با تدابیر لازم و برخورد مسوولانه می ‌توان جان میلیون ها هموطن ما را نجات داد

با تدابیر لازم و برخورد مسوولانه می ‌توان جان میلیون ها هموطن ما را نجات داد!

صمد کارمند

در روز های اخیر پروسه مبارزه و ایستادگی دولت و مردم افغانستان را علیه ویروس مرگ آفرین کرونا دنبال می نمایم ،ترس دارم که افغانستان بد تر از ایران،ایتالیا ‌و اسپانیه نشود‌،تدابیر موجود طوریکه لازم است کافی نیست در قدم نخست به کنترول وضعیت صحی تازه واردان در سرحد ایران توجه نکردند و بعد ها هم هرات را جدی نگرفتند، به یاد دارم که وزیر صحت عامه به قرنطین رفتن هرات تاکید داشت اما وحید عمر مشاور ارگ که اصلاْ اندوخته های در مورد صحت و طبابت ندارد بر عکس نظر وزیر حرکت کرد که نتیجه تاسف بار انرا امروز در هرات می بینیم،درد آور آن است که در نتیجه نبود امکانات مجهز حفاظتی تعداد زیاد پرسونل بیمارستان مرکزی هرات را ویروس کرونا گرفته و آن نهاد صحی به مشکل کارکنان مسلکی مواجه می باشد.
از طرف دگر اطلاع رسانی به مردم بخصوص باشنده گان کابل نهایت ضعیف است تا هنوز مردم این ویروس کشنده را جدی نگرفته اند و خود را به دربار خدا و اعتقادات دینی و مذهبی شان سپرده اند در حالیکه حفظ جان و صحت مسوولیت فردی هر فرد است تا اجتماع دور از گزند امراض باشد.
در کنار چالش های بالا مراکز تثبیت ویروس کرونا ولایتی نبوده صرفاْ دو مرکز در کابل و یکی در ننگرهار فعالیت دارد در حالیکه هرات بیشترین مبتلایان ویروس کرونا را دارد اما فاقد لابراتوار های مجهز می باشد.
وزیر صحت عامه از نبود پول کافی برای این مشکل ملی داد می زند اما تا اکنون جواب مثبت بدست نه آورده که نهایت تشویش آور است
با صراحت معلوم‌ می گردد که هیچ گونه اجماع و عمل ملی در جهت مبارزه با مرگی که در مقابل دروازه های هر شهروند کشور ما سنگر گرفته وجود ندارد بر عکس سیاست گران کابل بجای توجه به صحت مردم و قرار گرفتن در کنار مردم در فکر بازی های قدرت محورگرایانه خویش اند و هر روز را که سرنوشت ساز است به تقابل همدیگر سپری می کنند.
توجه فرمایید،دولت مردم را به قرنطین دعوت و مجبور به عملی شدن آن می سازد اما آیا فکر نموده اند که چه تعداد از شهروندان افغانستان زیر خط فقر قرار دارند و در حالت مزدورکاری امروز را فردا می سازند،آنان اگر یک روز کار نکنند چه را باید بخورند و با کدام امکانات زنده گی کنند،وعده دولت و حمایت گران خارجی بمنظور زنده ماندن مردم چه است و با کدام پشتوانه مردم در قرنطین بمانند و جلو وسعت ویروس کرونا را گیرند.بهتر است در کنار جلب کمک های جهانی حمایت مالی مردمی جلب و زمینه های لازم ایجاد گردد تا آنانی که امکانات مالی دارند دیگران را کمک و یاری رسانند.
فکر کنم زمان آن رسیده تا همه مردم و‌در پیشاپیش سیاست گران،سلیقه های فردی و گروهی خویش را کنار بگذارند،گذار کنند به اجماع همه در مبارزه علیه انچه جهان گیر شده و پیام مرگ را با خود دارد، ضرور است تا دولت که بر حق نمیتوان واژه دولت را برایش خطاب کرد از خواب غفلت بیدار شود،کاری انجام دهند تا سطح مرگ پایین آمده و مردم این مصیبت را که هیچ گونه سرحد را نمی شناسد به خوبی سپری نمایند.
به طالبان میخواهم خطاب کنم که:
بیایید جنگ‌ و ادامه ترور را کنار بگذارید هم صدا شوید با نهاد های صحی و حد اقل نشان دهید که روزی دل تان به حال انسان درمند این وطن سوخته و هم پا شوید در مبارزه با ویروس کرونا که سرحد مسلمان و کفار را نمی شناسد اگر این ویروس افغانستان شمول شد بیشترین قربانی در محلاتی خواهد بود که شما حاکمیت دارید زیرا در آن جا ها امکانات صحی در حد پایین بوده و حتا هیچ وجود ندارد.
در آخر این نبشته خویش میخواهم به آدرس همه مراجعه و بگویم که به هر انچه باور و ایمان دارید قسم تان می دهم که این ویروس را جدی بگیرید با تمام توان و شیمه خود،خانواده و هموطنان تانرا نجات دهید در غیر آن هر یک ما در مرگ عزیز خویش ماتم دار خواهیم بود آنگاه پشیمانی سودی ندارد.

بامداد ـ دیدگاه ـ ۵/ ۲۰ـ ۰۴۰۳

یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .