« نور» رفت و کلبه ما راغم گرفت

« نور» رفت و کلبه ما راغم گرفت

یک سال ازدرگذشت رفیق « نوراحمد » این نورچشمان مان گذشت

اسد کشتمند

یک سال ازسفربی برگشت رفیق نوراحمد نورگذشت.

بابهت وحیرت او را ازدست دادیم ، گرچه روزبه روز او را ضعیف تر و رنجورترمی دیدیم ودرجلسات هردوهفته ای « یاران قدیم » با همان شورقدیم علیرغم تنگ نفسی هرروز فزون ترخود شرکت می کرد وما را درنورخیره کننده وجود شریف خودغرق می ساخت، اما هیچ یک ازما هشت نفری که درآن جلسات با او شرکت داشتیم باورمان نمی شد که او به این زودی برود. شاید این ناشی ازآن تصوری باشد که هریک ما درباره رفیق نوراحمد نور، درذهن مان داشتیم.

نوراحمد نورازسال های دور، ازهمیشه درذهن تک تکِ ما نمادی ازسلامتی واستواری وخوشی ونشاط ومحبت بود. اوبا اخلاق متعالی ووفاداری به عهد وبه رفاقت و به راه رفته خود، نماد درخشانی از« پرچم داران خلق افغانستان» شده بود. اوتنها نماد نه بلکه پرچم بلند وسرافرازما درمبارزات دوران های اپوزیسیونی بود. اودراین دوران مرد افسانه ای ما پرچمی ها بود، او یک افسانه بود!

شاید که چهره زیبا، قامت رسا وتنومندی رستم واراو چنین تصوری را به ما ارزانی می کرد. ما اورا دوست داشتیم، باقلب پرشورخود دوست داشتیم.

رفیق نوراحمد نور، یک انسان شرافتمند آفتاب گونه بود، اوسخاوتمند بود زیراتمام جاه و جلال و ثروت ومکنت عظیم پدری را درپای آهنین آرزوهای دادخواهانه خود برای مردم و انسانیت باغرور وسرافرازی ریخت وتمام عمرشریف خود راسخاوتمندانه فدای انسانیت وعدالت کرد. نسلی که بعد ازبنیان گذاری حزب دموکراتیک خلق افغانستان بالاآمده است ازکنارنام نامی نوراحمد نور ، بی تفاوت نخواهد گذشت، دوستان و رفقا اورا تکریم خواهند کرد و دشمنان نقش بسیارپررنگ وحضورباابهت اورا به یادخواهند داشت. درتاریخ دیده نشده است که چنین نمادهای بلند امید و آرزوهای توده های مردم، خشم جغدهای حقیر ویرانه ها را برنه انگیخته باشد. درباره اوهم جغدهای ذلیلی اینجا وآنجا زبان به بدگویی گشودند، نالیدند ولی چه باک که جریان پرخروش زنده گی بی هیچ خلل وتردیدی تندیس برافراشته ازشرافت انسانی«نور احمد نور» را دربرابرآیینه تاریخ قرارخواهدداد.

رفیق نوراحمد نور رفت و نامی به بزرگی چندین نسل ازحافظه تاریخ، ازخود به یادگارگذاشت.

رفیق نوراحمد نور، به نورحوادث بیشترازنیم قرن کشورما پیوسته است.

یاد این چهره محبوب جنبش ترقی خواهانه مردم ما زنده و گرامی باد!

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۲/ ۲۵ـ ۰۸۰۱