دیدگاه های جنبش بولیواری ـ ونزویلا

 

 

گفت و گوی « نشریه عصرما»  با کارلوس ویمر*

اطلاعات دست اول  در باره انکشافات ونزویلا را در اینجا بخوانید :

 

عصر ما: رسانه های اصلی المان مطرح می کنند که مردم در ونزویلا گرسنه گی می ‌کشند و از مادورو منزجر هستند. آیا این واقعیت دارد؟

کارلوس ویمر: مردم بشدت از دولت انتقاد می کنند. نارضایتی به معنای مثبت آن وجود دارد. بطور کلی می توان گفت اکثریت مردم ایده های سیاست چاوز، یعنی ادامه مسیر انقلابی را خواهانند

عصر ما: آیا این بدان معناست که مردم مسیری که برای مبارزه ارزش دارد را می بینند یا این که مردم فقط ناامید هستند که دستمزدها بسیار پایین است و قیمت ها افزایش می یابد؟

ویمر: اگر این ناامیدی وجود داشته باشد، گوایدو رییس جمهور خواهد بود؛ در حال حاضر ناامیدی نیست، بلکه شدت نارضایتی زیاد است. توده ها علیه امریکا هستند، و نگاه امیدوارانه  شان به راه و سیاستی که چاوز درپیشرو داشت است. آنها آماده دفاع از آنچه که چاوز در نیروهای مسلح ایجاد کرد، در دفاع از اتحاد امریکای لاتین شده بود هستند. زنان بیش از پیش در صحنه اجتماع حضور دارند، به مردم بومی (سرخپوستان) باید حق تحصیل داده شود (که درگذشته برای آنان هیچ امکانی جهت ارسال فرزندان این خانواده های فقیر به دانشگاه وجود نداشت) و درپارلمان نماینده خود را داشته باشند.

عصر ما: آیا تورم و فساد موجب نشدند که بسیاری از دستاوردهای اجتماعی زمان چاوز را به عقب رانده شوند؟

ویمر: درست است، آن دستاوردها در خطر هستند. با وجود یک دولت سوسیال دموکراتیک اصلاح طلب، تلاش برای کاهش آن وجود دارد. چنین تلاش هایی درکلمبیا یا آرجنتاین وجود ندارد. در این کشورها مردم واقعا ناامید هستند. هزاران نفر از آنان در خیابان ها زنده گی می کنند. این‌ها نمونه هایی هستند که برای ونزویلا روشن می ‌کند عناصری که در انتظار تغییر رژیم عمل می کند ترکیبی از: انتقاد، نارضایتی و مواقعی هم خشم، به ویژه در برابر فساد، و حمایت نکردن از دولت است.

عصر ما: و نیروهای مسلح هم پشت حکومت هستند؟

ویمر: نیروهای مسلح ونزویلا ۲۰۰ سال پیش به عنوان ارتش خلق علیه استعمار مبارزه کردند و سپس پنج کشور دیگر را آزاد کردند، نه به عنوان اشغالگر، در بولیویا این برسمیت شناخته شد و به هیچوجه بنام کشور سیمون بولیوار نامگذاری نشد. قبل از چاوز و به ویژه در صد سال گذشته همواره شورش های نیروهای مسلح در برابر دولت های بورژوایی سرکوبگر وجود داشت. ارتشی بودن چاوز، بیانگر سیاست کاملا شکست خورده احزاب بورژوایی بود. اگر آنها (احزاب بورژوایی) سیاست‌های خوب و منطقی داشتند، امروزکسی چاوز را نمی شناخت. در آن زمان هیچ مواد غذایی، هیچ مراقبت بهداشتی رایگانی نبود، تنها وجود فقر برحسته بود.

عصر ما: گوایدو تاکید می کند که تعدادی از نظامیان به وی ملحق شده اند، آیا ارتش بسمت انشقاق می رود؟

ویمر: آنها شامل ۱۱۶ نفر از سربازان و چند افسر دون پایه بودند. چه افرادی در سراسر جهان از خدمت نظام فرار می کنند؟  ۱۱۶  نفر از دوصد و چهل هزار سرباز، قابل شمارش نیستند. گوایدو نظری مطرح نمی ‌کند که توسط مقامات امریکایی اعتراض شود. گوایدو کسی نیست.

عصر ما: اما با این وجود او ابزار امریکا است.

ویمر: الان دیگر نه.

او وظیفه‌اش را نتوانست انجام دهد. در‌واقع گوایده برای بعضی ها پرچم امید بود. اما او چیزی را ارایه نداد، غیر از اعلام رییس جمهوری خود.

او اعلام کرد که ۵۰۰۰۰۰ نفر با او هستند، اما در پایان فقط ۵۰ نفر با او شدند

عصر ما: امریکا آماده گی نظامی برای جنگ علیه ونزویلا نیز دارد. آیا هنوز راه هایی برای جلوگیری از این جنگ وجود دارد؟

ویمر: این سوالی نیست که بتوان به آن پاسخ آسانی داد. باید مانع جنگ شد. مخالفانی نیز وجود دارند که برایشان روشن است اگر کاراکاس بمباران شود کسی در امان نخواهد بود. بین مخالفان، گرایشی فاشیستی وجود دارد که با خشونت در برابر مردم عمل می ‌کند مانند گروه «اراده مردم» وابسته به گوایدو. عکس و تفضیلی هم از رهبران مهم گروه فوق که با گوایدو همنظر هستند وجود ندارد. به نظر ما، امریکا دیگر علاقه ای به اپوزیسیون ندارد. در شرایط فعلی امریکا علاقه‌ای نشان نمی ‌دهد که گوایدو رییس جمهور شود. برای مثال گوایدو قول داد بخش بزرگی از نیروهای مسلح را با خود داشته باشد، ولی نتوانست، چونکه وضعیت در ونزویلا را نتوانستد تشخیص دهد.

عصر ما: حمله به شبکه برق رسانی که اخیراً صورت گرفت را از جانب آنها می دانید؟

ویمر: دقیقاً، آخرین خرابکاری آنان بود. کودتای ۱۰ جنوری  در روز انتصاب مادورو به رییس جمهوری اتفاق افتاد. آنها گفتند که اجازه نخواهیم  داد مادورو در انتصاب دوباره سوگند یاد کرده و از آن دفاع کند. برنامه ‌ریزی آنان ابتدا برای روز ۲۳ جنوری  طرح شد، بعد به ۴ فبروری تغییر یافت در نهایت آن را برای ۲۳ فبروری به عقب انداختند، نتوانستند، تا پس از کارناوال تلاش کردند با خرابکاری در سیستم شبکه سراسری برق منظورشان را عملی نمایند. تنها کشوری که قادر به فلج کردن یک کشور دیگر است، امریکاست.

ما اغلب ساده می گیریم، حتا دولت و مادورو هم نادیده گرفتند، که از نظر نظامی آنها برترند. این ضربه کارا می‌بایست در کشور دیگری موفق باشد. اما نه در ونزویلا. هنگامی که مردم از نقاط دور که مترو نداشت به محل کارشان رسیدند، برقی وجود نداشت در این موقعیت چیزی هم نمی ‌شد خرید، ولی شورشی علیه مادورو بوجود نیامد. برنامه‌ ریزی آنان طوری بود که تصور داشتند مردم عادی با قطع برق سر به شورش می گذارند.

عصر ما: با وجود این شما انتظار دارید که حملات جدید امریکا صورت گیرد.

ویمر: آنچه ما تجربه می کنیم مبارزه‌ طبقاتی است، مبارزه قابل مشاهده ای که در آن امکانات انقلابی، عینی و نیز ذهنی وجود دارد. شاید کم، اما وجود دارند. در کدام کشور یک جمعیت پنج میلیون نفری از مردم دارید که ضد امپریالیست هستند، نه انقلابی و نه کمونیست، بلکه ضد امپریالیست؟

عصر ما: در حال حاضر تمام رسانه ها و نیروهای سیاسی می گویند: همه چیز در ونزویلا وحشتناک است، کمونیست ها می آیند و می گویند: شانس وجود دارد، آیا واقعا پایه ای برای آن وجود دارد؟

ویمر: مطمیناً، اگر رسانه های بورژوایی درست می گفتند، پس می بایستی گوایدو در قدرت و مادورو در زندان یا در گوانتانامو می بود، یا شانس به او کمک می‌کرد به کوبا می رفت ! آن‌گونه که پمپیو آرزو می کند.

واقعیت اینکه ۲۰ سال است امریکا تلاش دارد جنبش بولیواری را تحت کنترول خود داشته باشد، اما او موفق نخواهد شد. توده ها اقدام امریکا علیه ونزویلا را مشاهده می کنند. این است که بطور ناگهان چیزی برای خرید وجود ندارد. در دهه ۸۰ ترسایی هیچ چیزی برای اکثریت ونزویلایی ها وجود نداشت. با چاوز همه چیز برای مردم بهتر بود.

عصر ما: یعنی این آگاهی ضد امپریالیستی و جنبش ایده‌های چاوز امروز به اندازه کافی برای مقاومت در برابر امریکا نیرومند است؟

ویمر: در غیر این صورت، امریکاست که حضور خواهد داشت. من خودم راه حل گرا هستم. توهم نباید داشت.

 

* کارلوس ویمر مسول روابط بین المللی  (PCV) حزب کمونیست ونزویلا

برگرفته از نشریه عصر ما شماره ۲۹ مارچ ۲۰۱۹ ترسایی

 

 

بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۱۹ـ ۰۹۰۴

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.

یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

 Copyright ©bamdaad 2019