رییس جمهور غنی، وزارت خارجه را حذف کرد

موسی فرکیش

درکشوری که قانون از دهن تفنگ و ملا بر قانون رسمی ارجحیت دارد، پخش اعلامیه ای  ریاست جمهوری مبنی بر حمایت از عربستان سعودی در لشکرکشی بر یمن؛ این مورد را وضاحت داد.

 سخن گوی این مقام ابراز داشته است که این تصمیم در مشوره با « شورای علما » اتخاذ گردیده است. حکومت وحدت ملی که به همه چیز جز این وحدت می اندیشد، لگام امور روابط خارجی را بدست ملاها میدهـد، وزارت خارجه خویش را به هیچ می انگارد و حتا آن اعلام پشتیبانی نه از طریق وزارت خارجه که از مجرای نعره تاییدی شورای علما ابلاغ میگردد.

سه مورد سوال برانگیز درین اقدام رخ بر میکشد:

ـ ضرورت تاییدیه و اعلام پشتیبانی ریاست جمهوری ازعربستان سعودی چه میتواند باشد؟
ـ چرا پای وزارت خارجه درین معامله می لنگد، یا واضح تر چرا ازین امر حذف شده است؟
ـ شورای علما چرا و چگونه درین میانه سر برآورده است؟

میتوان رگه های دیگری را نیز درین عمل نشانی کرد، اما اینکه جناب رییس جمهور از زمان کمپاین های انتخاباتی برای دستیابی به محبوبیت راه آسانِ عبور از « دهلیز مذهبی » را کشف کرده است، چیزی ناگهانی نیست. او حتا در همان زمان، نخستین سفر رسمی اش را به حرمین شریفین نشانه زده بود. دیدار خادم الحرمین الشریفین آرزوی درونی او نبود، جلوه یی بود برای نمایش دعا با پشت به طرف کعبه یا همان گذر از دهلیز مذهبی برای نفوذ بر افکار باورمندان. به نظر آگاهان هیچ ضرورتی نبود که ریاست جمهوری کشوری که توانایی رهایی سی ویک گروگان را ندارد، زیر ریشش دختری سنگسار و آتش زده میشود، به خیزک بپردازد و اعلام پشتیبانی از لشکرکشی عربستان کند. حساسیت های موجود درمنطقه ، بخصوص با همسایه، اتخاذ این اعلامیه  بدون غور را به چالش کشانیده و کشور را به سوی جنگ نیابتی ناخواسته دیگر میکشاند. احتمالاً آنهایی که در پست های وزارت خارجه تکیه زده اند، حساب دیپلوماتیک تر و رسمی تری اتخاذ میکردند که در آنصورت عبور ریش سفید تازه مذهبی شده، از دهلیز و کسب نفوذ مشکلتر می بود. بنابرین استفاده از ضعف تدبیری و مدیریتی آن وزارت، این امکان را میسر ساخت تا یکبار دیگر، اتخاذ تصمیم در مناسبات خارجی، با ترازوی خود برتربینی در نفوذ باور مذهبی، شکل گیرد. انتظار عاملان اینست که نفوس خوشباور مذهبی آنرا یک ابتکار بی سابقه  قهرمان گونه بپندارند و در خواب های برتریت مذهبی به دیگرکُشی و اعمال نفوذ، تعظیمی برمقام ریاست کنند. نفس این اتخاذ، پای شورای نامنهاد علما را بخود میکشد. روند مناسبات خارجی ملبس با چپن ملا، به جنگی میرود که هیچ سرش با آب و خاک ان عسرت کده بسته نیست. « عبور از دهلیز مذهبی» برای نفوذ، متقاضی حامیانی ازین دست است. هر دو سر معامله به اتخاذ و تحقق موردی میپردازند که اصلاً مجرای اجرایی دیگری دارد و رسماً به هشدار و حذف وزارت خارجه کشور دست مییازند.

 کسی هم پیدا نشد که بپرسد، این شورای علما به کدام صلاحیت، حق و آگاهی، نقش مدیران وزارت خارجه را بازی میکند؟

 اینجا اما دراین همه گیرودار وزارت خارجه مزدحم و پرخرچ کجاست؟ این خلف ربانی درین هیچ گرفتنش، اگر در سرچوک قدم زند زیبنده تر است!

 بامداد ـ دیدگاه ـ ۱۵/۲ ـ ۰۶۰۴