های سازمان یافته از خاک پاکستان مواجه گردید .اما دولت مردمی افغانستان با مشارکت دادن وسیع مردم در حیات سیاسی اجتماعی و شریک ساختن نظریات جمعی در تصمیم گیری های سازنده وحیاتی ، مسایل صلح وثبات کشور را در صدر وظایف خویش قرار داده وبه منظور فعالیت های اجتماعی وتحکیم پایه های دولتی در میان مردم به خاطر تامین امنیت پایدار در کشورخواهان سهمگیری فعال مردم ، خاصتاَ معززین کشور بود. ریشسفیدان وطندوست به مثابه گلهای سرسبد جامعه منحیث ترجمان خواسته های شریفانه مردم وپیام آوران صلح وثبات در کشور ، مسوولیت خطیر تاریخی را به عهده گرفتند ودر تحکیم روابط حکومت ومردم در امر بسیج توده ها وتشکل اقشار ولایه های مختلف اجتماعی، در شهر ها ودهات که بنام فازنوین بهبود کار خوانده میشد کار های موثری را انجام میدادند.
بربنیاد فعالیت های صلح خواهانه دولت در بهار سال ۱۳۵۹ خورشیدی حتا قبل از تاسیس جبهه ملی پدروطن ، در راستای وظایف مردمی کمیته حزبی ولایت کاپیسا که مسوولیت آن را بنده به عهده داشت ، جرگه قومی بنام جرگه صلح ولایت کاپیسا به اشتراک زنده یاد پرو فیسوراستاد عزیزالرحمن شمال، استاد علی جان خان ،سناتور محمد امان کوهستانی، وکیل عبداله جان کوهستانی،غلام حضرت کوهستانی ، منشی عبدالجلیل سنجنی، ملک رستم خان ، وکیل محمد عمر کوهستانی ، خواجه غلام ایشان ،ملک جلندر خان خمزرگری، ملک غلام سخی نو آبادی، سنا تور گل محمد کوهستانی ، خزانه دار محمد کبیرخان، حاجی عبدالقدوس خان مفتش معارف، سناتور بسم الله کارگر و بعضی از وکلا ونماینده گان مردم ولسوالی های تگاب ونجراب و کوهبند در جوار نساجی گلبهار تشکیل گردید که مسوولیت آن را به عهده کمینه گذاشتند .
این مویسفیدان معزز ومحترم بر خاسته از میان مردم برای خیرخواهی ملت در غم و شادی مردم شریک بودند وبا دادن مشوره های سودمند وحیاتی شان به مثابه اساسگذاران صلح در ولایت کاپیسا تا پای جان سعی وتلاش نمودند وبا قلب های ملهم از دوستی ومهر به وطن حتا در زمان لازم ، بخاطر نجات مردم صلح را در ازا جان خریدند ولی نگذاشتند که دامنه جنگ گسترش پیدا کند. ریشسفیدان دلسوز وطن مجهز با تجارب وخرد عالی با خصایل نیک اندیشی ونیکوکاری همواره در خدمت مردم قرار داشتند وبه مثابه پیشوایان خیراندیش ، مردم را به راه راست وصراط المستقیم رهنمایی میکردند .این مومنان پاکنهاد وطن با قلب های سرشار از عشق به وطن ومردم دوستی ، با غرور ، بی باک وبی هراس، با جسارت وشجاعت ،با ایمانداری وصداقت در دشوار ترین شرایط در گرداب بحران دست وپنجه نرم کرده و با بدست آوردن گوهر صلح مردم را در هر گونه شرایط یاری میرساند ند ودرمحلات صعب العبور و هولناک ترین شرایط با طرفین درگیر جنگ باب مذاکره را باز می نمودند که نمونه های فراوانی درین زمینه وجود دارد .
قا بل یاد آوریست که در زمان وظیفه داری ام در ولایت پروان وپس ازمدت چند سال بعد ، علاوه بر وظیفه امنیتی ، باری مسوولیت سرپرستی ولایت کاپیسا را که مقر آن در شهر جبل السراج ولایت پروان بود به عهده داشتم در آنجا نیز مویسفیدان محل و شخصیت های مستقل ومعزز قوم درراه صلح وامنیت تلاش فراوان نموده همچنان ولایت کاپیسا را در رابطه به فعالیت های صلح آمیز یاری میرساندند . که درمیان همه میتوان از نام مدیر نظرمحمد خان ، مدیر عبدالطیف ، والی عبدالرزاق خان و محرر صاحب ودیگران نام برد .
یکی از پایه گذاران جرگه صلح ولایت کاپیسا محترم محمد طارق کوهستانی والی اسبق ولایت پروان بود که با تمام امکانات ، قرارگاه ولایت وجرگه صلح کاپیسا را در رابطه به محل برگزاری جلسات ، مسایل لوژستیکی وپذیرایی از مویسفیدان واعضای جرگه که جلسات آن سه بار در کابل و دوازده مرتبه در ولایات کاپیسا و پروان تدویر یافته بود به جرگه همکاری فراوان نموده وکار جرگه صلح ولایات پروان وکاپیسا را با تمام امکانات تحکیم می بخشید .
همچنان در راستای سیاست صلح آمیز دولت فرزندان این مرز وبوم هرکدام به نوبه خود در کار تشکل وانسجام جرگه صلح ولایت کاپیسا سهم فعال گرفته مبارزه به خاطرتامین صلح وثبات را در سرلوحه وظایف خویش قرار داده بودند و جرگه را یاری میرساندند . فرزندان وطنخواه ومردمی این ولایت در کنار ریشسفیدان معزز ومحترم در راه تحکیم صلح وثبات با تمام قوت تلاش بخرچ میدادند؛که میتوان از سهمگیری موثر محترم عبدالواحد فیضی رییس تقنین محکمه عالی وقت ومعاون ریاست جبهه ملی پدر وطن شهر کابل ،استاد خلیل الله کوهستانی معین وزارت مخابرات ، استاد مضرابشاه رویین ، غلام ربانی سیر سابق ریس امنیت دولتی ولایت کاپیسا ، محمد علی خان مدیر امنیت دولتی آن زمان درولایت کاپیسا و تعداد زیادی ازفعالین سیاسی ،محققین وکارشناسان پیشتازآن ولایت در امر صلح وثبات سهم ارزنده داشته ودرین راه کار های با ثمری انجام داده اند
هرچند روند صلح درکشور از جانبی قربانی جنگ سرد میان ابر قدرت ها ومداخله آشکارای نظامی گران پاکستانی ها میگردید ، ولی از سوی دیگر، موسفیدان ومعززین قوم و فرزندان صلحدوست وطنخواه کشور رسالت وطنپرستانه خود را در قبال صلح وثبات در کشور با موفقیت انجام دادند .
هرچند تجاوزات ومداخلات گسترد ه ودسایس پیهم دشمنان افغانستان در یک جنگ نابرابر منجر به فروپاشی دولت دموکراتیک افغانستان گردید و کشور را درعمق بحران جنگ ونا امنی فرو برد ، ولی داشته ها و ارزش های تاریخی مبارزات صلح خواهانه فعالین صلح همچون نماد صلح خواهی ملت قهرمان افغانستان در کشورما و جهان مانده گار و جاودانه خواهد بود .
جرگه صلح ولایت کاپیسا که به برکت سهمگیری فعال مویسفیدان خیرخواه ودلسوز ولایت توانست راه هدفمندانه ی را دنبال کند و درین راستا مویسفیدان ومعززین صلحدوست آنچه از خود به جا گذاشتند میراث بزرگ صلح خواهی وعدالت خواهی ، برادری وطن دوستی وخاطرات فراموش ناشدنی ایثارگری وفداکاری میباشد که تجارب گرانبهای شان مشعل راه امروز ونسل های آینده سرزمین ما خواهد بود.
دل می تپد م به عشق و ارمان وطن
بر یاد وطن و ما نده گاران وطن
میراث گرانماییه شان صلح صفا ست
جاویــد بود نام بزرگـــان وطن
روح رفته گان شاد و یاد زنده گان بخیر!
بامداد ـ اجتماعی ـ ۱/ ۱۵ـ ۲۸۰۷