فلسطین در کانون توفان
در « روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین » که توسط سازمان ملل متحد تعیین شده است، دکتر عاقل تغز، دبیر کمیته فلسطینی صلح و همبستگی و عضو حزب مردم فلسطین، خواستار تجدید و تقویت حمایت بین المللی از مبارزه مردم فلسطین است.
آرمان مردم فلسطین از هر طرف ( داخلی، منطقه ایی و بین المللی ) در معرض ضربه های پی درپی قرار دارد. با اعلام به اصطلاح « معامله قرن » ترامپ، شناسایی اورشلیم به عنوان پایتخت اسراییل توسط دولت امریکا، انتقال سفارت امریکا به آنجا، و حمایت آن دولت از طرح دولت اسراییل برای الحاق دره اردن ( ۲۸درصد کرانه غربی ) به خاک اسراییل، باید گفت که در صحنه بین المللی، اتحاد امریکا و اسراییل به اوج خود رسیده است.
علاوه برشتاب بخشیدن اسراییل در ساختن شهرک ها در سرزمین های فلسطین، ابعاد استراتیژیک این طرح مخرب نیز روشن تر شده است. این طرح نه فقط به دنبال از بین بردن بنیادهای آرمان فلسطین، بلکه در پی پایان دادن به تمام تلاش های منطقه ایی و بین المللی برای رسیدن به راه حل سیاسی عادلانه و پایدار برای مساله فلسطین و تاسیس کشورفلسطین است.
ناتوانی جامعه بین‌المللی ( از جمله به واسطه سازمان ملل متحد ) در پایان دادن به نقض آشکار قطعنامه ها، منشورها، و هنجارهای بین المللی، ما را به این نتیجه می رساند که توان بین المللی در یافتن راه حلی برای مساله فلسطین به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است.
اگر چالش‌هایی را که دنیای اسیر در چنگال همه گیری کووید-۱۹ با آن روبروست، و درگیر بودن بسیاری از کشورها با مسایل داخلی خود شان را نیز به این موضوع اضافه کنیم، آنگاه به وضوح می بینیم که مبارزه فلسطینی‌ها با چه دشواری هایی روبروست.
آنچه در عرصه بین المللی می بینیم، در مورد منطقه نیز صدق می کند. حمایت اعراب از آرمان فلسطین رو به کاهش بوده است. علاوه بر فشارهای زیادی که کشورهای عربی وابسته به واشنگتن بر فلسطینیان وارد می کنند تا تعامل خودشان با امریکا تسهیل شود، برخی از کشورهای عربی نیز، با وجود اینکه پیشرفتی در روند حل مساله فلسطین وجود ندارد، شروع به عادی سازی روابط خود با اسراییل کرده‌اند.
« ابتکار صلح عربی » تصریح می کند که حل مساله فلسطین و ایجاد کشور فلسطین پیش شرط عادی سازی روابط با اسراییل است. به نظر می رسد که این رهنمود فراموش شده است. علاوه بر این، سوریه و لبنان و عراق نیز سال‌هاست که درگیر وضعیت داخلی بسیار دشوار خود هستند، و آرمان فلسطین دیگر در اولویت آنها قرار ندارد.
با توجه به تفرقه داخلی که از سال ۲۰۰۷ ترسایی پیش آمد، و عدم ارتباط جغرافیایی بین کرانه غربی و نوارغزه، و در حالی که اسراییل جنگ های پی درپی علیه نوار غزه به راه انداخته است و محاصره به قصد مجازات را به این سرزمین تحمیل کرده است، باید گفت که در خودِ فلسطین نیز وضعیت خوب نیست.
به ویژه با توجه به کاهش حمایت مالی از فلسطین و افزایش بیکاری ناشی از آن، و ناتوانی هر دو تشکیلات حکومتی و بخش خصوصی در پرداخت حقوق کارکنان و کارگران، روشن است که همه گیری کووید-۱۹ بار بیشتری را به دوش مردم فلسطین و رهبری آن انداخته است.
اما به رغم همه این شرایط دشوار و متغیر، عوامل زیادی نیز وجود دارد که می توان به آنها تکیه کرد تا موضوع فلسطین زنده و در دستور کار جامعه بین المللی بماند.
اولاً، مردم فلسطین « معامله انحلال قرن » را مردود اعلام کرده اند و هر روز آماده گی خود را برای ادامه مبارزه تا تحقق هدف اصلی شان تایید کرده‌اند، که چیزی نیست جز پایان دادن به اشغال توسط اسراییل و ایجاد کشور مستقل فلسطین در مرزهای ۴ ژوین ۱۹۶۷، با اورشلیم شرقی به عنوان پایتخت آن، و حق بازگشت پناهنده گان به خانه های خود مطابق با قطعنامه ۱۹۴ سازمان ملل متحد.
در سطح عربی و منطقه ایی، با وجود عقب نشینی مقام های رسمی و رژیم های عرب از حمایت از مردم فلسطین، و حرکت تعدادی از دولت‌ها به سمت عادی سازی روابط و همکاری با اسراییل، و تشکیل ایتلاف علیه ایران، باید گفت که دشمن مشترک هر دو طرف، یعنی ملت‌های این کشورها و حزب های ملی و مترقی آنها، هنوز به حمایت از مردم فلسطین و همبستگی با آنها تا پایان اشغال و تحقق استقلال ملی متعهد و وفادار هستند.
ما پیش از این دیده‌ایم که در بسیاری از کشورهایی که با اسراییل روابط برقرار کرده‌اند، جنبش‌ها و کمیته های مردمی مخالف عادی سازی روابط، و حامی مردم فلسطین، هنوز وجود دارد. نباید فراموش کرد که مردم مصر، چهار دهه پس از امضای قرارداد کمپ دیوید، هنوز عادی سازی را رد و از مبارزه فلسطینی ها حمایت می کنند. در مورد مردم اردن نیز همین طور است.
در ارتباط با وضعیت بین‌المللی، به رغم شدّت گرفتن حمله امپریالیستی به جنبش‌های آزادی بخش جهان و به کشورهایی که سلطه و سرکرده گی امریکا را رد می کنند، بسیاری از ملت‌ها و کشورها به پا خاسته اند و از استقلال خود دفاع کرده‌اند و هنوز هم از آرمان عادلانه مردم فلسطین حمایت می کنند. کوبا، ونزویلا، نیکاراگوا و بولیوی در امریکای لاتین، و همچنین چین و روسیه، همچنان به تعهد خود نسبت به قوانین بین‌المللی پای بند هستند، و همی ن‌طور است در مورد برخی از کشورهای اروپایی- گرچه با ترس و تردید. بسیاری از کشورهای منطقه خاورمیانه مانند سوریه، عراق، لبنان، و یمن نیز با وجود اینکه در معرض فشارها و توطیه های گوناگون قرار دارند، همچنان از آرمان فلسطین حمایت می‌کنند.
به همین ترتیب، در داخل اسراییل، نیروهای صلح و ترقی، به رغم نیروی کم آنها و ستمی که از سوی نیروهای راست و شهرک نشینان به آنها می شود، همچنان از حقوق فلسطینی‌ها دفاع می کنند. به همین نحو، جنبش‌های دموکراتیک، ترقی‌خواه، و جوانان و نیروهای صلح، رهایی، و حقوق بشر جهان نیز هنوز متعهد به ایستادن در کنار فلسطینی‌ها و دفاع از حقیقت‌اند.
بنابراین ما معتقدیم که همبستگی با مردم فلسطین هنوز از اهمیت فوق العاده‌ای برخوردار است، حتا بیش از هر زمان دیگری، زیرا پیروزی آرمان عادلانه مردم فلسطین، پیروزی همه ملت‌هایی است که خواستار و مدافع آزادی، عدالت، و حقوق بشراند.
بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۰ـ ۱۶۱۲
Copyright ©bamdaad 2020